کاراگاه بازی در تهران جدید؛ معرفی بازی قتل در کوچه‌های تهران ۲

قتل در کوچه‌های تهران ۲ به مبارزه با مواد مخدر می‌پردازد

«مکس پین» کاراگاه زبده‌ی حوزه‌ی مواد مخدر در شهر نیویورک بود که پس از قتل همسر و فرزندش در پی حل پرونده‌ای دشوار برای فروپاشیدن مافیای قدرتمند «وی» زمین و زمان را به هم دوخت. «کاراگاه افشار» افسر وظیفه‌شناس پلیس آگاهی تهران است که مامور شده تا راز پرونده‌های قتل مرتبط با مواد مخدر را کشف و با عاملان آن مبارزه کند. تفاوت اصلی در یک چیز است: شخصی شدن مسئله. اگر داستان مکس پین برای مخاطب جذابیت داشت و بازی‌کننده را تا حد اعلا به سمپاتی وا می‌داشت به خاطر این بود که این کاراگاه پلیس شخصا درگیر ماجرا شده بود، اما افشار تنها یک پلیس درست‌کار است که در پی انجام وظیفه درگیر ماجرا می‌شود و تنها در پی پایان دادن به قائله است. طبیعی است که همذات‌پنداری با مکس پین ساده‌تر و داستان قابل احساس‌تر از قتل در کوچه‌های تهران باشد اما گذشته از هر چیز، باید بدانیم که این بازی گیمر ایرانی را در نقشی قرار می‌دهد که سال‌ها آرزوی کودکی او بوده است.

در سال ۹۱ یک بازی در سبک ماجرایی و در ژانر جنایی منتشر شد که نکات مثبت زیادی داشت و ما را به آینده‌ی این ژانر امیدوار کرد. حالا دو نسل بعد از همان داستان در تهران جدید در حال شکل‌گیری است و فرامرز افشار نوه‌ی محمد افشار در نقش پروتاگونیست ماجرایی کش‌دار و بغرنج ظاهر می‌شود. فصل افتتاحیه‌ی داستان بازی به شدت به مکس پین شباهت دارد (به خصوص این‌که بازی میان‌پرده‌های کمیک بوکی دارد) و با یک قتل وحشیانه توسط یک معتاد مجنون آغاز می‌شود که به خاطر مصرف ماده‌ی مخدر تمام اعضای خانواده‌ی خود را به قتل می‌رساند. اما این پایان ماجرا نیست و حالا این معتاد بخت‌برگشته می‌خواهد برای جبران گناه خود گناه‌کاران شهر را از بین ببرد. داستان در کوچه‌های تهران ادامه می‌یابد و افشار باید با پیدا کردن سرنخ‌هایی که او را به جای‌جای این شهر می‌کشانند قاتل را پیدا کند. به نظر می‌رسد نویسنده‌ی داستان بازی علاوه بر بررسی تئوری‌های هواداران از داستان مکس‌ پین، نیم نگاهی هم به فیلم «هفت» دیوید فینچر داشته است.

اتفاق خوش‌آیندی که قرار است در قتل در کوچه‌های تهران ۲ شاهد آن باشیم، حفظ مشخصه‌های اصلی یک بازی پلیسی است. یک بازی که به شما اجازه می‌دهد کاراگاه بودن را در شهری تجربه کنید که به یکی از نقش‌های اصلی داستان تبدیل شده است. دغدغه‌ی اجتماعی داستان بازی از طرفی ایجاب می‌کند که روند داستان با توضیحات فراوانی همراه شود که البته با توجه به سبک بازی توجیه پذیر است و از طرف دیگر نیاز به شفافیت و بی‌پرده بودن در روایت دارد. به علاوه، در طی مراحل، بازی به شما یاداور می‌شود که در چه زمان و مکانی اتفاق می‌افتد و این مسئله به باورپذیری پیام اصلی داستان کمک خواهد کرد.

