خانه » نقد و بررسی » نقد و بررسی بازی
یوبیسافت دست به صندوقچه خاک گرفته در پستوی خانه برده است و عزمش را جزم کرده تا به هر ضرب و زوری که شده، جان تازه به شاهزاده ایرانی تبار خودش بدمد. هنوز مزهی شیرین بازی Prince of Persia: The Lost Crown زیر زبانمان است که کار را به کاردان سپردهاند و حالا طرف حسابمان شاهزادهای عصیانگر است. با جدیدترین قسمت از نقد و بررسی بازی تیم ما همراه باشید تا به بررسی بازی The Rogue Prince of Persia بپردازیم.
با وجود اینکه هر دو عنوان اخیر سری بازی Prince of Persia دو بعدی هستند، اما تفاوتهای بسیاری بین آنها است. همانطور که از نام عنوان جدید برمیآید، ژانر بازی The Rogue Prince of Persia، روگلایک است. توجه داشته باشید که روگلایک و روگلایت دو مفهوم و تعریف متمایز هستند. در این ژانر به طور کلی روند بازی بعد از مرگ شخصیت، از ابتدای ماجرا آغاز میشود.
مقاله پیشنهادی: طراحی بازی Prince of Persia: The Lost Crown در ژانر مترویدونیا
به این معنا که در هر بخشی از بازی هم که باشید با یک بار مرگ، پیشرفت شما در بازی حذف میشود و باید از اول تلاش کنید. در این میان لایک و لایت اشاره به بخش روند پیشرفت و بهبودی گیمپلی بازیکن دارند. در روگلایک بعد از هر بار شکست شما صرفا دانش شخصی خود نسبت به گیمپلی بازی را به ارث میبرید و هیچ سازوکار خاصی برای بهتر و قویتر شدن شخصیت شما در بازی وجود ندارد. در روگلایت اما عموما سازوکاری مشخص برای قویتر شدن شخصیت بازیکن بعد از هر بار مرگ و شکست تعبیه شده است.
بازی The Rogue Prince of Persia به طور خاص روگلایک است. بعد از هر بار مرگ (که زیاد هم اتفاق میافتد) هیچ امتیازی به بازیکن داده نمیشود. در هر دست بازی میتوانید تعدادی «شعله» جمع کنید که حتی بعد از مرگ نیز با شما میماند، همینطور نقشههایی برای ساخت یک سری سلاح. با این نقشهها و شعلههایی که جمع کردید، «سخرا»(شخصیت بازی) میتواند سلاح مدنظر را برای شما بسازد.
در نظر داشته باشید که این ادوات جدید، صرفا به لوتها و صندوقچهها اضافه میشوند. این ادوات و طلسمهایی که در روند بازی بدست میآورید، هیچکدام، بهتر از دیگری نیستند. صرفا میتوانید بر اساس شرایط بازی و سلیقه شخصی آنها را انتخاب کنید.
معتقدم این سازوکار ممکن است در نسخه نهایی بازی اگر به همین شکل بماند، برای گروهی از مخاطبین مشکلساز شود. به این سناریو دقت کنید:
بعد از چندین بار تلاش بالاخره اولین غول بازی را شکست دادم، جایزهها شامل سلاح و طلا میشد. یکی از سلاحها بهتر از چیزی بود که به دست داشتم، آن را انتخاب کردم و به بازی ادامه دادم. برای اولین بار با غول دوم بازی مواجه شدم. از آنجایی که با این دشمن آشنایی نداشتم بعد از چند دقیقه مردم. به آغاز بازی برگشتم تا یک دست جدید را شروع کنم. رسیدم به اولین غول بازی که چندی پیش بعد از بارها تلاش شکست دادمش. عجیب است، همچنان باس برایم دشواری قبل را دارد. حس میکنم اصلا تا به حال این باس را شکست ندادهام. چرا انگار نه انگار!
بعد از چندین بار تلاش بالاخره اولین غول بازی را شکست دادم، جایزهها شامل سلاح و طلا میشد. یکی از سلاحها بهتر از چیزی بود که به دست داشتم، آن را انتخاب کردم و به بازی ادامه دادم. برای اولین بار با غول دوم بازی مواجه شدم. از آنجایی که با این دشمن آشنایی نداشتم بعد از چند دقیقه مردم.
