از رنجی که می‌بریم | قسم به دختری که این یک‌بار زه کمانش را نکشید

به جرأت می‌توان گفت که تمام آمال و آرزوها و هست و نیست یک فیلم ساز، یک بازیگر، یک نویسنده و یک بازی‌ساز، در مخاطبان‌اش خلاصه می‌شود. این مخاطبان هستند که با واکنش‌های خود نسبت به یک اثر (یک فیلم، یک کتاب، یک بازی یا محصول هنری/ رسانه‌ای دیگری) به صاحب اثر جهت می‌دهند. این مخاطبان هستند که به صاحب اثر، اعتماد و اعتبار و به خود اثر شخصیت می‌دهند. آیا همین مسیری که پیش می‌روی، مسیر درستی است یا خیر؟ از روی واکنش مخاطبان خود می‌توانی بفهمی. هم‌چنین می‌توانی نقدهای دل‌سوزانه منتقدان را به کار بگیری و در اثرهای بعدی خودت، بهتر و قوی‌تر ظاهر شوی؛ البته همه‌ی چیزهایی که تا بدین جا گفته شد، یک شرط مبرهن دارد، آن‌هم اینکه اصلا اثری منتشر شده باشد و مخاطب چیزی دیده، شنیده و یا خوانده باشد.

در مجموعه مقالات «از رنجی که می‌بریم»، قصد داریم به معرفی بازی‌هایی ویدیویی بپردازیم که زیر همان شرط گفته شده، به قول شاعر گفتنی «بار امانت نتوانستند بکشند». از علل شکست و ناکامی این پروژه‌های بعضا پرهزینه، تا جایی که اطلاعات داشته باشیم و موجود باشد در این مجموعه مقالات با شما به‌اشتراک می‌گذاریم. قرار است در مقالات «از رنجی که می‌بریم» از اینکه چرا یکی تا مرحله انتشار بالا آمد و اما هرگز منتشر نشد، از اینکه چرا یکی در مرحله ساخت متوقف شد و از اینکه چرا یکی سهم‌اش از دنیای بازی‌ها، فقط یک اسم بود و هرگز موجودیت نیافت برای‌تان بگوییم. با بازی Tomb Raider Ascension «مقبره نورد: معراج» در قسمت دوم مجموعه «از رنجی که می‌بریم»، همراه دنیای بازی باشید.

قبل از شروع مقاله، لازم به ذکر است که اطلاعات خام این پروژه‌ها، به صورت مستند و آرشیو شده در سایت unseen64 موجود است.

دیگر وقت معراج یکی از کهنه‌ترین نماد‌های صنعت‌مان بود

گذشته از اینکه ما انسان‌ها گونه‌های تنوع طلبی هستیم، ما «گیمر»ها زیرشاخه‌ای بسیار تنوع طلب‌تر و گاها بی‌حوصله‌تری از گونه‌ی مادرمان، انسان‌ها هستیم! بعد از یک دهه، از ظاهر و حتی باطن یک شخصیت خسته می‌شویم و «هوار هوار» به سمت سازنده و ناشر که «ریبوت بیار!» با این تفاسیر دیگر خودتان حساب کنید تقریبا دو دهه از اولین اثر یک مجموعه بازی گذشته باشد و ریبوتی در کار نباشد، گونه‌ی «گیمر» تمام فکر و ذکرش می‌شود روحی تازه دمیدن در جان شخصیت و بازی مورد علاقه‌اش؛ البته همین مهم به خودی خود نشان‌دهنده‌ی عاشق بودن گیمرها در زیرشاخه‌ی «گیمرهای واقعی» است؛ باز هم البته، زیادی از موضوع اصلی دور نشویم که حول محور بازی لغو شده‌ای با نام Tomb Raider Ascension است که جذابیت و گیرایی حتی از نام آن نیز می‌بارد. اگر طرفدار قدیمی TR بوده‌اید و حسابی با ریبوت سال ۲۰۱۳ دلی از عزا درآوردید یا اگر هم از صدقه سری همین ریبوت طرفدار کهن ماجراجوی باستان‌شناس دنیای بازی‌ها، لارا کرافت، شدید، باید بدانید همه‌ی این‌ها را مدیون Tomb Raider Ascension هستید که هیچ‌وقت فرصت قرار گرفتن در هارد دیسک‌های پلتفرم‌هایمان را پیدا نکرد. Tomb Raider Ascension از سال ۲۰۰۹ میلادی در نطفه قرار گرفت و یواش‌یواش توسط خالقان خود، Crystal Dynamics پرورش یافت اما هیچ‌وقت به آن شکلی که در نطفه پرورش یافت متولد نشد و تقریبا چهار سال بعد، محتواهایی از آن در قالب عنوانی ریبوت‌بار با نام Tomb Raider منتشر شد. Ascension یا معراج، تبدیل به یکی از مهم‌ترین نقاط داستان ریبوت سال ۲۰۱۳ شد که اگر آن را بازی کرده باشید، می‌دانید که «ملکه خورشید» طی مراسمی با عنوان «معراج» روح خودش را به بدن جدیدی منتقل می‌کرد تا لطمه‌ای به جاودانه بودن‌اش وارد نشود؛ اما اگر Tomb Raider Ascension منتشر می‌شد با چه عنوانی روبرو می‌شدیم؟ نگاهی به ویدیوی زیرین بیندازید:

