یادداشتی بر Call Of Duty: Black Ops 4 – Blackout

همین یک ماه پیش بود که با عرضه‌ی بازی Apex Legends، بار دیگر نام بتل رویال (Battle Royal) به کانون توجه رسانه‌ها و بازیکنان تبدیل شد. در این یادداشت، قرار نیست درباره‌ی این پدیده‌ی نوظهور یا نقد یکی از بازی‌های بتل رویال صحبت کنیم بلکه فقط به اشتراک گذاری تجربه‌ی شخصی خودم با شما از بخش Blackout یا همان بتل رویال بازی Call Of Duty: Black ops 4 اکتفا می‌کنیم.

تجربه‌ی اولین عنوان بتل رویال (Battle Royal)

اولین عنوان بتل رویالی که تجربه‌ی نه چندان زیادی از آن داشتم، فورتنایت (Fortnite) بود. فورتنایت (Fortnite) یک بازی free to play است و در نتیجه نیازی به داشتن اکانت PS Plus برای آنلاین بازی کردن نداشت. همچنین، دسترسی به این بازی برای همگان آسان بود و از Pubg هم روی PS4 خبری نبود. حتی اگر مانند امروز، PS4 داران به Pubg دسترسی داشتند، تجربه و خرید این عنوان هزینه‌بر بود. مسلما برای تجربه‌ی یک عنوان بتل رویال چه بازی دیگری چنین شرایط خوبی را داشت؟ از زمانی که وارد بازی شدم، فورتنایت (Fortnite) به شکل عجیبی دلم را زد! نمی‌دانم که این موضوع از دید شخصی من به فورتنایت (Fortnite)، قبل از تجربه‌ی این عنوان تاثیر گرفته بود یا تجربه‌ی بخش چندنفره‌ی عناوین FPS قبل از آن. بعد از تجربه‌ی کوتاهی از این عنوان، با ساخت و سازش مشکل داشتم. همچنین تلقین نشدن آن حس هیجان و حساسیت درون بتل رویال، اصلا برایم جالب نبود. بازی، بتل رویال است و با کشته شدن دیگر در بازی نخواهی بود ولی آیا واقعا چنین حسی القا می‌شود؟ یکی دیگر از نکاتی که می‌توانم به آن اشاره کنم، بحث تیراندازی در یک بازی سوم شخص است. طبیعتا در طول بازی، درگیری‌هایی را با بازیکنان حریف در فواصل دور خواهید داشت اما به دلیل سوم شخص بودن بازی، تیراندازی در این گونه موارد برایم جذاب نبود. البته این موضوع کاملا سلیقه‌ای است ولی مطمئنا تیراندازی اول شخص دارای دقت بهتری نسبت به زاویه دوربین سوم شخص است. به هر حال، نتوانستم آن چیزی را که در فورتنایت به دنبال آن بودم، پیدا کنم. شاید حداقل جست و جوی این موضوع در آینده برایم جذاب شد ولی تا به امروز که اینطور نبوده!

اولین ملاقات با Call Of Duty: Black Ops 4 – Blackout

در زمان معرفی نسخه‌ی جدید Call Of Duty، حس خوبی به این عنوان نداشتم. عنوانی که بخش داستانی خود را که یکی از مشخصه‌های سری است، ندارد و به عنوان جایگزین، بخش Blackout به بازی اضافه شده است. در اولین ملاقات با بخش بتل رویال این نسخه که با نام Blackout شناخته می‌شود، یعنی در نسخه‌ی بتای بازی، حس هیجان به من القا شد و به شدت جذبم کرد. مسلما تیراندازی دقیق‌تری که نسبت به یک بازی سوم شخص داشت و واقع گرایانه بودن بازی در این امر بی‌تاثیر نبود. استفاده از ساختمان‌ها و تخته سنگ‌ها برای سنگر گرفتن نسبت به ساخت آسمان خراش‌هایی که در کسری از ثانیه توسط بازیکنان درست می‌شد، حس حضور در یک دایره‌ی جنگی را بهتر القا می‌کرد. این حس با وجود تدبیری که سازندگان بازی برای بخش مهمات اسلحه‌ها اندیشیده بودند، تکمیل می‌شد. هر کدام از گلوله‌هایی که در این بخش وجود دارد، دارای سایزی خاص است که امکان استفاده از آن روی اسلحه‌ای که سایز دیگری از گلوله‌ها به آن می‌خورد، وجود ندارد. برای مثال، استفاده از گلوله‌ی ۵.۵۶ mm روی اسلحه‌ای که از گلوله‌ی ۷.۶۲ mm پشتیبانی می‌کند، وجود ندارد. همچنین با پیشینه‌ای که سری بازی Call Of Duty از خود دارد، احتیاجی به توصیف طراحی خوب اسلحه‌ها نمی‌بینم! تجربه‌ی یک نبرد اول شخص با داشتن مناطق مختلف کویری و جنگلی و با پستی و بلندی‌هایی که به شما اجازه‌ی تعیین استراتژی لحظه‌ای را می‌دهد، جذاب به نظر می‌آید. وجود وسایل نقلیه‌ی مختلف نیز امکان جابه‌جایی سریع بین این مناطق را به بازیکن می‌دهد.

