ورژن ژاپنی | پیش‌نمایش بازی Tetris Effect

بعید می‌دانم در این روزها کسی را پیدا کنید که نسخه‌ای از پرفروش‌ترین بازی تاریخ را تجربه نکرده‌ باشد و یا حداقل نام‌اش را نشنیده‌ باشد. «تتریس» (Tetris) که در ایران با اسم‌های مختلفی مثل خونه‌سازی، آجربازی و بلوک‌چینی نام‌برده می‌شود در سال ۱۹۸۴ توسط طراح بازی‌ساز روسی، «الکسی پاتیجنو» (Alexey Pajitnov) عرضه‌ شد. در سال ۱۹۸۹ و با عرضه این بازی برای کنسول دستی GameBoy شرکت «نینتندو» (Nintendo)، «تتریس»‌ به طیف بسیار بیشتری از بازیبازان معرفی‌شد و آرام‌آرام نوای دلنشین امپراطوری پرشکوه‌اش آغاز گشت.

«الکسی پاجیتنو» نام بازیش را از ترکیب دو نام تترا -که در زبان یونایی معنای چهار می‌دهد و اشاره‌ای‌ست به چهار بلوکه بودن تمامی قطعات بازی- و تنیس -که ورزش مورد علاقه‌اش است- به‌وجود آورده‌ است. در طی این سه دهه و خورده‌ای که از عمر این سری می‌گذرد، تقریبا برای تمامی کنسول‌های دستی، خانگی، سیسیتم‌های عامل گوناگون و گوشی‌های همراه عرضه‌شده و پلتفرمی در عامل نمانده که «تتریس» را به خود ندیده‌ باشید.

بسیاری از ایرانی‌ها، از جمله خودم، از طریق کنسول دستی Brick Game با این بازی آشنا شدیم. کنسول‌هایی جمع‌وجور و که شعارشان ۹۹۹ بازی در یک کنسول بود و سرشار از عناوین مینیمال و جمع و جور سرگرم‌کننده بودند که کودکی بسیاری از ما را به خودشان اختصاص داده‌اند. یادم می‌آید که کلا شاید بیست‌ عنوان در آن حضور داشت و ۹۷۹ تای بعدی، ورژن‌های مختلف همین بیستا بودند!، یادش بخیر.

این سری محبوب در شماره صدم مجله Electronic Gaming Monthly که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد و اختصاص به برترین بازی‌های ویدئویی تاریخ داشت، رتبه اول را کسب کرد و در مقاله سال ۲۰۱۰ وب‌سایت IGN، رتبه دوم برترین بازی را به خویش اختصاص داد. این سری تاکنون بیش از صد و هفتاد میلیون نسخه مختلف فروش داشته و این سری را بدل به پرفروش‌‌ترین بازی ویدئویی تاریخ کرده‌است.

«تتریس» نمونه بسیار موفق استفاده از «تترومینوس» ( tetrominoes) -چهار شکل مخصوص و خاص «پولیومینوس» (polyominoes) – است. «پولیومینوس» در بسیاری از بازی‌های پازل، از سال ۱۹۰۷ کاربرد داشته.

سی و چهار سال بعد از خلقت این بازی محبوب، «اثر تتریس» (Tetris Effect) وارد کار می‌شود. جدیدترین اثر «تتسویا میزوگوچی» (Tetsuya Mizuguchi)، بازیساز ژاپنی که در کارنامه‌اش آثار موزیکال و ریتمیک بسیار خوبی از جمله Space Channel 5، Rez و Child Of Eden به چشم‌ می‌خورد. «فرزند بهشت»‌ (Child Of Eden) در نسل پیشین برای کنسول حرکتی شرکت «مایکروسافت» (Microsoft)، «کینکت» عرضه‌شد. علت اصلی توجه من به ساخته جدید میزوگوچی و جدیدترین ورژن «تتریس» نیز از علاقه بالای من به «فرزند بهشت» نشات می‌گیرد. محصولی بسیار آرامش‌بخش و خاص که به‌خوبی از قابلیت‌ حرکتی «کینکت» برای ارتقای اثرگذاری حسی خود بهره‌برد و تجربه‌ای بسیار دلنشین را خلق کرد.