سبک اشاره و کلیک بازی این امکان را فراهم کرده که به جزئیات تصاویر افزوده شود و بازی از کیفیت بصری قابل قبولی برخوردار باشد. دوربین در بازی در جایی قرار می‌گیرد که بهترین دید را نسبت به جزئیات صحنه فراهم کند و همچنین فاصله به اندازه‌ی استاندارد از مهم‌ترین ویژگی‌های تصویری بازی به شمار می‌رود. در حرکت‌گذاری بازی از انیمیشن‌های زیادی بهره گرفته شده و این موضوع در تصاویر و تریلرهای بازی مشهود است. به مانند دیگر بازی‌های این سبک، شما بعد از پیدا کردن موارد مخفی در صحنه و پیش بردن مقطعی از داستان، با یک معما یا یک مینی‌گیم روبرو می‌شوید که باید با موفقیت سپری شود تا راه برای ادامه‌ی ماجرا باز گردد. اتفاقی که انتظار می‌رود در منظم کردن ریتم جریان بازی تاثیر زیادی داشته باشد.

کاراگاه افشار در طول بازی به یک دستگاه پیشرفته موسوم به «پی‌دی‌ای» مجهز است که جای کلیشه‌ی «دفترچه یادداشت» داستان‌های کاراگاهی مرسوم را پر می‌کند. افشار با کمک این دستگاه می‌تواند در یک چشم به هم زدن به اطلاعات مورد نیاز خود دست پیدا کند و همچنین با استفاده از آن می‌تواند به راحتی با مرکز پلیس، همکاران خود و… ارتباط برقرار کرده، اطلاعاتی را رد و بدل کند و پیشبرد داستان با استفاده از این قابلیت هوشمندانه ساده‌تر و امروزی‌تر می‌شود. پی‌دی‌ای یک دستیار کامل و یک ابزار هوشمند برای کاراگاهی است که اگرچه در توصیف تجربیات خود از کار با دستگاه‌های پیشرفته لکنت دارد، اما کار با آن‌ها را خوب بلد است. دستگاه پی‌دی‌ای البته به علاوه ابزار اصلی بازی‌کننده برای تعامل با بازی و استفاده از راهنمایی است که به خوبی این امکانات در بازی را توجیه کرده و حس رئال بودن ماجرا را در بازی نگه می‌دارد.

قتل در کوچه‌های تهران ۲ را صداپیشگان حرفه‌ای اجرا کرده‌اند اما بازی از کیفیت مطلوبی در متن دیالوگ‌ها و همین‌طور اجرای آن‌ها برخوردار نیست. اتفاقی که شاید به صرف این‌که صداپیشگان استخدام شده برای ایفای نقش‌ها حرفه‌ای و کاربلد هستند سرسری گرفته شده و کارگردانی کار رها شده است. عماد رحمانی به وضوح در کار ساخت بازی پیشرفت داشته و می‌تواند به زودی به آن‌چه برای موفقیت واقعی لازم است دست پیدا کند. اما در کارگردانی هنوز راه اصلی خود را پیدا نکرده است. اتفاقی که برای او و تیم بازی‌سازی اش با بازی با ظرفیتی مثل قتل در کوچه‌های تهران مصادف با مشهوریت آن‌ها خواهد افتاد و تا زمانی که برای تحقق این موضوع یکدل نشده باشند و به فکر ساخت داستان‌های شخصی‌تر نباشند کار ممکنی به نظر نمی‌رسد.

«سم لیک» زمانی که شخصیت مکس پین را خلق می‌کرد عناصر زیادی از شخصیت خود را در او به یادگار گذاشت که مهم‌ترین آن‌ها چهره‌ی او در میان‌پرده‌های بازی اول بود. اتفاقی یا از سر اجبار، به هر حال مکس‌پین همزمان با خالقش و با همان چهره به مخاطب شناسانده شد. این اتفاق به موفقیت‌های بعدی مکس پین و استودیوی رمدی کمک کرد چون سم لیک بدون شک بدون این شهرت نمی‌توانست راه را ادامه دهد و به این حد از اعتبار و آبرو برسد.

همین روزها باید منتظر عرضه‌ی این بازی باشیم.

برای تهیه‌ی این پیش‌نمایش یک نسخه از بازی «قتل در کوچه‌های تهران ۲» توسط استودیوی «رسانا شکوه کویر» در اختیار دنیای بازی قرار گرفته است.