خداحافظ پدر سبک ترس | نقد و بررسی Resident Evil: Operation Raccoon City

همه ما با سری رزیدنت اویل آشنا هستیم، عنوانی که از نظر طیف وسیعی از گیمر ها به همراه سایلنت هیل پدر بازی های ترسناک نامیده می شد. اما کم کم این حس ترس از بازی گرفته شد و سری رزیدنت اویل را به یک عنوان کاملاً اکشن تبدیل کرد. اتفاقی که در آخرین عنوان منتشر شده از این سری بازی یعنی «رزیدنت اویل:عملیات راکون سیتی» به حد نهایت خود رسید.
Resident Evil- Operation Raccoon City یا به اختصار RE: ORC جدید ترین عنوان منتشر شده از این سری است که توسط استدیو تازه کار Slant Six Game که بر خلاف برقیه ی استودیو های سازنده رزیدنت اویل غیر ژاپنی است ساخته شده است. استودیو ای که تا به الان چیزی جز عناوین ضعیف در کارنامه خود ندارد و حالا باید این عنوان فوق ضعیف را به کارنامه درخشان خود اضافه کند.

خداحافظ خاطره ها

در این عنوان بر خواهیم گشت به شهر بیاد ماندنی راکون سیتی. در سپتامبر ۱۹۹۸ شرکت آمبرلا طی یک خراب کاری ویروس مرگبار T را در شهر پخش می کند و باعث می شود که مردم شهر راکون سیتی به ویروس آلوده شده و به موجوداتی مرگ بار یا به اصطلاح زامبی تبدیل شوند. قطعا آینده این شرکت دارو سازی در خطر است و اگر اطلاعات محرمانه آن ها پخش شود آمبرلا نابود خواهد شد. به همین دلیل شرکت آمبرلا گروهی را تحت عنوان U.S.S برای پاک سازی تمام شواهدی که بر علیه شان است را می فرستد. این گروه در این راه با مشکلات زیادی رو به رو می شوند که برای فهمیدن آن باید این عنوان را بازی کنید. اعضای این گروه عبارتند از:

که رئیست گروه است.:Lupo(Assault)

استاد مخفی کاری(البته هیچ مخفی کاری ای در بازی وجود ندارد):Vector(Recon)

پزشک گروه:Bertha(Medic)

جاسوس:Spectre(Surveillance)

محقق:Four Eyes(Field Scientist)