«تتسویا میزوگوچی» در مصاحبه‌ای اعلام کرده‌بود که سالها علاقه‌داشت تا تتریسی بر پایه موسیقی بسازد؛ ولی حق انحصار بازی‌های این سری تا سالها در اختیار شرکت «الکترونیک آرتز» (Electronic Arts) بود و همین مساله، تولید همچین اثری را با دشواری‌هایی روبرو می‌ساخت. تا اینکه «هنک راجرز» ( Henk Rogers) موسس شرکت The Tetris Company که در حال حاضر حق انحصار این سری را در اختیار دارد، بعد از گفت‌وگویی مفصل این اجازه را به میزوگوچی داد و وی از سال ۲۰۱۲ مشغول کار بر روی این تتریس بسیار خاص و ژاپنیزه شده‌ است.

نام این نسخه از سری، از عارضه‌ای به همین اسم -Tetris Effect- گرفته‌شده. این عارضه زمانی پدید می‌آید که فرد مدت زمان زیادی را اختصاص به تتریس‌زدن! بکند و بعد از مدتی، تصاویر ذهنی، رویاها، تفکرات و نحوه‌ای که اشیا پیرامونش را می‌بیند همگی رنگ‌وبویی از تتریس به خود می‌گیرند. که بعدها این اصطلاح بدل به توضیح و نامی برای دیگر اتفاقات مشابه و مرتبط شد.

با این مقدمه طولانی، توجه شما را به پیش‌نمایش جدیدترین عنوان سری «تتریس»، Tetris Effect جلب می‌کنم. همراه دنیای بازی باشید.

سازنده: Resonair

ناشر: Enhance, Inc

سبک: پازل

پلتفرم: پلی‌استیشن ۴/ پلی‌استیشن VR 

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۳۹۷/ ۹ نوامبر ۲۰۱۸

Tetris Effect عملا همان چیزی‌ست که «تتسویا میزوگوچی» قصد خلق‌اش را داشت. تتریسی تام که تمامی ویژگی‌های مختلف یک تتریس کلاسیک را داراست و در عین حال ظاهر گرافیکی خاص و مورد علاقه میزوگوچی را به خود گرفته و موسیقی و حس ریتمیک و هارمونی بینظیری که از آن حاصل می‌شود، این تجربه الداسکول و چند دهه‌ای را بدل به حسی خاص و شیرین کرده‌است.

سال‌ها بود که «تتریس» بازی نکرده‌ بودم، ولی دموی کوتاه و جمع‌وجور Tetris Effect که آخر هفته‌ گذشته به‌مدت محدود روی شبکه PSN قرار گرفته‌بود مجدد من را به‌ پای بلوک‌ بازی‌های دوست‌ داشتنی‌اش برگرداند. به خودم آمدم و دیدم که دو ساعت پی در پی است که دارم «تتریس» می‌زنم و در لذتی عجیب غرق شده‌ام. تصاویر و موسیقی مدهوشم کرده‌ بود و تمامی خاطرات زیبای Child Of Eden را به‌یادم آورد، و در عین حال، آن حس نوستالژی و دوست‌داشتنی «تتریس» زدن دوران کودکیم را نیز به ذهنم یادآوری کرد. Tetris Effect دقیقا همین است؛ نوستالژی بازی با طعم و مزه‌های تازه که قرار است دلیلی باشد برای بازگشت به این اثر ساده و دوست‌داشتنی و صرف ساعات بی‌شمار دیگری در آجر‌های چهار بلوکی معتاد کننده‌اش و با توجه به تجربه کوتاهم با دموی بازی، باید بگویم که میزوگوچی کم و بیش در خلق آن چیزی که در نظر داشت موفق ظاهر شده و اثر تازه‌اش، ترکیبی عالی‌ست از همه‌ آن چیزی که از «تتریس» به‌ یاد داریم، به‌علاوه هنر و دنیای ذهنی این بشر.

Tetris Effect صرفا روی استفاده از ظاهر و گرافیک هنری سحرانگیز و موسیقی زیبا برای تازه‌سازی کلیتی قدیمی بهره نبرده. استودیو سازنده ویژگی جدیدی را به تتریس‌شان اضافه کرده‌اند که حس تازگی و نویی خوبی به کلیت کار بخشیده. این ویژگی تازه، مکانیک «ناحیه» (Zone) نام دارد. در این حالت زمان متوقف می‌شود و به بازیکن فرصت کوتاهی داده‌ می‌شود تا بتواند اشتباهات‌اش را جبران کند و برای حرکات بعدی و بلوک‌های خالی، برنامه بچیند و بتواند ردیف‌های بیشتری را پر کند.

