بررسی بازی Little Nightmares 3 (+ ویدیو)

سومین قسمت از مجموعه‌ی پرطرفدار بازی Little Nightmares را می‌توان با واژه‌ای از جنس «فریاد در سکوت» توصیف کرد. بازی Little Nightmares 3 این‌بار با همکاری استودیویی جدید، تلاش دارد بار دیگر کابوس‌های کوچک را در ذهن مخاطبان قدیمی این فرنچایز زنده کند؛ اما این بار با چاشنی المان‌هایی تازه و متفاوت.

در ادامه قصد داریم به بررسی بازی Little Nightmares 3 بپردازیم و نگاهی دقیق‌تر به بخش‌های مختلف آن بیندازیم تا ببینیم آیا این نسخه نیز مانند قسمت‌های پیشین، ارزش تجربه‌کردن را دارد یا خیر. پس با بررسی بازی Little Nightmares 3 همراه بخش نقد و بررسی بازی وبسایت دنیای بازی باشید.

فهرست بررسی بازی Little Nightmares 3

ویدیو بررسی بازی Little Nightmares III

در کنار نسخه متنی، از طریق پیوند زیر می‌توانید نسخه ویدیویی بررسی بازی Little Nightmares 3 را در کانال یوتیوب رسمی دنیای بازی تماشا کنید:

بررسی بازی Little Nightmares III | قالب متفاوت ترس

با لایک ویدیوها و مشترک شدن در کانال یوتیوب ما از رسانه مستقل دنیای بازی حمایت کنید.

بررسی بازی Little Nightmares 3 | مقدمه‌‌ای بر سری بازی لیتل نایتمرز

سری بازی Little Nightmares یکی از جسورانه‌ترین و متفاوت‌ترین تجربه‌های ژانر پازل-ترس است؛ عنوانی که نه با ترس‌های بزرگ و انفجاری، بلکه با سایه‌ها، سکوت و حسِ ناامنیِ دائم مخاطب را درگیر می‌کند. اولین نسخه‌ی این مجموعه در آوریل ۲۰۱۷ توسط Tarsier Studios عرضه شد که بازیکن را در نقش دختری به نام Six در دنیایی به نام The Maw قرار می‌دهد؛ جایی که موجودات بزرگ و عجیب در کمین‌اند و هدف بازیکن، فرار از این کابوس است.

پس از موفقیت آن نسخه، در فوریه ۲۰۲۱ نسخه‌ی دوم یعنی Little Nightmares II منتشر شد که داستان متفاوتی با شخصیت‌های جدید(Mono به همراه Six) در محیطی به نام Pale City روایت می‌کند و لایه‌های بیشتری از راز و رمزهای جهان سری را آشکار می‌کند.

یکی از نقاط عطف در این سری، حفظ هویت بصری یگانه و جوِ روانی خاص آن است: طراحی محیط‌ها، موجودات عجیب با تناسبات اغراق‌شده، نورپردازی مرموز و استفاده‌ی به‌جا از سکوت و صدا. بسیاری از نقدها به این اشاره کرده‌اند که ارزش اصلی سری در همین حسِ ناامنی لذت‌بخش نهفته است، نه ترس‌های شوک‌آور.

با این پیشینه، Little Nightmares 3 در تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵( ۱۸ مهر ۱۴۰۴) منتشر شد. تفاوت بزرگ آن نسبت به نسخه‌های پیشین این است که این بار ساخت پروژه به دست استودیوی Supermassive Games افتاده، و قابلیت Co-op آنلاین برای اولین بار وارد بازی شده است (اگرچه امکان تجربه‌ی تک‌نفره با هوش مصنوعی در بازی نیز فراهم شده). شخصیت‌های جدیدی به نام‌های Low و Alone وارد داستان می‌شوند و هر کدام ابزار مخصوص به خود (کمان برای Low، آچار برای Alone) دارند که برای حل معماها استفاده می‌شوند. دنیای جدید بازی تحت عنوان The Spiral شناخته می‌شود و محیط‌هایی چون صحرای نمک، کارخانه شیرینی و کارناوال ترسناک (Carnevale) در آن دیده می‌شوند.

