مقایسه اسب Red Dead: Redemption با اسب Assassin’s Creed: Brotherhood

رسم کردن اسب یکی از سخت ترین کار ها در نقاشی است و مسلما طراحی سه بعدی آن به مراتب کاری دشوار تر است. در بیشتر بازی‌هایی که اسب‌ها حضور دارند، سیمای زیبا و طبیعی‌ای از این حیوانات نجیب نمی‌بینیم. از سر بیکاری و کمبود سوژه تصمیم گرفتم مقایسه‌ای داشته باشم بین دوتا از اسب‌هایی که در یکسال گذشته دیده‌ام که البته هردویشان هم بچه‌های خوبی بودند. پس بدون فوت وقت می‌رویم به سراغ مقایسه‌ی اسب در بازی‌های Red Dead: Redemption و Assassin’s Creed: Brotherhood!

۱- طراحی

وقتی برای اولین بار طراحی مدل اسب‌های RDR را می‌بینید فقط می‌توانید بگویید: “آه خدای من!”. ولی در موقعیتی مشابه در ACB می‌گویید: “این خره یا اسبه؟!!” طراحی کلی اسب ها در RDR بسیار خوب است و هر کدام از نژاد‌ها مشخصات ظاهری خاصی دارند و هیچ نقصی نمی‌توان از آن گرفت. اما در ACB، پاهای عقبی اسب‌ها عقب‌تر از خود اسب حرکت می‌کنند، پشت اسب زیاد تورفتگی دارد و وقتی از کنار اسب را مشاهده کنید، انگار اسب همین الان از دستگاه “پرس” خارج شده است. تمام اسب‌ها هم به طرز احمقانه‌ای شبیه به هم هستند و فقط در رنگ تفاوت دارند.

برنده: RDR؛ به خاطر طراحی بی‌نقص.

۲- سرعت

برای اینکه اسب‌های RDR با سرعت حرکت کنند، باید ضربدر را محکم فشار دهید و برای اینکه خیلی باسرعت حرکت کنند کافی‌ست ضربدر را “کوبمال!” کنید. در هر دو حالت اسب به واقعی‌ترین شکل ممکن حرکت می‌کند و کاملا حس سواری را به مخاطب می‌رساند. اما برای سرعتی شدن اسب‌های ACB باید R1 را نگه دارید که آدم را یاد دویدن در بازی‌های فوتبال می‌اندازد (!). خودتان را به سقف هم بکوبید و Hidden Blade را در چشم اسب هم فرو کنید، بر سرعت آن افزوده نمی‌شود و همچنان به صورتی خیلی ملیح به دویدن ادامه می‌دهد که البته به جای سواری، حس پرواز کردن را منتقل می‌کند.

برنده: RDR؛ حداقل به خاطر حس سواری!

۳- پرش

با اسب‌های RDR در هر جایی که باشید، فقط با زدن مربع اسب همراه با شیهه‌ای دل‌انگیز پرشی می‌کند بس زیبا؛ ولی در ACB کجایش اینجوری است؟!! در ACB اسب موجودی خودمختار است که قدرت تفکر و تعقل و تصمیم‌گیری دارد و بر همین جهت بر دیگر موجودات (اتزیو) برتری دارد و هرجایی که خودش تشخیص دهد می‌پرد؛ تازه چه پریدنی! در RDR پرش اسب آنقدر زیباست که آدم را یاد مسابقات پرش با اسب می‌اندازد! ولی در ACB طول پرش اسب یه هفت/هشت متری می‌شود و یک لحظه آدم فکر می‌کند روی اسب بالدار نشسته است؛ البته شاید این یکی از حقه‌های یوبی‌سافت باشد تا اگر در Revelations اسب همراه با اتزیو از در و دیوار بالا رفت، ملّت زیاد شگفت‌زده نشوند!

برنده: RDR؛ به خاطر پرش‌های حرفه‌ای.

۴- سوار شدن

اصولا یوبی‌سافت در انتخاب دکمه برای اکشن‌های مختلف استعداد زیادی ندارد. برای سوار شدن اسب در ACB هم دکمه‌ی خیلی چیپی انتخاب شده؛ اصلا چه معنایی دارد آدم با دایره روی اسب سوار شود؟! آقایان یوبی‌سافت خیلی عذر می‌خوام، بروید از دوستان اسکاتلندی‌تان یاد بگیرد که برای سوار شدن اسب مثلث را انتخاب کردند؛ هم به بالا اشاره دارد، هم کلا بالا است. تازه با همان مثلث سوت می‌زنی، با همان مثلث سوار اسب می‌شوی، به قول “استاد دایی” : “کجای دنیا با مثلث اسب صدا می‌کنن، با دایره سوارش می‌شوند؟!”

البته این مشکل چندان حیاتی نیست و در این زمینه دو رقیب تفاوت چندانی با هم ندارند. در نحوه‌ی سوار شدن هم هر دو با توجه به شخصیت سوارکارشان خوب هستند؛ جان مارستون یاغی است و خیلی تریپ “جاهلی” سوار اسب می‌شود. اتزیو هم می‌تواند معمولی سوار اسب شود و هم از روی ساختمان روی اسب بپرد؛ ولی سوال اینجاست که در مورد دوم مشکلی برای دستگاه‌های حیاتی جناب اتزیو به وجود نمی‌آید؟!

برنده:‌ هردو رقیب.

۵- تنوع

در بحث تنوع ACB شانسی در مقابل رقیب ندارد. اسب‌های ACB فقط به دو دسته‌ی اسب‌های ارتشی و معمولی تقسیم می‌شوند و فقط شامل سه یا چهار رنگ هستند. اما اسب‌های RDR شامل چندین نوع نژاد از جمله: ترکمن، مجاری، کنتاکی، عربی و… هستند که هر کدام قیافه و ویژگی‌های ظاهری مخصوص به خود را دارند و در سه گروه یک، دو و سه ستاره تقسیم می‌شوند.

برنده: RDR؛ به خاطر تنوع زیاد.

۶- قدرت

در RDR وقتی مدت زیادی “خیلی تند” می‌رود، اسب به ترتر می‌افتد و یک دفعه رم می‌کند. ولی در ACB اسب مثل سمند می‌تازد و آخ هم نمی‌گوید! در RDR هر نژاد اسب قدرت مخصوص به خود را دارد، ولی در ACB کلا یک نژاد وجود دارد که طبعا همه‌ی اسب‌ها سرعتی برابر هم را دارند. در RDR با خوراندن سیب و مواد تقویتی می‌توانید اسب را دوپینگ کنید، ولی در ACB کلا اسب‌ها چیزی به نام قدرت و استقامت سرشان نمی‌شود و مسلما دوپینگ هم برایشان معنایی ندارد.

برنده: RDR؛ به خاطر توجه زیاد به حیات اسب‌ها!

جمع‌بندی:

با در نظرگرفتن فاکتور‌های بالا و برنده شدن RDR در همه‌ی آن‌ها، می‌توان فهمید که چطور اسب‌های RDR بهترین وسیله‌ی نقلیه در سال ۱۳۸۹ از نگاه تحریریه‌ی دنیای بازی شدند. اسب چیزی حیاتی در RDR بود که نبودش روند بازی را بر هم می‌زد؛ اما در ACB اسب کم اهمیت‌ترین چیز بود که بود و نبودش فرقی نداشت و کسی هم از آن استفاده نمی‌کرد.

شروین روشن