خانه » نقد و بررسی » نقد و بررسی بازی
دو سال از انتشار Lies of P گذشته است؛ دو سال از عرضهی اثری که فرمول سولزلایک را به شکلی درخشان درک و بازآفرینی کرد. اکنون این بازی با بستهی الحاقی تازهای بازگشته است. پرسش اصلی اما همچنان باقیست: آیا این انتظار ارزشش را داشت؟ با بررسی بازی Lies of P: Overture همراه بخش نقد و بررسی بازی رسانه دنیای بازی باشید.
پایانی که دو سال پیش بر پیکرهی بازی حک شد، بحثها و گمانهزنیهای بسیاری را دربارهی دنباله و آیندهی این اثر برانگیخت. با این حال، پیش از آنکه نگاهها به سوی نسخهای تازه معطوف شود، چشمها بر این بستهی الحاقی دوخته شد؛ بستهای که کنجکاوی مخاطبان را برانگیخته بود که آیا داستان را به پیش خواهد برد یا به گذشته بازخواهد گرداند. آیا پلی خواهد ساخت برای نسخهای آینده، یا صرفا مسیری فرعی را روایت خواهد کرد؟
به نظر میرسد پاسخ نهایی را باید در مراسمها و اعلامهای بعدی جستجو کرد؛ شاید آیندهی این اثر ــ یا حتی یک فرنچایز کامل ــ در آنجا روشن شود. اما آنچه اکنون در دسترس قرار گرفته، بسته الحاقی Overture است؛ روایتی که بیش از آنکه ادامهای مستقیم باشد، پیشدرآمدی است. پیشدرآمدی که میکوشد زمینههای داستانی بازی اصلی را بسط دهد و بر تار و پود آن عمق بیشتری بیفزاید، بیآنکه طرحی شگفتانگیز یا دگرگونکننده را با خود همراه داشته باشد.
در کنار نسخه متنی این بررسی، میتوانید نسخه ویدیویی بررسی دی ال سی Overture بازی Lies of P را از طریق پیوند زیر در کانال یوتیوب دنیای بازی تماشا کنید:
نسخه ویدویی نقد و بررسی بسته الحاقی Overture بازی Lies of P
حمایت از کانال یوتیوب دنیای بازی را فراموش نکنید❤
برای دسترسی به بستهی الحاقی Overture لازم است ابتدا به فصل نهم بازی برسید؛ چرا که این محتوا تجربهای مستقل و جدا از بازی اصلی بهشمار نمیآید. در این بخش، بازیکن در مواجهه با یکی از Stargazerها با خط زمانی متفاوتی روبهرو میشود؛ خطی که شما را به گذشته میبرد و امکان جابهجایی میان زمانها از طریق منویی ویژه فراهم میگردد.
آنچه این بسته الحاقی را از بسیاری نمونههای مشابه متمایز میکند، رویکرد هوشمندانهی آن در پیوند دادن تجربهی سفر در زمان با بازی اصلی است. Overture تنها به روایت گذشتهای مجزا بسنده نمیکند؛ گذشتهای که صرفا میتوانست بهانهای برای یک تجربهی فرعی باشد. در عوض، تغییراتی هرچند ظریف را به خط اصلی بازی بازمیگرداند. به بیان دیگر، اگر هدف تنها بازگشت به گذشته بود، این تجربه میتوانست بیاثر بر بازی اصلی بماند. اما سازندگان کوشیدهاند این سفر در زمان، ردپایی ملموس در بستر روایت اصلی نیز برجای بگذارد.
پس از اتمام بستهی الحاقی، با افزوده شدن NPCها و ماموریتهای جدید در بازی پایه روبهرو میشوید. نکتهی مهمتر آنکه شخصیتهای پیشتر آشنا نیز بیتفاوت از کنار اعمال شما نمیگذرند. در بسیاری موارد، کافیست آیتم یا پوششی متعلق به بستهی الحاقی را بر تن داشته باشید تا واکنشی تازه از سوی آنان دریافت کنید. بدین ترتیب، کارگردان با افزودن دیالوگها و لحظات خاص در بزنگاههای حساس، حس انسجامی ویژه میان بستهی الحاقی و بازی اصلی پدید آورده است. این ریزبینی حتی میتواند انگیزهای برای بازگشت دوباره به تجربهی بازی پایه باشد؛ تجربهای که با وجود تغییرات کوچک، رنگ و بویی تازه به خود میگیرد.
البته باید تاکید کرد که تغییرات ناشی از سفر در زمان در Overture در ابعادی ظریف و جزیی رخ میدهند. این تغییرها نه انقلابیاند و نه روایت را بهکلی دگرگون میکنند، اما چنان حسابشده طراحی شدهاند که هیچ خلا یا توجیهناپذیری در روایت باقی نماند. بدین ترتیب، بسته الحاقی هم پیوندی معنادار با بازی اصلی برقرار میکند و هم بهانهای میشود برای بازتعریف تجربهای که پیشتر پشت سر گذاشته بودید.
در بستهی الحاقی Overture تاکنون بیش از هر چیز به بُعد روایی پرداختهایم، اما باید توجه داشت که Lies of P همچنان در بخش مکانیکهای بنیادین نیز دست به تغییرات ظریف اما اثرگذار میزند؛ تغییراتی که طعم و رنگ تازهای به تجربهی بازی میبخشند.
به عنوان نمونه، این بسته مجموعهای از حلقههای جدید را معرفی میکند که هر یک با افکتهای متفاوت، سبکهای مبارزهای خاصی را تقویت کرده یا حتی دگرگون میسازند. یکی از جالبترین آنها حلقهای است که با فعال شدن، هنگام قفل کردن دوربین روی دشمن، حرکت جاخالی شخصیت را از حالت dash به roll تغییر میدهد. همین تغییر کوچک میتواند نفس تازهای به مبارزات بدمد و بُعدی متفاوت از بازی را به شکلی ملموس و دسترسپذیر در برابر مخاطب قرار دهد.
از آغاز، یکی از ویژگیهای شاخص Lies of P در تبلیغات و نقدها، دسترسپذیری آن بود؛ چه در سطح روایت و چه در ساختار گیمپلی. بازی توانسته بود تعادلی میان چالشبرانگیزی سبک سولزلایک و قابلیت ارتباط مخاطب عام ایجاد کند. اما بسته الحاقی Overture با هدف و تجربهای که دنبال میکند، این معادله را پیچیدهتر میسازد. در واقع، برخی از تغییرات اعمالشده ممکن است برای مخاطب عادی بهجای تسهیل تجربه، به مانعی تازه بدل شوند. از همینروست که Overture تا حدی به اثری دوگانه تبدیل میشود؛ بخشی از بازیکنان را با امکانات تازهاش جذب میکند، و بخشی دیگر را با دشوارتر شدن دسترسپذیری پس میزند.
با انتشار بستهی الحاقی Overture، تغییری بنیادین نیز به Lies of P اضافه شد: گزینهی انتخاب درجهی سختی. افزودهای که از همان آغاز، جامعهی بازیکنان را دو دسته کرد؛ عدهای آن را ضرورتی تازه برای ژانر و خود بازی میدانند، و عدهای دیگر آن را بیفایده یا حتی مخل تجربه. فارغ از این جدالها، آنچه اهمیت دارد نحوهی اجرای این تغییر در عمل است.
اکنون بازی سه سطح سختی پیش روی بازیکن قرار میدهد. دشوارترین آن، با نام Legendary Stalker، در واقع همان سطح استاندارد سابق بازی است. در این حالت، همهچیز درست مانند دو سال پیش باقی مانده: چالشها بهدرستی بر دوش مهارت بازیکن قرار دارند، نه صرفا بر دوش اعداد و ارقام. از این منظر، مشکلی احساس نمیشود. اما مسئله در جزئیات آماری و بهویژه در حالت نیو گیم پلاس خود را نشان میدهد.
کافی است وارد نیو گیم پلاس شوید تا ناهماهنگی در scaling دشمنان آشکار گردد. در سطح Legendary Stalker، تفاوتی نمیکند سطح شخصیت شما ۷۰ باشد یا ۲۰۰؛ دشمنان قادرند شما را با دو ضربه یا حتی یک ضربه از پا درآورند. این مسئله در بازی اصلی تا نیو گیم پلاس چهار نیز کمتر رخ میداد و تعادل مناسبی میان قدرت بازیکن و دشواری دشمنان برقرار بود.
