معرفی استودیو Manglobe

استودیوی Manglobe یکی از موفق‌ترین و ریسک‌پذیرترین استودیوهای ژاپنی در زمینه تولیدات انیمه‌ای مستقل بود که در طول سیزده سال فعالیت با افت و خیزهای پر تلاطم خود در طول این سال‌ها توانست توجه بسیاری را در دنیای تولیدات انیمه‌ای به خود جلب کند. این استودیو که از سال ۲۰۰۲ / ۱۳۸۰به تهیه‌کنندگی «شینی‌چیرو کوبایاشی» Shinichiro Kobayashi و «تاکاشی کوچی‌یاما» Takashi Kochiyama، که خود تهیه‌کنندگان اصلی Sunrise Entertainment بودند، آغاز به کار کرد. این استودیو با تولیدات عموماً اوریجینالی چون «سامورایی چامپلو» Samurai Champloo و «ارگو پروکسی» Ergo Proxy شناخته می‌شد. با این حال سرانجام به سرنوشت غم‌انگیزی که کابوس هر استودیو و شرکت تجاری‌ست دچار شد و متأسفانه در سپتامبر ۲۰۱۵ / شهریور۱۳۹۴ به دلیل بدهی ۳۵۰ میلیون ینی اعلام ورشکستگی کرد. در ادامه با معرفی استودیو Manglobe همراه دنیای بازی باشید.

عنوان: استودیو (Manglobe (Kabushiki-Gaisha Mangorubo

مؤسسین: شینی‌چیرو کوبایاشی Shinichiro kobayashi – تاکاشی کوچی‌یاما Takashi Kochiyama

سال‌های فعالیت: ۷ فوریه ۲۰۰۲ / ۱۸ بهمن ۱۳۸۰- سپتامبر ۲۰۱۵ / شهریور ۱۳۹۴

با بررسی لیست تولیدات استودیو Manglobe می‌توان به چیزی که آن‌ها را از بیشتر استودیوها متمایز می‌کرد، پی‌برد؛ جسارت در تولید انیمه‌های مستقل، کشف ژانرهای متفاوت با متدهای تازه قصه‌گویی و نیز کار با کارگردانانی خاص همچون «سایو یاماموتو» Sayo Yamamoto در انیمه «میچیکو و هاچین» Michiko & Hachin، و این مسیری بود که استودیو Manglobe به شکلی جسورانه و بی‌پروا در پیش گرفت و در طی سیزده سال فعالیت خود با تولیداتی همچون «سامورایی چامپلو» Samurai Champloo، «ارگو پروکسی» Ergo Proxy، «میچیکو و هاچین» Michiko & Hachin، «تنها خدای جهان می‌داند» The World God Only Knows، «دِدمن واندرلند» Deadman Wanderland، «کارنوال» Karneval، Gangsta و … جایگاه قابل احترامی را در بین انیمه‌بین‌های حرفه‌ای به دست آورد. البته می‌توان کارهای متوسطی را هم در بین آثار تولید شده این استودیو یافت با این حال در خوش‌بینانه‌ترین حالت با توجه به امتیاز‌ آنها در سایت MyAnimeList، از کیفیت نسبتا بالای این انیمه‌ها اطمینان یافت. تقریبا همه تولیدات این استودیو امتیاز بالای ۷ را به دست آورده‌اند.

استودیو Manglobe کار خود را با انیمه سامورایی چامپلو آغاز کرد که در سبک و سیاق داستان‌های ماجراجویی و سامورایی‌های سرگردان حرکت تازه و چشمگیری بود. داستان این انیمه در زمانه‌ای به موازات دوره «اِدو» Edo در ژاپن، با محوریت سه شخصیت اصلی به نام‌های «موگن» Mugen، یک شمشیرزن گستاخ و دریده، «جین» Jin، سامورایی سرگردان و مبادی آداب و «فوو» Fuu، دختری که به دنبال سامورایی که بوی گل‌های آفتاب‌گران می‌دهد است، اتفاق می‌افتد. داستان به صورت اپیزودیک و با تمی هیپ-هاپ مانند به تصویر درآمده و در هر قسمت چیز تازه‌ای برای غافلگیر کردن ذائقه تماشاچی‌ها رو می‌کند. کارگردانی این اثر به عهده «شینی‌چیرو واتانابه» Shinichiro Watanabe می‌باشد که انیمه «کابوی بی‌باپ» Cowboy Bebop را پیش از این ساخته بود.

استودیو مسیر پر فراز و نشیب خود را با ساخت انیمه «ارگو پروکسی» که در فضایی آخر و زمانی سیر می‌کند و مانند سامورایی شاپلو فیلم‌نامه‌ای مستقل دارد، ادامه داد و به طور نسبی همیشه کیفیت کارهای خود را حفظ کرد. این بلندپروازی و جسارت با سری انیمه‌های «تنها خدای جهان می‌داند» در سه فصل، به موفقیت قابل قبولی رسید.

