نقد بازی Earth Defense Force: Iron Rain

مجموع بازی‌های Earth Defense Force به اختصار EDF چند سالی است که با توجه به یک موضوع ساده و البته هیجان‌انگیز منتشر می‌شود و توانسته است تا طرفداران خاص خود را پیدا کند. در طول بیش از یک دهه این عنوان زیر دست استدیو‌ها و ناشرین مختلفی دست به دست شده و البته کیفیت نهایی محصول هم به مانند یک حالت سینوسی یکی در میان در حد یک عنوان خوب یا متوسط ظاهر شده است. مجموع بازی های Earth Defense Force هیچ وقت از یک حد بازی خوب پارا فراتر نگذاشته‌اند اما با این حال به خاطر سبک سرگرم کنندگی خاصی که ارائه می‌دهد، توانسته است مورد توجه مخاطبین قرار گرفته و همچنان به بقای خود ادامه دهد. Earth Defense Force: Iron Rain عنوان آخرین قسمت از این مجموعه است که توسط استدیو Yuke’s ساخته شده و به مانند سنت این مجموعه این اولین عنوان ساخته شده توسط این استدیو است. ناشر بازی D3 Publisher است و بازی به صورت انحصاری برای پلتفرم PS4 منتشر شده است. در ادامه با آخرین مقالات بازی و نقد و بررسی بازی Earth Defense Force: Iron Rain با دنیای بازی همراه باشید.

همان همیشگی

سبک مجموعه بازی‌های Earth Defense Force از ابتدا یک شوتر سوم شخص تمام اکشن است. دقت و تاکتیک در این بازی از اهمیت کمتری برخودار است. نیازی به کاور گیری یا تصمیم‌گیری‌های سخت برای در امان ماندن از دست دشمن نیست و فقط کافی است تا انگشتمان بر روی ماشه باشد و هدف به سمت دشمن نشانه‌گیری شود. یکی از نکات مهمی که در تمامی عناوین این مجموعه مثل یک سنت باقی‌ مانده است، شکل گیری یک اکشن تمام عیار در دنیای شلوغ و مملو از دشمنان بزرگ و متنوع است. Earth Defense Force: Iron Rain نیز از این قاعده مستثنا نیست و EDF :Iron Rain کاملا به سنت‌های خود پایبند مانده است. طبق روال همه قسمت‌ها، زمین در تهدید نیروی‌های فضایی و پرقدرتی قرار می‌گیرد و زمینی‌ها نیز در برابر این حملات از خود دفاع کرده و به مرور توانسته‌اند در مقابل موجودات فضایی که زمین را تهدید می‌کنند دوام آورده و حتی در نبرد مقابل آنها به پیروزی‌هایی برسند. همین امر سبب می‌شود تا سازمانی به نام EDF شکل بگیرد. داستان بازی پنج سال بعد از اولین حملات نیروهای دشمن به زمین شروع می‌شود. در یک نبرد نابرابر بین نیروهای EDF و دشمن، زمینی‌ها در محاصره دشمن قرار می‌گیرند. شخصیت اصلی داستان با استفاده از یک عدد PA Gear به صورت ناخواسته سفینه اصلی و بزرگ دشمنان را منهدم می‌کند که در نتیجه این اقدام نه تنها دشمن در آن منطقه از بین می‌رود بلکه نیروهای خودی نیز کشته شده و شخصیت اصلی داستان نیز به کما می رود. هفت سال می‌گذرد و زمین همچنان در نبرد با دشمنان قدرتمند است که شخصیت ماجرای ما از کما خارج شده و دوباره به متن میدان نبرد بازمی‌گردد. کلیت داستان بازی به همین شکل ساده و فقط بهانه‌ای است برای آغاز یک نبرد بزرگ و پرهرج و مرج میان انسان‌ها و موجودات فضایی است. درواقع هدف اصلی بازی نیز همین است تا خیلی سریع و سرراست مخاطب را در دل صد‌ها تعداد دشمن غول‌پیکر رها کند. استدیو Yuke’s سعی کرده است تا با قرار دادن دیالوگ بین سربازان میدان نبرد و ردوبدل شدن گفتگو میان آنها، فضایی صمیمانه و البته شخصیت محور را در بازی ایجاد کند که با توجه به اقتضای این بازی انچنان هم بد از آب در نیامده است. در بعضی مواقع شدت این گفتگو‌ها و دیالوگ‌های ردوبدل شده بین اعضای EDF وسط میدان جنگ آزار دهنده نیز می‌شود. از این رو داستان در این بازی آنچنان در درجه اهمیت قرار نگرفته است و مهم‌ترین بخش بازی گیم‌پلی و هیجانی است که استدیو سازنده عمده توجه خود را بیشتر بر روی این بخش قرار داده است.