اکنون اما، به نظر میرسد تیم سازنده هنگام تعریف درجههای سختی، بهویژه در نیو گیم پلاس، با دغدغههای تازهای روبهرو بوده که نتیجهاش تجربهای بالقوه فرسایشی برای بازیکن است. بسیاری از مخاطبان در انجمنها و بهویژه ردیت گزارش دادهاند که در نیو گیم پلاس هشت یا بالاتر، دشواری بازی به مرز غیرقابل تحملی میرسد؛ تا جایی که بعضی ناگزیر به رها کردن ذخیرهی اصلی خود یا شروع یک ذخیرهی تازه میشوند.
از منظر فردی، نخستین مواجههی من با Overture در حالت عادی و خارج از نیو گیم پلاس بود؛ تجربهای که بدون مشکل خاصی سپری شد. حقیقت آن است که بازی ابزار کافی در اختیار بازیکن قرار میدهد تا بتوان از پس چالشها برآید. اما برای آن دسته از مخاطبانی که بازی را چندین بار به پایان رساندهاند و اکنون در مراحل بسیار بالای نیو گیم پلاس قرار دارند، نابرابری میان دشواری پایه و سختی افزودهی بسته، میتواند به عاملی آزارنده بدل شود.
در پرانتز باید افزود: برای لذت بردن از این بسته الحاقی، آشنایی با روایت اصلی پیشفرضی اجتنابناپذیر است. هرچند برخی مخاطبان به کمبود یادآوریهای روایی اشاره کردهاند، بازی در عمل بهخوبی جزئیات ضروری را بازگو میکند و جای نگرانی چندانی از این بابت وجود ندارد.
پرسشی که مطرح میشود این است: آیا بسته الحاقی Overture نیز همانند بازی اصلی ابزارهای تازه و کارآمدی را در اختیار بازیکن قرار میدهد؟ پاسخ را پیشتر دادهایم، اما اکنون میتوان با دقت بیشتری به آن پرداخت.
این بسته نهتنها ابزارهای مفیدی میافزاید، بلکه بُعدی تازه از تجربهی بازی را نیز آشکار میسازد. از یک انگشتر ساده گرفته تا تیرکمانی که در بزنگاههای خاص به یاریتان میآید، هر افزودهای نقشی متفاوت در تنوع بخشیدن به گیمپلی ایفا میکند. افزون بر اینها، سلاحهای تازهای که معرفی شدهاند، خود نقطهی درخشانی در این بستهاند؛ ابزارهایی که نهفقط کارکردی کاربردی دارند، بلکه بهواسطهی طراحی و حس ضرباتشان لذتی ویژه را به مبارزات اضافه میکنند.
به این ترتیب، هرچه در روایت و ساختار بازی دستنخورده باقی مانده، در گیمپلی با این افزودههای هوشمندانه جان تازهای میگیرد. Overture بیش از یک الحاق صرف است؛ تجربهای است که در کنار گسترش روایت، با گشودن راههای تازه در مبارزه و بقا، بازی را پویاتر و سرزندهتر میسازد.
پیشتر در بررسی بازی Lies of P: Overture اشاره شد که چالشهای Lies of P صرفا بر پایهی اعداد و ارقام بنا نشدهاند، بلکه از دل برخوردهای طراحیشده با دشمنان و باسها سربرمیآورند. بسته الحاقی Overture نیز در همین مسیر قدم میگذارد و از نخستین لحظات تلاش میکند بازیکن را در معرض مواجههای فراموشنشدنی قرار دهد.
آغازین محیط، که حال و هوایی شبیه یک باغوحش آشفته دارد، نخستین نشانهی این رویکرد است. نیمچهباسی همچون کروکودیل نهتنها بازیکن را برای ورود به فضای جدید آماده میکند، بلکه با قدرت، فضایی بیرحم و غیرقابل پیشبینی را معرفی میسازد. حیواناتی که زبان بدنشان به فریب و فریبکاری میماند ــ از خرسی که در یک آن میتواند شما را دریده کند تا کانگورویی که حرکاتش شما را به کیسهبوکسی زنده بدل میسازد ــ در همان ابتدا ذهنیت بازیکن را به سمت پذیرش هر نوع سختی و حتی بیرحمی احتمالی سوق میدهند.