تخریب کننده:Beltway(Demolition

خداحافظ ترس

پیشنهاد میکنم قبل از انجام این عنوان هر چه انتظار از یک عنوان رزیدنت اویلی دارید از خود دور کنید،این بازی هیچ شباهتی با یک رزیدنت اویل ندارد.
گیم پلی بازی بر اساس CO-OP طراحی شده است و شما باید ابتدای هر مرحله چهار شخصیت از شش شخصیت بازی را بر اساس سلیقه خود و مهارت هایی که انتظار دارید انتخاب کنید.
اگر به صورت تک نفره این عنوان را انجام میدهید کنترل سه یار دیگر را هوش مصنوعی به عهده خواهد گرفت،در همین ابتدا بگویم هر انتظاری که از هوش مصنوعی هم دارید باز از ذهن خود دور کنید،من فکر نمیکنم سازندگان این عنوان اصلا با مفهوم هوش مصنوعی آشنایی داشته باشند چون یاران شما فقط بلد هستند راه بروند و تیر بزنند! در بسیار از مواقع شما صد ها متر جلو میروید اما آن ها هنوز عقب مانده و در حال حرام کردن گلوله های خود بر سر زامبی های بازی هستند و این مورد که مدام جلوی دست و پای شما هستند که نیاز به گفتن ندارد و همچنین هوش مصنوعی دشمنان بازی نیز تعریف ندارد البته برای زامبی ها نباید انتظار هوش مصنوعی داشت چون عملا آن ها هوشی ندارند اما دشمنان انسانی چیزی در مغزشان نیست و فقط بلند هستند مثل قاب عکس به شما خیره شوند و گاهی ممکن است چند تیر هم شلیک کنند!
مطمئنا با توجه به نوع گیم پلی بازی که بر اساس CO-OP است بازی باید سیستم کاور گیری داشته باشد.با تمام اطمینان میتوانم بگویم بد ترین سیستم کاور گیری صنعت گیم را این عنوان با کمال افتخار میتواند به خود اختصاص دهد؛ معمولا در عناوین مشابه برای کاور گیری دکمه ای طراحی شده اما در این بازی شما باید به مکان مورد نظر نزدیک شده و کاراکتر به صورت خودکار کاور میگیرد اما وقتی شما بخواهید تیر اندازی کنید باید کلی وقت صرف کنید تا کاراکتر شما یک مکان مناسب داشته باشد در غیر این صورت هیچ راهی برای تیر زدن از مکان کاور گرفته شده نیست همچنین بسیاری از مواقع پیش می آید آن مکان دلخواهی که برای سنگر گیری در نظر دارید شخصیت قابل بازی در آنجا سنگر نگیرد.
در حین بازی ممکن است بر اثر صدمه ی زیاد خون ریزی پیدا کنید که در این صورت باید منتظر حمله موجی از زامبی های تشنه به خون باشید که اگر گیر آن ها بیفتید شما نیز آلوده میشوید و وقت کمی دارید تا با استفاده از پادزهر خود را به حالت عادی برگردانید در غیر این صورت تبدیل به زامبی خواهید شد و مجبورید بازی را دوباره از چک پوینت قبلی آغاز کنید،مشکلی که اینجاست بازی به شما فقط اجازه حمل یک پادزهر را میدهد که این واقعا اعصاب خورد کن است زیرا این پادزهر ها زیاد در بازی پیدا نمیشود و کلی ایجاد دردسر میکند.
تنوع زامبی ها تقریبا خوب است اما دیدن زامبی های مشابه در بازی چیزی است که زیاد اتفاق می افتد شما انواع زامبی ها را میتوانید ببینید از زامبی های معمولی گرفته تا B.O.W ها ولی بد تر از همه تنوع نیرو های دولتی یا همان دشمنان انسانی بازی است که فکر کنم فقط دو مدل برای آن ها طراحی شده!موردی که واقعا اعصاب بازی باز را خورد میکند!
تنوع سلاح های بازی در حد قابل قبولی است اما کاربرد آن ها صفر است! راحت تر بگویم شما لازم نیست ببینید چه اسلحه ای در دست دارید همه آن ها به جز موارد معدودی قدرت های مشابه دارند پس بهتر است فقط شلیک کنید و کاری به اسلحه ی در دستتان نداشته باشید.
مطمئنا چیزی که از این عنوان میتوان انتظار داشت حس ترس و دلهره است، همان طور که اول مقاله گفتم چیزی به عنوان ترس در این بازی نیست! فقط اکشن است و اکشن؛اکشن بازی نیست جوری طراحی نشده که از آن لذت برد، با توجه به هوش مصنوعی بازی نیز بهتر است کاری به دشمنان دور و برتان نداشته باشید زیرا برای رد کردن مرحله نیاز به کشتن همه آن ها به جز موارد معدودی نیست! بهتر است راهتان را مستقیم بگیرید و حرکت کنید زیرا هیچ لذتی در اکشن بازی نیست برای مثال مهم ترین چیزی که به عقل هر کارگردانی میتواند برسد هم در این بازی وجود ندارد! و آن چیز چراغ قوه است. در بیش تر اوقات شما از تاریکی محیط رنج خواهید برد ولی چراغ قوه ای وجود ندارد تا بتواند کارتان را آسان تر انجام دهید البته دلیل نبودنش هم میتواند بیش تر کردن حس ترس باشد که کاملا اشتباه بوده و بیش تر اعصاب خورد کن است!

