نقد بازی Devil’s Hunt

این روزها استودیوهای مستقل دیگر برای خود به بخشی جدایی ناپذیر از صنعت بازی‌های رایانه‌ای تبدیل شده‌اند. همین امر باعث شده تا در روزهای اینچنینی که کمپانی‌های بزرگ بازی سازی آماده‌ی انتشار عناوین خود برای ماه‌های پیش رو می‌شوند، بازیسازان مستقل فرصت را مغتنم شمرده و بازی‌های تازه‌ی خود را برای حضور در بازار و انتشار آماده کنند. یکی از این بازی‌ها، عنوان «شکار شیطان» (Devil’s Hunt)، عنوان اکشن Beat’em Up شرکت Layopi Games است. در ادامه با آخرین مقالات نقد و بررسی و نقد بازی Devil’s Hunt همراه دنیای بازی شوید.

حکایت ماست و آتش

بگذارید همین ابتدای امر برایتان بگویم که بازی Devil’s Hunt یک فاجعه‌ی به تمام معنی است! در ادامه‌ی این متن هم بنده عمق این فاجعه را برای شما عزیزان روشن می‌کنم. داستان بازی در ابتدا شبیه فیلم‌های هالیوودی ماوراء الطبیعی است: یک قهرمان بوکس که در زندگی شخصی خود با مشکلاتی رو به رو بوده و تنها دلخوشی وی، دوست دختر زیبارو و مهربانش است. البته بازی برای در اختیار قرار دادن همین اطلاعات ساده هم حسابی اعصاب و روان شما را خط خطی می‌کند. صحنه‌های سینمایی بازی یا همان کات سین‌ها مانند فیوز برق ناگهانی شروع و از آن ناگهانی‌تر تمام می‌شوند و حتی ساده‌ترین اصول تدوین سینمایی هم در آنها رعایت نشده است. از این جهت تحمل سکانس‌های سینمایی بازی حقیقتا دشوار است. اما ماجرای داستان بازی هنوز تمام نشده!

حتی ساده‌ترین اصول تدوین سینمایی هم در کات سین های این بازی رعایت نشده

 بوکسر قهرمان ما (که از فرط تنفر نامش را هم به یاد ندارم) پس از شکستی شدید در کار و ورزش، تصمیم می‌گیرد از معشوق خود خواستگاری کند. دختر زیباروی داستان هم با شور و شوق «بله» را به داماد می‌گوید و زندگی عاشقانه‌ی این دو گل نو شکفته از همان لحظه آغاز می‌شود. اما فردای روز خواستگاری و در اولین روز از زندگی مشترک، آقای داماد به صورت ناگهانی به خانه می‌آید و متوجه می‌شود که همسر رویاهایش، تنها یک روز پس از بله گفتن، با بهترین دوست او به وی خیانت کرده است! دقت کنید که هنوز ۲۴ ساعت هم از گفتن آن بله‌ی لعنتی نگذشته! بازی Devil’s Hunt رکورد سریع‌ترین خیانت در یک محصول سرگرمی را با اختلاف جابجا کرده و دست شبکه‌های ماهواره‌ای را از پشت می‌بندد. قهرمان داستان هم که مثل ما شوکه شده، خود را می‌کشد و به جهنم می‌رود. حالا او باید برای نجات روح خود از عذاب ابدی، دستورات شیطان را انجام داده و روح گناهکاران را برای او به جهنم بیاورد. همانطور که می‌بینید، داستان بازی به شدت ماست مالی شده و سازندگان اثر به زور سعی دارند تا قهرمان را هرچه سریع‌تر به جهنم برسانند تا داستان اصلی از لحظه‌ی انجام معامله‌ی او با شیطان شروع شود. اما ای کاش تمام نقص این اثر در بخش داستانی آن خلاصه می‌شد.

CJ در جهنم

خوشبختانه سکانس‌های سینمایی بازی Devil’s Hunt را می‌توان به راحتی رد کرد و از این رو تحمل عذاب تماشای آن چندان دشوار نیست. اما گیم پلی بازی را نمی‌توان جلو زد و اینجاست که زجر واقعی بازیکنان آغاز می‌شود! نمی‌دانم چقدر اهل سینمای «بالیوود» هستید، اما اگر فیلم‌های قدیمی هندی را دیده باشید، کاملا با گیم پلی بازی Devil’s Hunt آشنا شده‌اید! مبارزات بازی درست مثل فیلم‌های هندی قدیمی خشک و حتی خننده دار است. ضرباتی که قهرمان بازی به بدن دشمنان وارد می‌کند حس «چک زدن به یک هندوانه» را می‌دهد. از سوی دیگر دشمنان هم به صورت متنواب، یک چرخه استراحت و حمله برای آسیب زدن به بازیکن استفاده می‌کنند که اگر حمله چند دشمن به شما به صورت همزمان صورت بگیرد، هیچ شانسی برای نجات خود ندارید! عمل دفاع در برابر ضربات دشمن یک قابلیت دائمی نیست، یعنی شما تنها می‌توانید بعضی از ضربات دشمنان را دفاع کنید و اکثر آنها را باید صرفا با جا خالی دادن دفع کنید، درست برعکس رویه‌ی مرسوم در بازی‌ها!