نقد و بررسی بازی Little Nightmares 3 | گیم‌پلی

در نخستین بخش از بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳، به سراغ گیم‌پلی می‌رویم؛ یکی از بخش‌های محوری که باید هم نوآوری بیاورد، هم تجربه قدیمی را بهبود دهد؛ اما آیا موفق است؟

بازی همچنان مانند نسخه‌های پیشین به سبک پلتفرمر دوبعدی پایبند است، اما وقتی وارد جزئیات می‌شویم، به سختی می‌توان گفت شاهد پیشرفتی چشمگیر باشیم. مهم‌ترین افزودنی این نسخه، امکان کوآپ آنلاین است، اما در طراحی و اجرای آن نکات قابل نقدی دیده می‌شود.

بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ | ثبات طراحی پلتفرمینگ، اما با مشکلات متعدد

طراحی مراحل پلتفرمینگ در Little Nightmares 3 اصولا همان مسیری را ادامه می‌دهد که در قسمت‌های قبل دیده‌ایم: پرش از سکوها، گرفتن لبه‌ها و پنهان شدن. اما در اجرا، بعضی مواقع کنترل‌ها کمی لَخت به نظر می‌رسند و در تشخیص دقیقی نقطه‌ی مناسبی که باید دست به لبه برد، سردرگمی به وجود می‌آید.

در نقد و بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ متوجه شدیم که مشکلات دیداری در بخش پلتفرمینگ(به ویژه در محیط‌هایی با نور کم یا پس‌زمینه‌های تاریک) بیشترین تأثیر منفی را دارند و گاه باعث می‌شوند بازیکن نتواند به خوبی سکوها یا لبه‌ها را تشخیص دهد.

علاوه بر این، برخی از پرش‌ها به درستی انجام نمی‌شوند یا کاراکتر پیش‌بینی نمی‌کند لبه‌ای را بگیرد، که در مواقع حساس باعث مرگ ناگهانی یا شکست غیرمنصفانه می‌شود. در واقع، دقیق بودن زمان‌بندی و حساسیت کنترل‌ها اهمیت بیشتری از همیشه پیدا کرده است.

بررسی بازی Little Nightmares 3 | قدمی رو به جلو در کوآپ

اضافه شدن حالت کوآپ آنلاین از نقاطی است که انتظار می‌رفت به تجربه‌ی بازی جان تازه بدهد. اما در حین بررسی بازی Little Nightmares 3، متوجه شدیم پیاده‌سازی آن نه‌تنها تغییری چشمگیر ایجاد نکرده، بلکه در برخی مواقع حتی مانعی برای تجربهٔ تک‌نفره محسوب می‌شود.
برای مثال، نبود امکان “drop-in” یا ورود ناگهانی همزمان بازیکن دوم در وسط بازی به یک تجربه انعطاف‌پذیر منجر نشده است. گاهی یکی از شخصیت‌ها ممکن است دیر واکنش دهد یا اشتباه کند و باعث مرگ ناگهانی شود؛ چیزی که تضاد ایجاد می‌کند بین همکاری جذاب و سردرگمی در کنترل همزمان دو شخصیت.

از سوی دیگر، در نقد و بررسی بازی Little Nightmares 3 پی بردیم که در حالت کوآپ، باگ‌هایی جدی رخ می‌دهد؛ مثلاً قطع شدن سینماتیک‌ها برای میزبان، محو شدن شخصیت‌ها در صحنه‌ها، یا بازگشت دوربین به نقطه‌ای قبلی به شکلی که بازی عملاً قفل می‌شود. این مشکلات فنی تا حدی تجربه را مختل می‌کنند و نشان می‌دهند که پیاده‌سازی کوآپ هنوز به پختگی کامل نرسیده است.

استودیو Supermassive Games برای بخش کو‌اپ از قابلیت محبوب «Friends Pass» استفاده کرده است؛ قابلیتی که نخستین‌بار در بازی A Way Out معرفی شد و از آن زمان به یکی از شناخته‌شده‌ترین امکانات در بازی‌های دو‌نفره تبدیل شده است.