برای من که همین ویدیو کافی بود که عاشق معشوقی بشوم که متولد نشده است! زمانی که سینا «سینا کیارستمی/ cna14kia» لطف کرد و به من پیشنهاد داد برای دومین شماره‌ی «از رنجی که می‌بریم» روی این بازی کار کنم، من فقط حافظه‌ای تار و کبود از نام این اثر داشتم ولی هر چه بیشتر تحقیق کردم، بیشتر دیوانه‌ی اثری متولد نشده شدم. به‌شخصه با دیدن همین ویدیو با خودم گفتم: «اگر روزی Ascension منتشر بشود، می‌شود مثابه‌ی Warrior Within مجموعه‌ی خودش!» مگر می‌شود شخصیت‌هایی چون لارا کرافت یا شاهزاده دستان را در دنیایی تاریک، خشن و فانتزی با دشمن‌های شیطانی، زامبی‌بار و غول‌های عظیم‌الجثه رها کنیم، چاشنی‌دان موسیقی راک و متال بیاوریم و کمی روی این مخلوط بپاشیم و بعد مزه‌ی آن را دوست نداشته باشیم!؟ اصلا می‌شود چنین چیزی!؟ اگر شما دوست نداشته باشید، خوراکی مورد علاقه‌ی من چنین مخلوطی است که می‌توانم شبانه روز آن را میل کنم!

Tomb Raider Ascension از بازی‌هایی چون Shadows of Colossus الهام گرفته بود و قرار بود در خود غول‌های بزرگ، گله‌هایی از دشمن‌های خون‌خوار، محیط بسیار بزرگ، اسب‌سواری و یک همراه کودک ۶ ساله جای دهد. فرض کنید در نقش لارا کرافت وارد جزیره‌ای باستانی، استوایی با هوایی همیشه ابری شده‌اید که متوجه می‌شوید این جزیره خطرناک‌تر از تمامی مکان‌های دیگری است که بر آن قدم گذاشته‌اید؛ در این بین، دخترکی با قدرت‌های جادویی و آشنا به چیک و پوک جزیره روبروی‌تان حاصل می‌شود و قرار است یک ماجراجویی خاطره‌انگیز را رقم بزنید؛ در ضمن، اسم این دخترک مهجور نیز «ایزومی» است و قابلیت این را دارد که آب را در کنترل خود دربیاورد. اگر بعد از خواندن دو سه جمله آه عمیقی از ته دل کشیدید، غصه نخورید چون من یک نفر خوب درک‌تان می‌کنم. ایزومی در روند ساخت بازی با یک میمون جایگزین شد و سپس کلا ایده‌ی داشتن همراه رد شد و موجودات عظیم‌الجثه وارد بازی شدند.

دو مورد دیگری که برای گفتن باقی می‌ماند: ۱. در اولین Tomb Raider و در Underworld، لارا هم‌زاد یا به‌نوعی کلون خودش را ملاقات می‌کند و نویسندگان سایت Unseen64 باور دارند تصویر زیر که به‌نظر می‌رسد از ریبوت سال ۲۰۱۳ گرفته شده و متعلق به پیش از انتشار بازی است، نشان‌دهنده‌ی ملاقات دوباره‌ی لارا با کلون‌اش است که من به‌شخصه این‌طور فکر نمی‌کنم… نظر شما چیست؟

۲. اگر بخش چندنفره‌ی ریبوت ۲۰۱۳ را بازی کرده باشید، شاید شخصیتی با نام Steph توجه‌تان را جلب کرده باشد. این شخصیت در بخش داستانی بازی حضور نداشت ولی نام آن را چند باری شنیدیم و انگار که لارا ارادت خاصی نسبت به وی داشته است، ولی نویسندگان بازی بر این باور بودند که حضور چنین شخصیتی لازم نیست و مخاطب نیز نمی‌تواند به خوبی با وی ارتباط برقرار کند. در ویدوی زیرین می‌توانید بشونید که لارا دوبار نام وی را بر زبان می‌آورد و به‌نظر می‌رسد که Steph، همان کسی است که در برابر مراسم انتقال روح مقاومت کرده. به‌نظر شما آیا Steph در Ascension نیز حضور داشته و نقش خاصی ایفا می‌کرده؟

منتظر معراج دوباره‌ی این کهنه ماجراجو هستیم

منظورم از انتظار برای معراج، ریبوت دوباره‌ نیست، بلکه به‌شخصه و به عنوان یکی از طرفداران Tomb Raider از ریبوت (مخصوصا قسمت اول که روح Ascension را در خود داشت) خیلی هم راضی هستم و منتظر Shadow of Tomb Raider هستم تا ببینم پایان سه‌گانه‌ی این ریبوت چه می‌شود. منظورم از معراج این است که از امروز به بعد برای انتشار Tomb Raider Ascension با تمامی المان‌های خاص خودش من جمله یک عدد ایزومی، اسب‌سواری، اتمسفری تاریک و خشن، دشمنان به‌خون تشنه، غول‌های بزرگ، موسیقی‌های راک و متال با همین ساختار گیم‌پلی ریبوت ۲۰۱۳ و گرافیک نسل جدید لحظه‌شماری می‌کنم. امیدوارم Crystal Dynamics که از ۲۰۰۴ ماجراهای لارا کرافت را ادامه می‌دهد، و Square Enix کلا Ascension را فراموش نکرده باشند و حتی اگر شده روزی این بازی را در قالب یک Spin_off درون هارد دیسک‌های پلتفرم‌هایمان قرار دهیم و تا سال‌ها از اتمسفر گیرا و داستان درگیرکننده‌اش صحبت کنیم. در ادامه توجه شما را به یک عدد تریلر و به چند عدد Concept Art از بازی مهجورمان جلب می‌کنم: