یادداشت: خلأ کجاست؟ تجربه یا پول؟

در یادداشت قبلی، چند کامنت جواب داده شد. چند کامنت هم ماند. البته اگر نظراتِ بی نظر را کنار بگذاریم که این‌ها در هرجور پستی دیده می‌شوند و جای بسی تاسف وجود ندارد. در این مطلب، دوست دارم یک چراغ دیگر را روشن کنم. دوستان، عزیزان، خوانندگان فهیم دنیای بازی، بهانه‌ها را نپذیرید. این بازی‌سازانی که همیشه عدم موفقیت، و ناکامی خودشان را پشت بهانه‌های خنده‌دارشان پنهان می‌کنند را درک نکنید. می‌دانید منظورم دقیقا چه کسانی است؟ همکاران سخاوت‌مندی که با پول دولت بازی می‌سازند، بعد در جشنواره‌ی بازی‌سازان مستقل شرکت می‌کنند و مقام هم می‌آورند و آخر هم که بازی‌شان در بازارهای بین المللی با یک فروش اُلترا افتضاح و بدتر از آن Very negative های بازی‌کنان مواجه شد می‌آیند و برای ما قصه تعریف می‌کنند، و بدتر از آن، بیش‌تر از ما این چرندیات را می‌پذیریم. این چرندیات آشنا هستند، همه‌ی ما شنیده‌ایم. “این بازی بدون هیچ حمایتی ساخته شده”، “این بازی با یک بودجه شبیه به شوخی تولید شده”، غیره و غیره.

خلأ می‌دانید کجاست؟ ما از همه انتظار داریم! از دولت انتظار پول، از گیمر انتظار حمایت– و می‎گوییم بخرید چون زحمت کشیده‌ایم، مگر گیمر برای به‌دست آوردن این پول که قرار است صرف خریدن بازی شما شود، زحمت نکشیده است؟–، از خبرگزاری انتظار اغراق و… که نتیجه‌اش می‌شود اینی که الان در آن هستیم. من نمی‌فهمم شما اگر مستقل هستید بودجه‌ی دولت را چرا می‌گیرید؟ اصلا در کجای این دنیا وظیفه‌ی دولت است که به ساخت بازی کمک کند که حالا هر بازی‌سازی به ما می‌گوید این بازی مستقل بدون هیچ حمایتی ساخته شده است. مگر اسم بازیِ شما مستقل نیست؟ پس انتظار حمایت‌ات به چیست؟

راستش من فکر نمی‌کنم مشکل ما پول باشد. پول مشکل نیست، مشکل گیم ایران هم پول نیست. مشکل ما بی تجربگی است، و بدتر از آن، بلندپروازی های پوچ.

درس امروز

جواب این است، خیر. تیم مستقل قرار نیست بازی سینمایی با سناریوی ۴۰۰-۵۰۰ صفحه‌ای بسازد، اصلا نمی‌تواند. یا اگر هم بتواند، خب یک اثر مخدوش و غیرقابل بازی خواهد ساخت. درس امروز را فراموش نکنید، موفق‌ترین بازی‌سازان کسانی هستند که از اتاق خواب شروع کنند، با زیرکانه‌ترین، و در عین حال سبک ترین ایده ها. ساخت بازی زیرکانه، سخت است، اما وظیفه‌ی بازی‌ساز مستقل همین است. می‌خواهم این زیرکانه را در یادداشت های بعدی بررسی کنم. اگر خودتان خیلی مشتاق‌اید، بازی های مستقل موفق را بررسی کنید، و ایده‎های زیرکانه‌ی شان را. البته منظورم مینیمال های داخلی نیست، ولی ببینید چطور بازی‌سازان مستقلِ موفق با کم‌ترین امکانات و آلایشی بازی‌های عمیق و فریبنده می‌سازند. تماشای فیلم Gameloading Rise of the Indies را هم کمی پیشنهاد می‌کنم. باشد که دانسته شوید.

این نوشته صرفا نظر نویسنده است.