در این ویژگی، دیگر نیازی نیست هر دو بازیکن نسخه‌ی جداگانه‌ای از بازی را خریداری کنند؛ کافی است یکی از آن‌ها بازی را داشته باشد تا نفر دوم بتواند به‌صورت رایگان وارد تجربه‌ی مشترک شود. این تصمیم، در نگاه نخست حرکتی تحسین‌برانگیز برای گسترش دسترسی بازیکنان به تجربه‌ی مشترک است.

با این حال، یک ضعف اساسی تجربه‌ی کوآپ را تحت تأثیر قرار داده است؛ نبود پشتیبانی از قابلیت «Cross-Generation». متأسفانه بازیکنان برای تجربه‌ی حالت دونفره باید از یک پلتفرم و نسل یکسان استفاده کنند(به عنوان مثال، هر دو بازیکن باید روی کنسول PS4 یا هر دو روی PS5 باشند). این محدودیت باعث شده بسیاری از کاربران، به‌ویژه کسانی که نسل متفاوتی از سخت‌افزار را در اختیار دارند، نتوانند از تجربه‌ی کوآپ استفاده کنند.

قابل‌ ذکر است که یکی از شرایط اصلی استفاده از قابلیت Friends Pass، داشتن اشتراک فعال PlayStation Plus برای هر دو بازیکن است. به بیان دیگر، حتی با وجود این قابلیت، هر بازیکن برای تجربه‌ی حالت کوآپ باید حساب کاربری خود را به یکی از سطوح اشتراک پلی‌استیشن پلاس متصل کرده باشد.

از طرفی، بازی در حالت تک‌نفره عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد. می‌توان با اطمینان گفت که کنترل شخصیت دوم توسط هوش مصنوعی به شکلی روان و قابل‌قبول انجام می‌شود و در بیشتر مواقع، رفتار او هماهنگ با بازیکن است.

با این حال، این بخش نیز بی‌نقص نیست. از آن‌جایی که کنترل شخصیت دوم کاملا بر عهده‌ی هوش مصنوعی است، بخش زیادی از چالش حل پازل‌ها و کشف مسیرها از بین می‌رود. در بسیاری از مواقع، پیش از آن‌که بازیکن فرصت اندیشیدن یا امتحان مسیرهای مختلف را پیدا کند، کاراکتر دوم به‌صورت خودکار به سمت مقصد حرکت می‌کند و عملاً مسیر درست را لو می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود حس اکتشاف و مشارکت در حل معماها تا حدی کمرنگ شود.

بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ | ضعف دیداری و چالشی در دوربین

یکی از انتقادات جدی که در نقد و بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ مطرح است، سیستم دوربین و دید محدود در محیط‌های پیچیده است. در محیط‌هایی با نور کم، جزئیات پس‌زمینه یا سکوها گاه با پس‌زمینه ترکیب می‌شوند و تشخیص مسیر درست دشوار می‌شود.

در مواقع تعقیب و گریز یا هنگامی که باید تصمیم سریع بگیری، این محدودیت دید باعث می‌شود بازیکن دیر عکس‌العمل نشان دهد یا نتواند مسیر صحیح را تشخیص دهد؛ چیزی که در بازی‌ای با تمرکز زیاد بر لحظات تنش‌زا، یک ضعف بزرگ محسوب می‌شود.

بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ | گرافیک و صدا گذاری

یکی از مهم‌ترین بخش‌های نقد و بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳، تحلیل جلوه‌های بصری و صداگذاری آن است؛ دو عنصری که نقش کلیدی در القای اتمسفر سنگین و دلهره‌آور بازی دارند.

در سومین قسمت از این مجموعه‌ی پرطرفدار، متأسفانه پس از زمان زیادی بررسی بازی Little Nightmares 3 بیشترین ایراد پس از بخش کوآپ، در بخش گرافیکی دیده می‌شد. طی تجربه‌ی بازی، بارها شاهد افت فریم‌های شدید، لگ‌های متناوب و حتی چند مورد کرش کامل بودم؛ مشکلاتی که تأثیر مستقیمی بر ریتم گیم‌پلی و غوطه‌وری بازیکن می‌گذارند. این مسئله به‌ویژه در نسخه‌های کنسولی نسل هشتم، مانند PlayStation 4، محسوس‌تر است و نشان می‌دهد بهینه‌سازی بازی هنوز به سطح مطلوب نرسیده است.

