نقد بازی «Company of Heroes 2»؛ زیر سایه ی پدر

زیر سایه ی پدر

 در سال ۲۰۰۶، بازی‌ای در سبک استراتژیک متولد شد که به گفته بسیاری از بزرگان و منتقدان حوزه بازی‌های رایانه‌ای یکی از پیشگامان و ماندگارترین‌های این صنعت بود. بازی‌ای که به واسطه‌‌ی آن بسیاری از افراد به سبک استراتژیک علاقمند شده و به طرفداران این سبک پیوستند و هنوز که هنوز است طیف بسیاری از استراتژی بازها را، به خود مشغول کرده است. این بازی ((Company of Heroes )) نام داشت. نامی که بدون شک خاطره‌های شیرینی را برای بسیاری از بازیکنان زنده می‌کند.نامmpany of Heroes))ن بازی های این صنعت بود.ای تاریح این صنعت بود

حالا حدود ۷ سال از آن ماجرا می‌گذرد و ما شاهد یک (( Company of Heroes )) دیگر هستیم که تا حدودی با آن چیزی که در نسخه اول تجربه کردیم تفاوت دارد. چه از لحاظ داستان و چه از لحاظ محتوای دیگر.‌

در سال ۲۰۱۲ کمپانی فقید THQ خبر ساخته شدن نسخه دوم ((Company of Heroes )) توسط استدیوی Relic را داد. اما عمر این کمپانی کفاف نداد تا انتشار این بازی را ببیند. پس از اعلام ورشکستگی از سوی THQ، موجی از نگرانی بازیکنان را فرا گرفت. اما پس از اعلام خریده شدن امتیاز ((CoH)) توسط شرکت ژاپنی Sega خیال اکثر هواداران از بابت این بازی راحت شد. زیرا به موفق بودن بازی های استراتژیک این شرکت واقف بودند.  به هر حال بازی توسط ناشر جدیدش منتشر شد. و به دست بازیکنان رسید.

همانطور که در مقدمه نقد گفته شد، در این بازی شاهد تغییرات متعددی هستیم. اولین تغییر بزرگی که نسبت به شماره قبل میبینیم، تغییر جبهه بازی از غرب به شرق و جایگزین شدن ارتش سرخ شوروی به جای ارتش ایالات متحده است. شخصیت اصلی این بازی یک افسر ارشد ولی تبعید شده ی روس به نام (( لو آبرامویچ ایساکویچ)) است که خاطرات او در بازجویی شبانه اش داستان بازی را رقم می زند. شاید دو کلمه تبعید و بازجویی سولاتی از قبیل ((دلیل بازداشت یک افسر ارتش سرخ چیست؟)) و یا (( او چه کاری انجام داده که تبعید شده است؟)) را در ذهنتان پدید آورده باشد. پس برای رسیدن به جواب این دست سوالات، باید بخش داستانی بازی را به اتمام برسانید.

 همانند نسخه پیشین، بازی شما را در دل ماموریت های مهم و کلیدی ای که در طول جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است، قرار می دهد. عملیات هایی نظیر بارباروسا، آزاد سازی استالین گراد و نبرد برلین. این عملیات ها تنها بخشی از مراحل متنوعی هستند که در کمپین نسبتا طولانی بازی تجربه خواهید کرد.

در بخش جدید تئاتر جنگ نیز می توانید مراحل مختلفی را در خود جای داده است، به صورت آنلاین، دو نفره و یا تک نفره انجام دهید. از مزایای این بخش میتوان به شخصی سازی ارتش ها برای هر دو جناح شوروی و آلمان اشاره کرد که جالب از آب درآمده است.

بازی با تغییرات مثبت و نسبتا زیادی در گیم پلی به استقبال بازیکنان آمده است. البته هسته گیم پلی مشابه شماره اول است و همانند سابق بر تصرف ((Capture Point)) ها و پیشروی پله به پله تمرکز دارد.  نیروی انسانی، مهمات و سوخت همچنان سه منبع مورد نیاز برای تولید تجهیزات و آموزش سربازان هستند.

تا اینجا نقاط مشترک کلی در دو بازی گفته شد، ولی از این پس به تغییرات میپردازیم. اولین چیزی که در مراحل بازی متوجه آن خواهید شد، تمرکز بیش از پیش بازی بر روی کنترل و مدیریت نیرو هاست تا تولید و آموزش آنها. این نکته، بخصوص در مراحل اولیه بسیار خودنمایی می کند. ولی پس از مدتی تا حدی، توازن میان کنترل و مدیریت و ساخت و ساز برقرار می شود.

از اصلی ترین تغییرات دیگر، می توان از اضافه شدن سیستم تخریب و تاثیر آب و هوا بر محیط نام برد. که سازندگان پیش از انتشار بازی مانور زیادی بر روی آن داده بودند. در ادامه به بررسی این دو سیستم جدید     می پردازیم.