اما این سختی غیرمنصفانه نیست؛ بیشتر از آنروست که بازیکن، بهویژه اگر مدتی از تجربهی نسخهی اصلی فاصله گرفته باشد، آمادگی ذهنی کافی برای رویارویی با چنین تنوعی ندارد. در بازی اصلی، یکی از نقدهای رایج متوجه انیمیشنهای برخی باسها بود که وضوح و ظرافت کافی برای پیشبینی حملات نداشتند. FromSoftware سالهاست در این زمینه استاد است و Lies of P در مقایسه گاه کاستیهایی نشان میداد. بستهی Overture این ضعف را در برخی نقاط جبران کرده و برخورد با دشمنان را به تجربهای روانتر بدل ساخته است.
نخستین باس اصلی بسته، Master Puppeteer، نمونهای درخشان از این تغییر است. نبردی که عملا شما را در برابر دو حریف قرار میدهد، اما با ابتکاری ساده ــ رشتهای آبیرنگ که بسته به کنش هر دشمن به سرخی درمیآید ــ وضوحی ویژه به میدان نبرد میبخشد. همین تغییر رنگ به بازیکن میفهماند که کدام شخصیت آمادهی حمله است، بیآنکه آزادی عمل او محدود شود یا بازی بیش از حد به هدایت بازیکن بپردازد. ترکیب دو نقطهی سلامت، پیوند میان شخصیتها و وضوحی که طراحی بصری در اختیار میگذارد، این نبرد را به تجربهای بهیادماندنی بدل میکند.
اگر هنوز به سراغ بسته نرفتهاید، از شرح جزئیات باسهای دیگر خودداری میکنم. کافی است بدانید هر یک از باسهای اصلی Overture عنصری تازه با خود میآورند؛ عنصری که جدال با آنان را نه صرفا دشوار، بلکه خاطرهانگیز میسازد. اوج این روند در نبرد پایانی است؛ جایی که بستهی الحاقی به شکلی باشکوه پروندهی خود را میبندد و نشان میدهد که چالش، هرجومرج و لذت غلبه، همچنان در مرکز تجربهی Lies of P قرار دارند.
یکی از جنبههای درخشان Lies of P، هماهنگی بینقص عناصر مختلف بازی است: از ویساکتینگ گرفته تا روایت، و شیوهی قرارگیری دوربین در تعامل با شخصیتها، همه به زیبایی کنار یکدیگر قرار گرفتهاند. اتمسفر بازی، با ترکیب این عناصر، تجربهای غنی و دلنشین خلق میکند. اما چیزی که شخصا بیش از همه به آن علاقه دارم، موسیقی بازی است. موسیقی Lies of P جایگاهی ویژه در تجربهی من دارد و در طول دو سال گذشته، هیچ ماهی نبوده که گوش سپردن به برخی قطعات آن از قلم بیفتد.
اما موسیقی بستهی الحاقی Overture چگونه است؟ پاسخ قطعی در این مرحله دشوار است و ممکن است با گذر زمان تغییر کند. برخی قطعات، در نخستین مواجهه، آن جذابیت همیشگی را برایم نداشتند؛ شاید این چیزی باشد که با مرور زمان درک بهتری از آن پیدا کنم یا حتی جایگزین برخی قطعات قبلی شود. با این حال، مجموعهی کلی موسیقی ارائهشده در بسته، حس و حال پکیج را به خوبی منتقل میکند و چند قطعه بهخصوص از آن، اکنون به گوش دادن روزانهی من بدل شدهاند؛ قطعاتی زیبا، دلگرمکننده و در عین حال هماهنگ با تجربهی کلی بازی.
به این ترتیب، Overture نه تنها روایت و چالشهای تازهای ارائه میدهد، بلکه با موسیقی و اتمسفر خود، تجربهای یکپارچه و غنی را برای بازیکن رقم میزند.
در پایان، نوبت به مرور ایرادات و نقاط ضعف بستهی الحاقی Overture میرسد. یکی از مهمترین نکات، مدت زمان تجربهای است که بازی از بازیکن میگیرد.
حداقل زمان تکمیل بسته حدود ۷ تا ۸ ساعت است و میانگین بین ۱۰ تا ۱۵ ساعت قرار دارد؛ در کندترین حالت، بسته به سبک بازی و مهارت بازیکن، ممکن است ۱۷ تا ۲۱ ساعت طول بکشد (طبق آمار سایت How Long to Beat). تجربهی شخصی من برای کامل کردن ۱۰۰٪ محتوا حدود ۱۱ ساعت بود و میشد با کمی تمرکز و اجتناب از لجبازی، ۲ ساعت از آن کاست. از این نظر، بستهی الحاقی نه کوتاه است و نه طولانی؛ مسیر روایت و چالشها به شکل مناسبی طراحی شدهاند و نیازی به کش دادن غیرضروری ندارد.