به آغاز بازی برگشتم تا یک دست جدید را شروع کنم. رسیدم به اولین غول بازی که چندی پیش بعد از بارها تلاش شکست دادمش. عجیب است، همچنان باس برایم دشواری قبل را دارد. حس میکنم اصلا تا به حال این باس را شکست ندادهام. چرا انگار نه انگار!
بررسی بازی Senua’s Saga: Hellblade 2
این تصمیم که پیشرفت در شخصیت بازی وجود ندارد، سبب میشود تا گیمپلی بازی قدرنشناس شود؛ تا قدر زحمت بازیکن نادیده گرفته شود. صدمین باری که باز به اولین غول بازی میرسید، چیزی در مورد شخصیت شاهزاده تغییر نکرده است و بازیکن فقط تجربه و دانش شخصیاش از مبارزه با این غول را همراه دارد.
دقیقا هدف سازنده همین نکته است تا بازیکن با تجربه و تکرار از نظر فنی با سازوکار دشمنان و مراحل چنان آشنا شود تا بتواند بازی را تسهیل کند. اگر از این منظر به بازی نگاه کنیم، بازی میتواند جذابتر هم بنماید. اما از آنجایی که استودیوی سازنده این عنوان روی بازی محبوب Dead Cells کار کرده، اگر طرفداران استودیو انتظار تجربهای مانند Dead Cells داشته باشند و بازی جدید را تجربه کنند، به شدت ناامید و گیج خواهند شد.
سازوکاری که آن را شرح دادم، دستاورد دیگری نیز دارد و آن هم این است که بازیکن مراحل بازی را بعد از چندین بار بازی کردن، مثل دفعات اول بازی نخواهد کرد. این مدل بازی کردن، میتواند تبدیل به کاری تکراری و حوصله سر بر شود، اما بازی به کمک دیگر سیستمهای خود تلاش کرده تا این مورد را برطرف کند.
موسیقی و سیستم مانور شاهزاده، به شدت خاص هستند. به هر دو این موارد جلوتر خواهم پرداخت، اما نسبت به مورد مطرح شده در این بخش، بدانید که موسیقی و مانور شاهزاده از کسالتبار شدن بازی جلوگیری میکنند.
در کنار این موارد سیستم قصهگویی مانند بازی Hades که بعد از هر بار مرگ بخش جدیدی از ماجرا روایت میشود و البته مناطق جدیدی که باز میشوند در این راستا بسیار موثر هستند.
زمانی که دسته را به دست میگیرید و شاهزاده را برای اولین بار کنترل میکنید. خاص بودن حرکات او جلب توجه میکند. در این بازی دوبعدی، در کنار پرش و جهیدن(Dash)، میتوان از در و دیوار نیز بالا رفت.
این مکانیک به تنهایی سکوبازی این عنوان را خاص و جذاب کرده است. برای این فعل در بازی قوانین جالبی نیز طراحی شده: هر صفحهای که از آن بالا میروید پرش و جهش شما را بازنشانی (Reset) میکند. به عنوان مثال میپرید و از دیوار روبرویی بالا میروید بعد از رسیدن به بالاترین جایی که شاهزاده به آن میرسد، میتوانید بجهید و به دیوار پشتی بچسبید و از آن بالا بروید و در انتها با یک پرش و یک جهش دیگر از دیوار دیگری بالا بروید.
شاید توضیح ماجرا با کلمه کمی دشوار باشد اما اگر با بازیهای سکوبازی آشنایی داشته باشید، چیزی که آن را به رشتهی تحریر درآوردم کاملا منطقی میدانید. این مکانیک با قوانینی که از آن صحبت کردم، بازههای سکوبازی جذاب و مبتنی به تواناییهای بازیکن به ارمغان آورده است و همانطور که پیشتر به آن اشاره کردم، تجربه بازی The Rogue Prince of Persia را خاص و متفاوت ارائه میسازد.
در دنیای بازی بخوانید: بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown
مکانیکهای مربوط به مانور و حرکت شاهزاده سبب شده تا رد کردن مراحل تکراری بازی به سرعت برق و باد پیش برود و بازیکن به راحتی به نقطهای که در آن مرده برسد. جهیدن از روی دشمنان بازی که بسیار خطرناکتر از چیزی هستند که انتظار میرود، به راحتی و زیبایی انجام میشود و البته که ریتم حرکت بازیکن در هر مرحله با موسیقی خارقالعادهی بازی چنان جذابیتی تولید میکند که نظیر ندارد.
