باغ مرگ | (Hands-On) پیش‌نمایش بازی Deathgarden

اگر کمی اهل هنر باشید، وقتی دو نام Death و Garden را کنار هم می‌بینید ناخودآگاه به یاد دو اثر مهم هنری می‌افتید. اولی فیلم کارگردان مطرح و خبره اسپانیایی «لوییز بونوئل» به نام مرگ در باغ و دیگری اثر به شدت قابل دفاع «هوگو سیمبرگ» Garden of Death. اشتباه برداشت نکنید، بازی پیش‌رو تنها در نام مشابه نقاشی خوب سیمبرگ است و در عمل به اثری شبیه است که با تجربه‌ی نسخه‌ی پیش‌نمایش مخاطب را متوجه تمامی اشکالات اساسی‌ که ممکن است در یک بازی موجود باشد، می‌کند. در واقع همان مثل معروف‌مان که می‌گوید ادب از که آموختی، از بی‌ادبان. در ادامه با پیش‌نمایش بازی Deathgarden همراه دنیای‌ بازی باشید.

همان‌طور که ممکن است در تریلر‌ها‌ و ویدیو‌های گیم‌پلی بازی دیده باشید، عنوان مذکور یک بازی مولتی‌پلیر آنلاین است؛ یک بازی Asymmetrical multiplayer. بازی روال ساده و بدون خلاقیت زیادی را پیش خواهد گرفت و شدیدا شما را به یاد عنوان Dead By Daylight خواهد انداخت. در واقع استودیو سازنده‌ی این دو بازی ترجیح داده همان عنوان قبلی را به شکل و شمایلی جدید روانه بازار کند. مشکلات باز ی قبلی در این بازی نیز حفظ شده و علاوه بر آن مشکلات جدیدی نیز به آن اضافه شده‌اند. قبل از شروع، شما در یکی از دو تیم هانتر (شکارچی) و یا رانر (فراری) بازی قرار خواهید گرفت. رانرها که یک تیم ۵ نفره را تشکیل می‌دهند، باید برای این‌که از این باغ مرگ فرار کنند، دو موضع از سه موضع قابل تسخیر کردن را تسخیر کرده تا دروازه‌ای برای‌شان باز شود که بتوانند از این زندان بگریزند. البته، راه دیگری نیز است و آن نیز تسخیر هر سه موضع بازی است که در این‌صورت دری باز نمی‌شود و شما درجا برنده آن دست خواهید شد و نیازی ندارید تا از در فرار کنید. اما مانند هر زندانی، این زندان بدون زندان‌بان نیست؛ تنها، مشکل این‌جاست که فقط یک زندان‌بان در بازی وجود دارد و آن نیز «هانتر» (Hunter) است. تفاوت بازی با عنوان Dead By Daylight این است که دیگر رانر‌ها شبیه زنده‌مانده‌ها (Survivers) در عنوان پیشین نیستند، بسیار فرزتر و کارآمدتر شده‌اند و تعداد‌شان نیز ۵تاست. اگر نوار سلامتی یک رانر به انتها رسد، به زمین می‌افتد و مدت زمانی را هم‌تیمی‌هایش در اختیار دارند تا او را دوباره زنده کنند؛ در غیر این‌صورت او به‌طور کامل می‌میرد. از طرفی اگر هانتر سه رانر را بزند (نوار سلامتی‌شان را صفر کند) می‌تواند رانر بعدی را اعدام کند، هر چند رانر‌ها می‌توانند حین پروسه‌ی اعدام دوست خود را نجات دهند. سه رانر به طور کامل مرده، یعنی پیروزی برای هانتر.

مشکل بازی در‌ این‌جاست که اولا رانر‌ها دیگر به کندی و ضعیفی زنده‌ها (Survivers) بازی قبلی نیستند و سرعت‌ها نیز چند برابر شده است. اتفاقا عامل جذابیت Dead By Daylight سرعت کم بازی بود. این‌طور راحت‌تر می‌توانست حس تعلیق‌گونه‌ای را به شما انتقال دهد و اگر به عنوان یک زنده بازی می‌کردید، کاملا حس ترس درست و قالب بازی مذکور را حس می‌کردید؛ اما این‌جا دیگر رانر‌ها ترسی ندارند (حتی در حساس‌ترین زمان‌ها). دیگر خبری از سلاح‌های وحشی مثل اره‌برقی و پتک نیست؛ دیگر محیط و فضا تاریک و بسته نیست؛ دیگر هیچ حسی به عنوان رانر نخواهید داشت؛ از آن کشتار‌های اساسی قاتل قبلی نیز برای هانتر این بازی وجود ندارد. تیم مقابل حتی اگر خوب عمل کند و اگر به یک هماهنگی ساده برسد، دیگر جای شکار و شکارچی عوض خواهد شد. مشکل دیگر بازی غیر بالانس بودن آن است. در واقع، هر چند در بازی قبلی نیز قدرت‌های دو تیم برابر نبود (در آن نسخه به عکس این نسخه کفه به سمت قاتل بود) اما اولا تفاوت به این حد زیاد نبود و ثانیا هر کدام از تیم‌ها ویژگی و جذابیت و حس خاص خودش را داشت و همین مسئله موجب می‌شد کسی بخواهد یکی از این دو تیم را انتخاب کند. اما در بازی جدید، اگر شاهد تغییر رویکرد در بازی نباشیم، باید منتظر شویم که کسی دیگر به سمت هانتر نرود. چه بسا که در نسخه‌ی پیش‌نمایش نیز کم‌کم شاهد این اتفاق بودیم. در واقع، بازی‌باز کاملا هم برای این انتخاب خود حق خواهد داشت. یک محیط وسیع و فاصله‌ی زیاد سه موضع و ۵ نفره بودن تیم رانر یک استراتژی خوب جلوی پای حریف قرار می‌دهد:‌ دو دسته شوند و هر دسته به سراغ یکی از مواضع روند. با توجه به فاصله‌ی مواضع این تکنیک بیشتر اوقات جواب خواهد داد. از طرفی، از آن‌جا که رانر‌ها بسیار فرز هستند، جا‌خالی دادن و پناه‌گرفتن برای آنها بسیار ساده است و اتفاقا معماری خود مواضع نیز به آن‌ها کمک خواهد کرد. برای این‌که شما در این بازی به عنوان یک رانر بهترین جاخالی‌دهنده و پناه‌گیرنده شوید، فقط چند دست بازی از شما وقت می‌گیرد؛ لیکن هرچه بیشتر به عنوان هانتر بازی کنید، بیشتر می‌توانید به این مهم برسید که هانتر بازنده‌ی حتمی این طراحی است. از طرفی، رانر‌ها در این‌جا انواعی اسلحه و تله نیز خواهند داشت که هر چند هانتر را نمی‌کشد، ولی با هماهنگی خوب و کار تیمی می‌توان بلایی به سرش آورد که نتواند نفس بکشد؛ چه برسد به حرکت کردن و کشتن افراد تیم مقابل و این نیز دیگر استراتژی رانر‌هاست. سه یا چهار رانر هانتر را فلج کنند و بقیه رانرها بازی را به پایان رسانند.

در زمینه‌ی گرافیک هنری و نیز صداگذاری نیز همان‌طور که اشاره شد بازی اصلا در حد و اندازه‌های درست و به جایی نیست و باید گفت سال‌های نوری با عنوان قبلی تفاوت دارد. یک باغ که بهتر بود به جای قاتل‌ها، روانی‌ها و پارکور‌کار‌های محکوم به مرگ در آن حلزون، کرم و گل‌ آفتاب‌گردان و غیره‌ و ذلک قرار می‌دادند و یک بازی لوس دخترانه مخصوص کودکان سه ساله تحویل جماعت گیمری می‌دادند؛ و موسیقی‌ که بیشتر به موسیقی‌هایی که مناسب باشگاه رفتن و هالتر و اسکات زدن است می‌ماند تا به موسیقی مناسب عنوان بهترین توصیف از این فاجعه‌ی نزدیک به انتشار است.

و سخن پایانی، باید بگویم هرچند دیگر منتقدین بازی از Dead By Daylight استقبال چندان خوبی نداشتند، اما من به شدت عنوان مذکور را تحسین کرده و قابل دفاع دانستم؛ اما در مورد این دست‌پخت جدید Behavior Digital باید بگویم بهتر است قبل از انتشار به‌کل کنسل شود، چرا که بعید است بتوان از این شوربا چیز درستی در آید.

(همان‌طور که گفته شد، پیش‌نمایشی که مطالعه کردید، براساس تجربه‌ی نویسنده از نسخه‌ی اولیه بازی Deathgarden نوشته شده که توسط ناشر آن یعنی Behaviour Digital Inc. برای دنیای بازی ارسال شده است.)