از نظر طراحی هنری، بازی همچنان همان سبک گوتیک و تاریک خاص مجموعه را حفظ کرده است؛ نورپردازی ملایم و رنگ‌بندی سرد، فضای دلهره‌آور و بی‌روح دنیای Little Nightmares را به‌خوبی منتقل می‌کنند. بااین‌حال، نبود بهبودهای گرافیکی چشمگیر نسبت به نسخه‌ی دوم، باعث شده بازی از نظر بصری چندان «نسل جدید» به نظر نرسد.

در مقابل، بخش صداگذاری بی‌تردید یکی از نقاط قوت اصلی بازی است. طراحی صداهای محیطی، نفس‌کشیدن‌ها، صدای قدم‌ها و زمزمه‌های دوردست، همگی با دقت بالا و وسواس مثال‌زدنی کار شده‌اند. موسیقی پس‌زمینه نیز، با ترکیبی از نت‌های آهسته و سکوت‌های طولانی، حس اضطراب و تنهایی را در بازیکن تشدید می‌کند. می‌توان گفت از نظر صداگذاری، بازی تقریباً بی‌نقص عمل کرده و موفق شده است همان حس ترس خاموش و پنهان همیشگی این مجموعه را به‌خوبی منتقل کند.

نقد و بررسی بازی لیتل نایتمرز ۳ | جمع‌بندی

در نهایت، بازی Little Nightmares 3 را می‌توان تلاشی جسورانه از سوی استودیو Supermassive Games برای ادامه‌ی میراثی دانست که Tarsier Studios بنا نهاد. اثری که سعی دارد همان حس اضطراب و ترس خاموش دو نسخه‌ی پیشین را بازآفرینی کند، اما در مسیر این بازسازی، گاهی دچار لغزش‌هایی می‌شود.

افزوده شدن حالت کوآپ آنلاین و استفاده از قابلیت Friends Pass بدون شک گامی مثبت در جهت گسترش تجربه‌ی بازیکنان است، اما نبود پشتیبانی از Cross-Generation، باگ‌های متعدد و ضعف‌های فنی، مانع از درخشش کامل این بخش شده‌اند. از سوی دیگر، هرچند کنترل هوش مصنوعی در حالت تک‌نفره رضایت‌بخش است، ولی حذف چالش‌های حل معما و پیش‌دستی شخصیت دوم در مسیر‌یابی، بخشی از لذت اکتشاف را از بین می‌برد.

از نظر گرافیکی، بازی همچنان حال‌و‌هوای تیره و غم‌انگیز مجموعه را حفظ کرده، اما فقدان پیشرفت قابل‌توجه و وجود افت فریم و کرش‌های مکرر، تجربه را در مقایسه با استانداردهای نسل نهم پایین‌تر می‌برد. بااین‌حال، صداگذاری و طراحی صوتی نقطه‌ی درخشان Little Nightmares 3 است؛ جایی که سکوت، زمزمه‌ها و موسیقی‌های آرام اما سنگین، بار دیگر همان حس دلهره و تنهایی آشنای این مجموعه را زنده می‌کنند.

Little Nightmares 3 همچنان می‌تواند تجربه‌ای ارزشمند برای طرفداران قدیمی باشد؛ به‌ویژه برای کسانی که به فضای ترسناک، طراحی‌های هنری خاص و روایت‌های بدون کلام علاقه دارند. اما اگر انتظار جهشی بزرگ یا پیشرفتی چشمگیر نسبت به نسخه‌های پیشین دارید، شاید این بار کابوس‌های کوچک، کمتر از گذشته ترسناک به نظر برسند.

این بود بررسی بازی Little Nightmares III، ممنون از توجه شما مخاطبان حرفه‌ای دنیای بازی.