برای Tetris Effect بالغ بر سی مرحله مختلف طراحی‌شده که هرکدام از ظاهر گرافیکی، تم و موسیقی خاص خودشان بهره می‌برند. این اتفاق به بازی ارزش تکرار پذیری و جذابیت دوچندانی ایفا می‌کند. چرا که حتی اگر از چینش بلوک‌های معمول «تتریس» نیز خسته بشوید، به‌قدری دیدن و احساس کردن این استیج‌ها و مراحل جدید می‌تواند جذابیت داشته‌باشید که ما را به چینش بیشتر و رسیدن به مراحل بالاتر وا می‌دارد.

از دیگر ویژگی‌های تازه بازی، اجازه زوم این و زوم اوت کردن از مستطیل تتریس‌تان است. شما می‌توانید با کنترل استیکرتان دوربین را تا حد امکان به‌عقب آورده و از مناظر و اتفاقات پس‌زمینه نهایت بهره را ببرید. ویژگی دیگر، امکان بعد دادن به مستطیل همیشه دوبعدی تتریس داستان و مایل کردن آن است. بازی کاملا سه‌بعدی طراحی‌ شده و همین مساله به شما این اجازه را می‌دهد تا به منظور خاص‌تر کردن تجربه Tetris Effect زدن‌تان، مقداری دوربین را به عمق ببرید و حس محشرتان را تقویت ببخشید.

بخش آنلاین و رقابتی هم در بازی قرار دارد. در این بخش، شما وارد فضا می‌شوید، منطقه‌ای را از سیاه زمین دوست‌ داشتنی‌مان انتخاب می‌کنید. طراحی هنری این بخش از بازی هم بسیار قابل توجه‌ است. تمامی بازیکن‌های آن منطقه، به شکل آواتاری که انتخاب می‌کنند، به‌مثابه موجوداتی فضایی و یا ماهواره‌هایی سرگردان دور کره زمین می‌توانند بچرخند و از چشم‌انداز بینظیر مقابل‌شان نهایت لذت را ببرند.

در دموی بازی و بخش آنلاین‌اش، سه گزینه برای انتخاب وجود داشت. Play، که به شما اجازه می‌دهد با دیگر بازیکنان در حالات و قوانین گوناگون وارد رقابت شوید و توانایی‌های بلوک‌چینی و «تتریس» زدنتان را به رخ بکشید. بخش دوم، Edit نام داشت و بخش سوم هم Orbit که در آن می‌توانستید با فراغ بال، در فضا گردش کنید و از سکون و آرامش دلنشین‌اش لذت ببرید.

نکته بسیار مهمی که در خصوص Tetris Effect وجود دارد، پشتیبانی آن از کنسول واقعیت مجازی شرکت «سونی»، PlayStation VR است. ظاهر و دنیای بازی، در حالت معمول به‌قدر کافی جادویی و سایکدلیک هست، تصور تجربه آن با واقعیت مجازی و بودن تقریبا بی‌واسطه در دنیای زیبایش، من یکی را که حسابی هیجان‌زده و هایپ می‌کند.

نکته جالبی که در مرحله اول بازی و تریلرهای آن برایم قابل توجه بود، حضور عناصر و موجوداتی مشابه ساخته پشین میزوگوچی، Child Of Eden در این اثر بود. از وال آبی‌رنگ مرحله اول گرفته تا تم سرخ و آبی که به تعدد در بازی استفاده‌ شده و بسیاری دیگر از عناصر که پیشتر به شکلی در «فرزند بهشت» مورد استفاده قرار گرفته‌ بودند. دلیل این اتفاق می‌تواند ادای دین کارگردان به بازی قبلیش باشد و یا صرفا از علاقه بالایش به این عناصر و طراحی‌ها ناشی شده‌ۤ باشد که در این بازی نیز به آنها اجازه حضور و خودنمایی‌ داده.

مدت زمان زیادی تا عرضه Tetris Effect باقی‌نمانده. امیدوارم بازی بتواند هم در جلب توجه تتریس‌زن‌های کلاسیک موفق عمل کند و هم طیف علاقه‌مندان جدیدی را به این بازی قدیمی و دوست‌داشتنی و همین‌طور هنر میزوگوچی و استودیوش‌اش جذب کند. امیدوارم همان‌طور که از نمایش‌ها و دموی بازی بر می‌آمد، تجربه‌ای دلنشین و آرامش‌بخشی در انتظارمان باشد.