مشکل اصلی اما به موضوع قیمت گذاری بازمیگردد. بستهی Overture با قیمت ۳۰ دلار عرضه شده که مقایسهی آن با دیگر بستههای الحاقی رقبایی چون Elden Ring: Shadow of Erdtree با قیمت ۴۰ دلار یا بستههای ۱۰ تا ۱۵ دلاری FromSoftware که محتوا مشابه یا حتی بیشتری ارائه میدهند، کمی دشوار است. این مسئله میتواند برخی مخاطبان را از تجربهی بسته دور کند و به نظر میرسد ناشی از تصمیمات بازاریابی است. با این حال، برای طرفداران وفادار و کسانی که از بازی اصلی لذت بردهاند، تجربهی Overture ارزشمند خواهد بود.
نکتهی دیگری که مطرح میشود، مربوط به طراحی محیط و استارگیزرها است. لول دیزاین کلی همچنان خوب است و شورتکاتها که نقش چکپوینت دارند سر جای خود قرار دارند. با این حال، برخی محیطها به گونهای طراحی شدهاند که کوچکترین اشتباه میتواند شما را مجبور کند مسیر طولانی را دوباره طی کنید؛ چه به دلیل طراحی دشمنان و چه به دلیل ساختار محیط. این مسئله در چند نقطهی خاص میتواند کمی آزاردهنده باشد، اما در مجموع، اگر از ابزارهای موجود به شکل کامل استفاده کنید، نیازی به تکرار مسیرهای طولانی نخواهید داشت و تجربهی بازی دچار مشکل نمیشود.
به این ترتیب، بستهی الحاقی Overture با وجود برخی کاستیهای جزئی در طراحی محیط و چالش قیمت، تجربهای کامل، غنی و ارزشمند ارائه میدهد، به ویژه برای آن دسته از بازیکنانی که از بازی اصلی لذت بردهاند.
در جمعبندی باید گفت که چه بازی اصلی و چه بستهی الحاقی Overture هیچ انقلاب بزرگی در ژانر سولزلایک ایجاد نمیکنند، اما کاری که انجام میدهند را با بالاترین کیفیت ممکن عرضه میکنند. همین دقت و وسواس است که باعث میشود حتی مخاطبانی که پیشتر از سولزلایک دوری میکردند، به راحتی جذب تجربهی Lies of P شوند.
چه در بخش مبارزه، چه در روایت و چه در لول دیزاین، تیم سازنده تلاش کرده تا بهترین تجربهی ممکن را ارائه دهد. حتی در مواقعی که بازی بیش از حد خطی میشود یا طراحی محیط کاستیهایی دارد، اتمسفر و زیبایی محیط چنان سنگینی میکند که بازیکن به سختی متوجه این کمبودها میشود. اکثر لحظات بازی و بستهی الحاقی به شدت به یادماندنیاند و این همان بهترین چیزی است که اثر میتواند به مخاطب عرضه کند.
به طور کلی، Overture افزونهای سرگرمکننده برای Lies of P است و در لحظات خاص، برای من شخصا تجربهای فوقالعاده فراهم میکند. این بسته به جای آنکه صرفا به زمینهسازی برای دنباله یا نسخههای بعدی توجه داشته باشد، نگاهی به گذشته و ریشههای داستان دارد. وقتی سرنوشت شخصیتها را میدانیم، دیدن گذشتهشان قلب را گرم میکند و وجود این DLC به من دلگرمی میدهد. این نگاه مثبت من تنها محدود به روایت گذشته نیست؛ بلکه محیطها و فضاهایی که بازی در اختیار قرار میدهد امکان لذت بردن، رقصیدن، گریستن و تجربه کردن احساسات را به طور کامل فراهم میکند.
این بود بررسی بازی Lies of P: Overture، ممنون از همراهی شما مخاطبان حرفهای دنیای بازی.
قابل بحث
برای اطلاع از جدیدترین اخبار، نقد و بررسیها و ویدیوهای اختصاصی، ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید. همراه شما هستیم.