دشمنان خوب

نبرد با موجودات عظیم الجچه در رنگ‌ها شکل‌های مختلف و متنوع از ارکان اصلی EDF به حساب می‌آید. مهمات بی‌نهایت در کنار محیطی بزرگ باعث شده تا بازی در برخی مواقع به اوج هیجان و اکشن و انفجار بیانجامد در حدی که حتی انتظار برای یک ثانیه ریلود یا پر کردن خشاب هم طولانی به نظر برسد. از مزیت‌های EDF: Iron Rain نسبت به نسخه‌های قبلی اضافه شدن قسمت شخصی سازی است. شخصی سازی خود نیز به دو بخش خوب و خیلی خوب تقسیم می‌شود. جزییات شخصی سازی برای اسلحه‌ها، مهمات و امکانات بسیار زیاد است و با جمع آوری واحد پولی موجود در بازی که با الماس‌های نارنجی رنگ در بازی مشخص هستند خریداری شده و می‌توان مورد استفاده قرار داد. سه نوع الماس یا GEM در بازی به دست می اید که الماس سبز رنگ میزان سلامتی را افزایش می‌دهد، الماس نارنجی رنگ پول و الماس آبی رنگ آیتم‌های مختلف را افزایش می‌دهد. در هر مرحله یک یا دو صندوق برای دسترسی به این الماس‌ها وجود دارد اما مهم‌ترین روش برای به دست آوردن الماس‌های بیشتر، بهتر زدن و از بین بردن دشمنان است. بخش شخصی سازی اما برای خود شخصیت بازی زیاد با جزییات عمل نکرده و به جز تغییرات در رنگ و شکل ظاهری اندک، موارد دیگری در بازی دیده نمی‌شود. البته هدف بازی هم بیشتر از ظاهر، توجه کردن به میدان نبرد و حضور در میدانی پرآشوب میان تعداد بی‌شماری موجودات غول پیکر است. بازی ممکن است در یک یا دو مرحله ابتدایی به واسطه گرافیک کهنه و دو نسل قبلی خود، ساده و به درد نخور جلوه کند اما رفته رفته و با تنوع دشمنان و باز شدن خرید اسلحه و مهمات برای شخصی سازی وارد فاز جذاب و هیجان انگیز خود می‌شود. ابتدا فقط با تعدادی مورچه از نوع غول پیکر آن روبرو می‌شویم و رفته رفته ربات‌هایی به اندازه یک برج، سوسک‌های بزرگ و موجودات مختلف دیگری به صف دشمنان اضافه خواهند شد که چالش بازی را نیز دو چندان می‌کنند. همه دشمن‌ها فقط باید مورد هدف قرار بگیرند تا از بین بروند و قلق خاص و سخت آنچنانی ندارند. فقط کافیه تا انگشت خود را بر روی ماشه بگذارید و تا انتهای بازی به همین منوال ادامه دهید. در برخی مواقع تعداد دشمنان و صحنه‌های انفجار و کشت و کشتار به حدی می رسد که چیزی در صفحه دیگر مشخص نشده و فقط به این فکر می‌کنید که همچنان انگشت خود را روی ماشه نگه داشته و به شلیک ادامه دهید. به مانند قسمت‌های قبلی رانندگی در انواع اتومبیل، تانک و وسایل دیگر در بازی وجود دارد اما همچنان کنترل آن سخت و عذاب آور است. با این که تعداد قابل توجهی از یاران و همرزمان خود از اعضای EDF در کنار خود داریم اما تاثیر آنچنانی بر از بین بردن دشمنان ندارند و عملا بار این وظیفه سنگین بر عهده شما خواهد بود. کلیت هدف بازی از ابتدا تا انتها همین از بین بردن دشمنان است و شاید برای برخی از مخاطبین بازی از اواسط به بعد کسل کننده و تکراری شود که این نکته در نوبه خود حایز اهمیت است.

سمعی مثل بصری!

با این که بازی در محیطی نسبتا بزرگ و موجودات پر تعداد در محیط بهره می‌برد اما گرافیک بازی از لحاظ فنی بسیار ضعیف و در حد بازی‌های دو نسل پیش دیده می‌شود. جلوه‌های بصری بازی در اندک موارد بر روی دشمنان مخصوصا ربات‌های عظیم زیبا دیده می‌شود اما حتی از لحاظ بصری نیز بازی چنگی به دل نمی‌‌زند. ‌درصد تخریب پذیری در بازی بسیار بالاست و تقریبا همه چیز از بین می‌رود. خوشبختانه سرعت فریم ریت بازی مناسب است و حتی در صحنه‌های بسیار شلوغ به ندرت شاهد افت فریم در بازی خواهیم بود. این عملکرد ضعیف در بازی به بخش موزیک نیز منتقل شده است. از ابتدا تا انتهای بازی شاید بیشتر از یک یا دو ترک موزیک به گوشمان نخورد. حتی اگر تعداد این قطعات زیاد باشد، باز چون بیشتر آنها شبیه به هم هستند بنابراین نمی‌توان تفاوتی در نواختن آنها حس کرد.

بارش آهن!

بعضی از بازی‌ها با این که نکات ضعف واضحی دارند اما بازی کردن آنها همچنان جذاب و دلنشین است. Earth Defense Force: Iron Rain  از جمله از این عناوین است که بازی کردن آن برای گذران اوقات فراغت می‌تواند گزینه بسیار مناسبی باشد.

Resolution

Platform: PS4 – Score: 6 out of 10

Some games, despite their major weaknesses, are still enjoyable to play. Earth Defense Force: Iron Rain is one of these titles which is a great game for spending your free time.

(نقدی که مطالعه کردید، بر اساس نسخه‌ی منتقدین بازی Earth Defense Force: Iron Rain بود که توسط ناشر آن یعنی D3 Publisher برای دنیای بازی ارسال شده است)