تجربه‌ی یک بتل رویال اول شخص و اولین پیروزی

بازی مرا جذب کرد و وجود فردی که زودتر از من بازی را تهیه کرده بود و می‌توانستیم با هم یک تیم خوب را تشکیل بدهیم، مرا به خرید این عنوان ترغیب کرد. پس از خرید و آماده‌سازی بازی، که شامل آپدیت کمرشکنش می‌شد، وارد بازی شدم. بعد از شروع اولین Match، گیجی خاصی را تجربه کردم که البته این گیجی با کمک هم تیمی‌ام، پس از گذشت چندین مسابقه رفع شد. بازی برایم جذاب بود که وجود یک همراه مناسب تاثیر زیادی در موضوع داشت. به صورت مداوم، چندین ساعت به امید پیروزی به بازی پرداختم ولی بخت با ما یار نبود. پس از چند روز و تجربه‌های خوب و بد، از شکست در برابر گروه آخر یا شکست در ابتدای Match، بالاخره اولین پیروزی را تجربه کردم. در توصیف این پیروزی می‌توان گفت که واقعا مزه‌ی شیرینی داشت و به یادماندنی بود. حس موفقیت که پس از چندین بار شکست به‌دست می‌آید، مطمئنا برای هر کس شیرین است. فارغ از خوب یا بد بودن بتل رویال، مدت‌ها بود که این حس خوب در بخش چند نفره‌ی بازی‌ها، حداقل برای من، وجود نداشت. امیدوارم شما هم به این شکل از پیروزی دست پیدا کنید. البته نه در مقابل ما!

چرا Blackout را می‌پسندم؟

با توجه به بتل رویال‌هایی که تا به حال عرضه شده، Call Of Duty یکی از واقع گرایانه‌ترین بتل رویال‌ها را ارائه می‌دهد. همچنین برای کسانی که دوست‌دار بازی‌های FPS مانند Call of duty  یا Battlefield هستند و مدت‌ها است که این عناوین را دنبال می‌کنند، مطمئنا Blackout می‌تواند انتخاب بهتری نسبت به بتل رویال‌های دیگر باشد. فراموش نکنیم که شما با خرید این بازی می‌توانید به بخش زامبی و بخش چندنفره‌ی بازی هم دسترسی داشته باشید. سرورهای بازی نیز عملکرد مناسبی دارد و شاهد وجود مشکلاتی مانند بازی Apex Legend، در بخش اتصال به سرور بازی، نیستیم.

سخن آخر

مطمئنا، نظر شخصی من درباره‌ی خوب بودن Blackout دلیلی بر بد بودن بتل رویال‌های دیگر نیست. با عرضه‌ی چندین عنوان بزرگی که دارای بخش بتل رویال هستند، این سلیقه‌ی مخاطب است که حق انتخاب دارد. انتخاب بین عنوانی اول شخص یا سوم شخص یا حتی انتخاب بین عنوانی واقع گرایانه یا فانتزی‌! مطمئنا، Blackout می‌تواند انتخاب مناسبی برای دوست‌داران بتل رویال و FPS باز‌ها باشد. مخصوصا اگر یک هم تیمی مناسب و هماهنگ را در اختیار داشته باشید. واقعا وجود یک هم تیمی خوب، لذت بازی را چند برابر می‌کند؛ به صورتی که دست و دل شما به سمت بازی کردن بدون حضور هم تیمی‌تان نمی‌رود! پیشنهاد من این است که اگر امکان تهیه‌ی بازی و شرایطی که در برخی جاهای متن گفته شد را دارید، حتما Blackout را تجربه کنید. ممکن است این عنوان، حتی نظر شما را نسبت به بتل رویال تغییر دهد.