خداحافط قهرمانان

شرکت سازنده برای اینکه بازی اش به رزیدنت اویل نزدیک باشد کار های زیادی انجام داده که همه ی آن ها نقطه ضعف بازیست.در این عنوان با بسیاری از کاراکتر های مشهور بازی روبرو میشوید که مهم ترین آن ها لیان اسکات کندی است، که مهم ترین هدف گروه شما خواهد شد همچنین با مخوف ترین باس فایت سری رزیدنت اویل یعنی نمسیس هم روبرو خواهید شد؛با ابراز تاسف باید بگویم چیزی از آن ابهت و ترسناکی نمسیس نمانده و تبدیل به یک باس فایت دست سوم در بازی شده است.همچنین شاهد حضور کاراکتر های مانند:کلیر ردفیلد،نیکولای،دکتر برکین،ایدا ونگ و…. نیز خواهید بود.

–

جدا از قهرمانان می توانید یکی از اصلی ترین نشانه های این سری یعنی گلدان های سبز رنگ که در حقیقت همان نقش احیا کننده را دارند را استفاده کنید که باز هم بر اساس سبک بازی کاملا استفاده از آن اشتباه است و به نظر من میتوانست از سیستم احیای خودکار استفاده کرد!

خداحافظ گرافیک

گرافیک این سری همیشه جزو نقاط قوت این سری بوده اما در این عنوان با یک گرافیک به اسطلاح فسیل شده طرف هستیم،بافت های بازی که واقعا از این بدتر نمیشود دید،جزئیات صورت کاراکتر ها هم که واقعا افتضاح است به طوری که شاید برای اولین بار که شما لیان را ببینید او را نشناسید! همچنین جزئیات زامبی های بازی که واقعا شرم آور است البته شرکت سازنده برای پوشاندن این ضعف خود دمو های بازی را بسیار با کیفیت ساخته است.جزئیات محیط که بسیار بد است، برای مثال در مرحله بیمارستان بازی واقعا به جز تخت های بستری کردن من چیز دیگری ندیدم که بتوان آن جا را بیمارستان نامید، این عنوان در قسمت گرافیک هم بسیار بد ظاهر شده البته نور پردازی بازی تقریبا خوب از کار در آمده است.

خداحافظ صدا های بیاد ماندنی

صدا گزاری این بازی در حد متوسط کار شده است. صدا پیشه های گروه U.S.S تقریبا خوب توانسته اند از کار خود بر بیایند همچنین صدا پیشه های لیان و نیکولای؛اما میرسیم به صدا گذاری های داخل بازی مطمئنا همه زامبی ها را با ناله های ترسناک میشناسند اما در این بازی صدای زامبی ها به هرچیزی شبیه است جز زامبی! صدای اسلحه ها که بیش تر به تفنگ های ساچمه ای شبیه است و نارنجک ها به TNT های چهارشنبه سوری؛نیرو های دولتی هم که انگار از ترس لال شده اند و هیچ حرف خاصی نمیزنند و مثل بچه آدم تیر اندازی میکنند و میمیرند در کل اگر صدا پیشه های بازی نبودند این بخش هم مثل برقیه بخش های بازی افتضاح از آب در می آمد.
موسیقی هم کاملا از اول بازی تا آخر به صورت اکشن است البته در این بخش موسیقی متن بازی خوب کار شده و میتواند تا قسمتی هیجان را انتقال دهد.

خداحافظ رزیدنت اویل

در کل این عنوان جزو ضعیف ترین عنوان های این سری است که میتواند تمام خاطرات شما از این سری را پاک کند! واقعا هیچ چیزی در این بازی وجود ندارد که بتوان بخاطر آن این بازی را انجام داد همه چیز فقط اشکال است و اگر مورد خوبی پیدا شود از متوسط فرا تر نمی رود، در کل اگر از طرفداران سر سخت این سری هستید بهتر است اعصاب خود را آرام نگه دارین و فکر کنید اصلا همچین عنوانی برای این سری ساخته نشده است و خیلی ساده از کنارش بگذرید.

–

با تشکر از دوست خوبم:شایان کرمی و ژنرال شاون.

-گیم پلی: ۵
گرافیک: ۴
داستان: ۳
صدا گذاری و موسیقی: ۶
امتیاز کل: 4.۵
Leon S.K(محمدرضا کاشفی)