انیمه «تنها خدای جهان می‌داند» ماجرای پسری به نام «کی‌ما» Keima است که در دنیای بازی دل هزاران دختر دوبعدی را تسخیر کرده، اما در دنیای واقعی در مدرسه او را Otamega (ترکیبی از کلمات Otaku و Megane) به معنی اوتاکوی عینکی صدا می‌زنند. روزی کی‌ما درخواستی که برای ایمیلش ارسال شده را به خیال این‌که یک چالش معمولی دیگر است می‌پذیرد، اما بلافاصله با وارد شدن به ماجرای شیطانی زیبا به نام «السی» Elsie که وظیفه شکار ارواح اهریمنی فراری از جهنم را به عهده گرفته است متوجه اشتباهش می‌شود. حالا کی‌ما برای شکست دادن این ارواح که در بدن دخترهایی زیبا پنهان می‌شوند باید پیش از نابود شدن روح اصلی، با تسخیر قلب‌ آن دختر و عاشق کردنش جای خالی‌ای که در روح میزبان ایجاد شده و اهریمن در آن پنهان شده را پر کند. به این ترتیب السی می‌تواند آن اهریمن را شکار کند.

این سری انیمه‌های موفق از نظر کیفی تا انیمه «گانگستا» Gangesta پیش رفت اما استودیو درست درمیانه ساخت انیمه‌‌ای به نام «سازمان نسل‌کشی» Genocidal Organ، که قرار بود دومین فیلم از سری انیمه‌های به شدت مورد انتظار و درحال ساخت از سری کارهای ناول‌نویس فقید «کِی‌کاکو ایتو» Keikako Itoh باشد، علی رغم میل و خواسته تهیه‌کنندگان استودیو Manglobe برای تولید انیمه‌های اوریجینال و خاص، دنیای سخت و بی‌رحم سرمایه‌داری از ایده‌های بلندپروازانه‌ی آن‌ها حمایت نکرد و سرانجام در تاریخ سپتامبر ۲۰۱۵ /شهریور۱۳۹۴ بالاجبار اعلام ورشکستگی کردند.

این ریسک‌پذیری بالا و بلندپروازی در ساخت انیمه‌های شاخص با وجود اینکه برای رزومه‌ی کاری یک استودیو افتخارآمیز به نظر می‌رسد، اما در کل حرکت چندان هوشمندانه‌ای نیست. باید پذیرفت که بلندپروازی برای کشف و بیان ایده‌های تازه در عرصه‌های هنری اگر درست کنترل نشود، خیلی زود زمین‌گیر می‌شود و این یک حقیقت تلخ است. هر نوع هنر در هر شکل و یا سطحی برای مخاطبین خود، نیاز به برقراری تعادل بین کیفیت و بازدهی مالی دارد. با این وجود می‌توان انیمه‌های نه چندان قوی‌ای را در لابه‌لای آثار برجسته این استودیو یافت و نیز پذیرفت که این جاه‌طلبی هنرمندانه به معنی عالی بودن تمام کارهای تولید شده در استودیو Manglobe نیست. هرچند که در همین‌ها هم می‌توان دریافت هدف فروش بالا و یا جذب مخاطبان نوجوان و پرشور که در پی ماجراهای ساختگی و هیجان‌های اغراق شده‌ هستند نبوده‌ است. کاری که معمولا دیگر استودیوهای مطرح انجام می‌دهند و عموما با اقتباس از مانگاهای پرفروش و پرطرفدار، فروش انیمه‌های خود را تضمین می‌کنند.

مهم‌ترین چیزی که استودیو manglobe را زمین زد، همین نکته بود که بازدهی مالی را فدای کیفیت و تازگی کارهای‌شان کرد. درحالی که در دنیای نظام سرمایه‌‌داری کنونی حتی دنیای هنر و آثار انیمیشنی هم از این قاعده مستثناء نیست و نمی‌توان به راحتی از این حقیقت ناخوشایند فرار کرد. به هر حال هر هنرمندی و هر کارمندی باید بتواند مخارج زندگی خود و خانواده‌اش را در تأمین کند، اما بلندپروازی صرف شکم کسی را سیر نمی‌کند و از همین جا بود که استودیو Manglobe بزرگ‌ترین ضربه را خود. چیزی که حتی مدتی استودیو Ghibli را تهدید به تعطیلی می‌کرد. صرفاً به این دلیل که محصولات آن‌ها صرفه‌ی اقتصادی نداشتند.

در نهایت استودیو Manglobe بعد از ورشکستگی با ادغام بیشتر اعضای پرسنل خود در شرکتی دیگر، به نام استودیو Geno کار خود را به پایان رساند و ادامه انیمه Genocidal Organ در این استودیو ساخته شد.