مکانیکهای حرکتی بازی بینقص نیست و از قضا مشکل بزرگی دارد. نسبت فشردن دکمههای دسته به اتفاقی که در بازی میافتد بسیار دقیق است، اما در بعضی موقعیتها بازی جدا از دستوری که بازیکن روی دکمهها اعلام کرده، خود چندین فریم انیمیشن و حرکت اضافه نیز انجام میدهد. اگر شما از روی طنابی که بر آن نشستهاید به سمتی بپرید که دیواری در جوار آن باشد، با اینکه مقصود شما سقوط به سکوی پایینی است، اگر شاهزاده دیوار کنارش را لمس کند، بازی تصمیم میگیرد که از دیوار بالا برود و متوجه میشوید که به جای سکوی پایین روی سکوی بالا ایستادهاید.
لزوم این سیستم را میتوان درک کرد. این موضوع میتواند بر سلیس بودن حرکت و سکوبازی تاثیر مثبت بگذارد و بازیکن با فشردن کمتر دکمهها بتواند گسترهی کاملتری از حرکات را اجرا کند. به طور کلی سیستم مانور بازی هر چقدر هم که جذاب باشد، نیاز است که ابتدا خوب آموخته شود تا ثمره بدهد.
مبارزه در بازی روگ در عین سادگی ساختاری تکنیکال دارد. شاهزاده میتواند با شمشیر ضربه بزند، تیرکمان بیاندازد و لگد بزند. شمشیر و کمان به کنار، همین لگد زدن ساده، عمق مبارزه را بیشتر کرده است. میتوانید به دشمنان لگد بزنید تا از خودتان دورشان کنید و لحظهای او را گیج نگه دارید، میتوانید دو دشمن را به هم بکوبید و همچنین با کوباندن دشمن در معرض تله و دیگر خطرات بازی به راحتی آنها را از بین ببرید.
بعضی دشمنان سپر محافظ دارند، اگر دشمنی که سپر ندارد را به دشمنی که سپر دارد بکوبید، سپر دشمن مورد نظر به یک حرکت به کلی از بین میرود. این سیستم در اولین غول بازی نقش مهمی ایفا میکند.
ادوات بازی همانطور که پیشتر به آن اشاره کردم، قرار است بهتر یا بدتر نباشند و بسته به سلیقه و موقعیت مورد انتخاب بازیکن قرار میگیرند. اما تعادل این ادوات مشخصا جای کار بیشتری دارد. در همان چند ساعت اول به این نکته پی خواهید برد که بعضی ادوات به کلی بدردنخور و تعداد مشخصی کاربردی هستند.
تنوع ادوات بازی نیز ناقصتر از حدی است که باب میل باشد. بعضی ادوات نیز از لحاظ مدل حمله تفاوتی با هم ندارند که طبیعتا نباید اینطور باشد.
در کنار بررسی بازی The Rogue Prince of Persia در دنیای بازی بخوانید: بررسی بازی Dead Cells
ادوات بازی را میتوانید در صندوقچهها و جاهای مختلف مراحل به صورت اتفاقی پیدا کنید. سیستم مولد اعداد تصادفی بازی نیز نیازمند رسیدگی است. در این نسخه از بازی بسیار پیش آمد که صندوقهای متوالی یک سلاح تکراری را بدون هیچ بهینهسازی در اختیار من گذاشتند. در نظر داشته باشید ساختار بازی The Rogue Prince of Persia به شدت به اتفاقی بودن وابسته است. یک دور بازی شما به راحتی میتواند نسبت به شانس شما عالی یا افتضاح شود.
در کنار ادوات جنگی، شاهزاده میتواند از طلسمهای مختلف نیز استفاده کند. این طلسمها بر اساس شرایط خاصی که طلب میکنند، امکانات ویژهای در اختیار بازیکن میگذارند. هر کدام سه سطح مختلف دارند که با کنار هم چیدن طلسمها در کنار هم میتوان سطوح مختلف آنها را آزاد کرد.
سیستمی که در چینش طلسمها تعبیه شده به شدت جذاب و درگیر کننده است و امکان ساختهای(Build) مختلف را مهیا میکند.