خلاقیت و تفکر، دو عنصر گمشده و فراموش شده‌ی بازی  Devil’s Hunt هستند

البته اگر فکر کردید که جاخالی دادن به همین سادگی‌ها است، باز هم کور خوانده‌اید! پس از هر جاخالی، حدودا یک ثانیه باید صبر کنید تا بتوانید مجددا از این توانایی شگرف استفاده کنید. به همین دلیل مبارزات بازی یک سرگیجه‌ی به تمام معنی است که در آن برای انجام دادن ساده‌ترین حرکات، نیازمند تلاش بسیار زیادی هستید و شکست دادن دشمنان هم حس لگد زدن به گونی سیب زمینی را به مخاطب القا می‌کند: پوچ و خالی از حس موفقیت! به طور کلی، طراحی حرکات و مبارزات بازی، بسیار شبیه حرکت شخصیت‌های بازی GTA: San Andreas است و به جرات می‌توان گفت که شخصیت CJ در GTA یاد شده با توجه به قدمت ۱۵ ساله‌ی خود، از حرکات روان‌تر و زیباتری برخوردار است.

ضعف بخش گیم پلی تنها به طراحی مبارزات خلاصه نمی‌شود، بلکه در تار پود این بازی نهفته است. گیم پلی بازی Devil’s Hunt کلا از دو بخش حرکت در محیط و مبارزه تشکیل شده و شما نمی‌توانید در محیط‌هایی که دشمنی در آن وجود ندارد، حرکات مبارزه‌ای خود را تمرین کنید. یعنی اگر خدای نکرده تصمیم گرفتید تا با استفاده از امتیازات کسب شده‌ی خود در مبارزات، یک حرکت و کومبوی جدید برای قهرمان داستان باز کنید، باید برای تجربه‌ و یاد گرفتن چگونگی استفاده از آن حتما وارد محیط‌هایی شوید که پر از دشمن است! به این می‌گویند «متد آموزش وطنی»؛ یعنی شما باید یادگیری و آموزش را زیرفشارهای همه جانبه تجربه کنید! در بخش حرکت در محیط هم تنها با زدن یک دکمه، از در و دیوار بالا می‌روید، در نقاط مختلف غیب و ظاهر می‌شوید، اجسام را بلند می‌کنید و کلا با همان یک دکمه‌ی جادویی بر تمام مشکلاتی که بر سر راه قهرمان داستان است، فائق می‌آیید! خلاقیت و تفکر، دو عنصر گمشده و فراموش شده‌ی بازی  Devil’s Hunt هستند.

عذاب آور و دیگر هیچ!

بازی Devil’s Hunt از موتور گرافیکی Unreal Engine 4 استفده می‌کند و همین امر باعث می‌شود تا شمایل کلی محیط، دلنشین و جالب باشند، خصوصا در عکس‌هایی که از بازی مشاهده‌ می‌کنید. اما حتی در طراحی مدل‌ها و حرکات صورت شخصیت‌ها هم به شدت کم کاری شده و لحظه‌ای که شخصیت‌های بازی لب به سخن گفتن می‌گشایند، کاخ آرمان‌ها و آرزوهای بازیکنان فرو می‌ریزد. نمی‌توان حرکات شخصیت‌های بازی، خصوصا بافت صورت قهرمان اصلی را تماشا کرد و یاد عکس‌های خنده‌دار کاپیتان «شپرد» از بازی Mass Effect 3 نیوفتاد.

متاسفانه بازی Devil’s Hunt فرصتی از دست رفته است که می‌توانست به عنوانی جذاب در سبکی تبدیل شود که سال‌هاست از کمبود محتوای مناسب و جذاب رنج می‌برد. این اثر یک شکست تمام عیار برای بازیسازان مستقل تلقی شده و به خوبی نشان می‌دهد که نمی‌توان با تکیه بر موتورهای گرافیکی زیبا و ایده‌های خوب، یک اثر به یاد ماندنی یا حتی معمولی را برای مخاطب به ارمغان آورد. بازی Devil’s Hunt مانند قدم گذاشتن در جهنم، عذاب آور است و اگر هدف سازندگان آن عذاب گیمرها باشد، مطمئنا این هدف را به خوبی محقق کرده‌اند.

Resolution:

Platform: Xbox One, PC, Playstation 4 – Score 3/10

Unfortunately, Devil’s Hunt is a missed opportunity that could have turned into an attractive title in a genre that has been suffering from a lack of good titles for years. This game is considered a complete failure for indie game developers and perfectly shows that relying solely on beautiful graphics engines and good ideas cannot bring a memorable or even ordinary game to the audiences. Devil’s Hunt is a torment like walking in hell, and if the creators’ goal is to torment gamers, they certainly have accomplished that.

(این نقد پس از ۳ ساعت تجربه نسخه منتقدان بازی Devil’s Hunt نوشته شده که از سوی ناشر در اختیار دنیای بازی قرار گرفته است.)