در نسخه الحاقی ((Tales of Valor)) چشمه هایی از سیستم تخریب پذیری را دیدیم. و در این شماره شاهد به بلوغ رسیدن و بهبود این سیستم هستیم. تلفیق این سیستم با سیستم آب و هوا موجب شده تا شاهد نابودی دشمن و البته نیروهای خودی به روش های مختلف و نوین باشیم. روش هایی نظیر غرق کردن تانک ها و تجهیزات دشمن در رودخانه های یخ زده و یا خراب کردن ساختمان ها و مجسمه های بزرگ روی سر سربازان. استفاده از عوامل یاد شده برای ضربه زدن و نابودی نازی ها، هیچ گاه به این شیرینی و لذت بخشی نبوده است. یکی دیگر از نوآوری های ((CoH2))، سیستم آب و هوا و تاثیر آن بر محیط پیرامون است. همانطور که از نام این سیستم پیداست، آب و هوا بر روند بازی تاثیر میگذارد و مانند اکثر بازی ها فقط برای تنوع  در بازی قرار داده نشده است. به طور مثال سربازان درصورت ماندن در مناطق بورانی و به دور از گرما، از سرما تلف می شوند، یخ رودخانه ها در اثر گرما آب می شود و تجهیزات سنگیم نظیر تانک ها در صورت عبور از روی آن ها در رودخانه فرو میروند. این سیستم مانند یه شمشیر دو لبه است. هم میتواند به کمکتان بیاید و شما را نجات دهد، و هم می تواند موجب شکستتان شود. این ها مواردی هستند که تا بحال در بازی های استراتژیک دیده نشده اند.

یکی دیگر از نکات مثبت بازی هوش مصنوعی خوب و بهبود یافته ی آن است. نیرو های تحت امر شما به خوبی فرمان های شما را اجرا میکنند. برای نقل مکان بهترین مسیر را انتخاب کرده و به محل مورد نظر میروند. در بازی به ندرت شاهد قاطی کردن مسیر ها و برخورد نیرو ها برای عبور از یک مسیر هستیم.  در درگیری ها جناحین بهترین تصمیم ها را می گیرند. البته  به لطف پیشرفت هوش مصنوعی، بازی کمی سخت تر از قبل شده است. و دشمن در بعضی موارد استراتژی شما را میفهمد و تلاش میکند که نقشه شما را بر هم بزند. و به مقابله به مثل بپردازد. بعضی اوقات کارهایی از آن ها دیده می شود که دهان از تعجب باز میماند. در این زمینه باید به دوستان ((Relic)) ـی آفرین گفت.

با اینکه سازندگان از ویرایش سوم موتور خود یعنی Essence، برای ساخت بازی استفاده کرده اند، ولی باز هم پیشرفت شگرفی را از لحاظ بصری شاهد نیستیم. توجه کنید که میگویم پیشرفت شگرف. مانند کاری که World in conflict در زمینه گرافیک، با سبک استراتژی کرد. و این به معنی آن نیست که ((CoH2))  از گرافیک خوبی برخواردار نیست. خیر، به هیچ وجه اینگونه نیست. بازی در دو زمینه فنی و هنری پیشرفت های خوبی کرده است. از جمله در زمینه نور پردازی و سایه زنی. رفلکس منور ها بر بدنه تانک ها واقعا دیدنی است. سوختن اشیا و انفجار واقع گرایانه تر شده اند و هر کسی را به تحسین وا میدارند. انمیشن حرکت سربازان بسیار نرم و روان طراحی شده است. ولی در میان پرده ها شاهد حرکات خشک و نچسب هستیم. در کل کیفیت میان پرده ها و بازی قابل قیاس نیست.

بی پرده بگویم که انتظار داشتم گرافیک بالاتر و بهتری را در ((CoH2))ببینم. مخصوصا در این برهه از زمان که بازی های استراتژیک برای عقب نماندن از رقبا در سبک های دیگر به گرافیک اهمیت بیشتری می دهند. حتی بازی هایی نظیر ROME II و Generals 2 برای  جذب مخاطب بیشتر دست به تغییرات گسترده در زمینه گرافیک زده اند.

 ولی از هر چه بگذریم، از صداگذاری بسیار عالی بازی نمی توان گذشت. صدای تیراندازی، انفجار و فریاد سربازان به خوبی شبیه سازی شده است و حس حضور در نبرد را به خوبی انتقال میدهد.

همیشه ساختن یک ادامه برای یک بازی کامل، از سخت ترین کارها بوده است. و در اکثر موارد بازی ساخته شده نتواسته است موفقیت بازی اول را تکرار کند. Company of Heroes2 هم متاسفانه جزو همین دسته از بازی هاست و به سرنوشت مشابهی گرفتار شده است.

نمی گویم که ((CoH2)) بازی خوبی نیست. بر عکس، بازی خوش ساخت و بسیار خوبی است. ولی به خاطر اینکه انتظارات از این بازی بسیار بالا بود، زیر سایه سنگین پدرش قرار گرفت. و نتوانست آن طور که مستحقش بود، ظاهر شود. با این حال هنوز هم بازی کردن آن لذت بخش است و به هر استراتژیک بازی توصیه می شود.

۸.۵/۱۰

پلتفرم تست: PC

نویسنده: میلاد رضایی منش

(Silent Assassin)