طلسمها نیز مانند ادوات جنگی، بهتر یا بدتر ندارند و بیشتر در مواجه با دشمنان معمولی بازی و روند کلی بازی در مراحل موثر هستند و در مواجه با بخش اصلی بازی که غولها است، کارایی ندارند یا تاثیر آنها اندک است. اینکه بدون طلسم وارد اتاق باس شوید یا با یک دست طلسمهای مختلف، در واقعیت تفاوتی نمیکند. درست مانند سلاحها، طراحی طلسمها نیز ناقص به نظر میرسند.
طراحی روایت در بازی The Rogue Prince of Persia چیزی مانند بازی هادس انجام شده است. هر بار که میمیرید شخصیتهای جالب بازی حرفهای جدیدی برای گفتن به شما دارند و حتی با پیدا کردن نوشته، نقشه یا کلید در طول بازی این امکان وجود دارد که یک مرحله تمام و کمال جدید باز شود.
شاید به ظاهر روایت در این عنوان کمرنگ باشد. اما شاهزاده در این بازی خراب کاری کرده است. در سیر بازی متوجه میشویم که او دیگر تنها قهرمان داستان نیست. با توجه به اشتباهی که شاهزاده مرتکب شده، سرزمین «هان» که گویا تباری از مغولها هستند، به ایران حملهور شدهاند و شهر را به تصرف خود درآوردهاند. در اولین مرحله بازی با زنی مواجه میشویم به اسم «آزاده» که با وجود حمله هانها هنوز در روستای خود مانده و میگوید که تا پای جان از خانه و کاشانه خود محافظت میکند. طوری روایت میشود که شخصیتهای فرعی در بازی بسیار حائز اهمیت جلوه داده میشوند؛ مانند آزاده.
موسیقی در بازی The Rogue Prince of Persia شاهکار است. قطعههایی که در جای جای بازی میشنوید گیرا و جذاب است و از شنیدن آنها سیر نخواهید شد. قطعهها نه تنها به خودی خود موسیقی ناب محسوب میشوند بلکه ساختار هر قطعه نسبت به مرحلهای که در آن پخش میشود نیز دارای نظمی قابل لمس است.
جست و خیز کردن با شاهزاده در گسترهی هر مرحله بازی همچنان که موسیقی تلفیقی الکترونیک و سازهای سنتی ایرانی مینوازد، بسیار تماشایی است و حس خوبی به بازیکن میدهد. موسیقی چنان است که میتوان ادعا کرد، بیشتر بار بازی را به تنهایی به دوش میکشد. با توجه به ایرادهایی که مطرح شد، این موسیقی بود که به من انگیزه آغاز یک دست بازی جدید را میداد.
موسیقی بازی The Rogue Prince of Persia، به گوش شما آویز میشود و تا روزها ریتم و ملودیهای گیرای آن ورد زبان شما خواهد شد.
بازی The Rogue Prince of Persia هنوز کامل نیست و مشخصا همچنان نیازمند توسعه و بهینهسازی است. اما چیزی که زیر گرد و غبار ایرادات و مشکلات وجود دارد، عتیقهای ارزشمند است که تنها زمانی خودنمایی خواهد کرد که به درستی بازی را کاوش کنید. سیستم مانور جذاب و خاص بازی در کنار موسیقی شاهکار اثر، تجربهای موجز اما باارزشی را وعده میدهند.
Platform: PC
The Rogue Prince of Persia is not complete yet and surely needs more development and optimization. However, beneath its current issues lies a worthy gem that reveals itself with enough exploration. The special platforming and masterful music together create a simple yet rewarding experience.
Score: 7 out of 10
بررسی بازی The Rogue Prince of Persia بر اساس نسخهی منتقدین این بازی، ارسالی از سوی شرکت یوبیسافت، بر روی رایانههای شخصی تجربه و نوشته شده است.
امیدواریم که از بررسی بازی The Rogue Prince of Persia در وبسایت دنیای بازی لذت برده باشید. نظر شما در مورد این بازی جدید سری شاهزاده ایران چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید👇
برای اطلاع از جدیدترین اخبار، نقد و بررسیها و ویدیوهای اختصاصی، ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید. همراه شما هستیم.
