خانه » مقالات بازی فرقه سرنوشتساز | پیشنمایش بازی Assassin’s Creed: Syndicate × توسط نیما امامی در ۱۳۹۴/۰۶/۲۸ , 21:00:37 24 چه میشود وقتی یک داستان ناب و گیمپلی تازه که سالها گیمر را به وجد میآورد، حالا تبدیل میشود به یک فرمول تکراری و خستهکننده که تنها تضمینی برای فروش بالای بازی برای ناشر است؟ این اتفاق بدل میشود به داستان سری بازیهای Assassin’s Creed، عنوانی که اولین شمارهاش دنیای بازی را تکانی اساسی داد اما در سالهای اخیر فقط از بدی و نقصهای زیاد آن گفته میشود. مدتهاست که این سری بازی تبدیل به یک سریال سالانه شده که هر بار تنها مکان و شخصیت آن تغییر میکند؛ کجاست ونیز و کجاست شخصیتی مانند اتزیو؟ با جدیت میتوان گفت که بعد از سهگانه داستانی اتزیو این سری بازی به منجلاب تکرار افتاد و تنها طمع یوبیسافت بود که عرضه بازی را ادامه داد. بعد از اتفاقات نسخه قبلی بازی به نام Unity، بسیاری اعتقاد داشتند که این عنوان باید مدتی استراحت کند اما یوبیسافت با اعتماد به نفس زیاد شماره بعدی آن را به نمایش گذاشت و همگان را متحیر کرد. این بار بازی در لندن ویکتوریایی و توسط یک خواهر و برادر دو قلو روایت میشود و اینگونه که به نظر میرسد یوبیسافت به این دو مقوله جهت نجات دادن این سری، اعتقادی پولادین دارد. فرقه قهرمانها اولین تریلر منتشر شده از بازی تنها به محیط آن اشاره میکرد اما نمایش آن در E3 گذشته ما را با شخصیتهای جدید بازی و مهارتهایشان آشنا کرد. شخصیت مونث بازی که نامش «ایو» Evie است، مهارتی چشمگیر در مخفیکاری دارد درحالیکه برادرش «جیکوب» Jacob، با اتکا به زور بازویش به درگیری تن به تن روی میآورد و دشمنان را یکی پس از دیگری از سر راه برمیدارد. در یک ویدیو دیگر که از بازی منتشر شد، توانایی عجیب ایو به نمایش گذاشته شد و آه از نهاد گیمرها بلند کرد؛ انگار در نظر سازندگان بازی، قابلیت Eagle Eye زیادی معمولی بوده است و این بار تصمیم گرفتهاند به قهرمان بازی خود مهارت نامریی شدن ببخشند! بله، درست خواندید؛ ایو میتواند برای مدتی خود را نامریی کند و اینگونه از دید دشمنان در امان بماند. شاید این تصمیم برای ایجاد تمایز بین شخصیتها و یا نسخههای مختلف بازی گرفته شده است ولی هر دلیلی که داشته باشد، این قابلیت حس واقعگرایی را در مخاطب میکشد. فرقه بازی «اتحاد» را بازی کردید؟ خب، پس با گیمپلی بازی آشنایی کامل دارید! جز اینکه در این بازی شما میتوانید نامریی شوید، با یک وسیله مثل بتمن سریع به بالای ساختمانها بروید و کالسکه رانی کنید. سبک مبارزات در ویدیوهای منتشر شده کاملا یکسان باقی مانده و تنها تفاوتی که میتوان در آن دید حق انتخاب بین قهرمانان داستان است و در ماموریتهایی که این اجازه را به شما میدهند میتوان یک روند جدید ایجاد کرد. یک تفاوت دیگر این نسخه با اتحاد، حذف شدن بخش آنلاین-بخوانید بخش باگ- از آن است تا به این بهانه تمام توجه تیم توسعه دهنده بازی صرف داستان اصلی شود. متاسفانه بخش گیمپلی به دلیل شباهت زیاد آن با نسخههای قبلی، حرفی برای گفتن ندارد و من نیز از جملهی اول به بعد تنها زیادهگویی کردهام. فرقه زیبایی یکی از زمینههایی که یوبیسافت در آن استاد است، خلق محیطهای بزرگ و زیبا با حداکثر جزییات است؛ محیطهایی زنده که از گشتوگذار در آن خسته نمیشوید. این موضوع از اولین شماره بازی تا آخرین آن صادق بوده و فرقهی اساسینی را نمیتوان نام برد که در این زمینه بالاتر از استاندارد کار نکرده باشد. این هنرنمایی در اتحاد و با استفاده از قدرت نسل هشت به اوج خود رسید و ما شاهد دنیایی پویا با معماریهای بینظیر بودیم. البته امیدوارم مثل اتحاد، باگهای بیشمار بازی به این بخش صدمه نزند و بتوانیم نهایت لذت را از محیط بازی ببریم. فرقه گوشنواز یوبیسافت در زمینه موسیقی هم کمرقیب است. کدام گیمری است که موسیقی بازیهایی چون Valiant Hearts، Child of Light و حتا همین سری اساسین از یادش رفته باشد؟ خودم به شخصه هنوز موسیقی متن این بازیها را گوش میدهم و دوباره در دنیای بینهایت آنها زندگی میکنم. این باز نیز دانستیم که موسیقیدانی هنرمند، کسیکه بازی را درک میکند و سپس برای آن روح میسازد، کسیکه هنر ناب خود را در شاهکاری به نام Journey به نمایش گذاشت، وظیفهی ساختن موسیقی این نسخه از بازی را بر عهده گرفته است و خیال ما را از بهترین بودن این بخش آسوده خاطر کرد. اما در بخش صداگذاری نمیتوان با قطعیت حرفهای بالا را بیان کرد، صداگذاری سهگانه اتزیو به بهترین نحو صورت گرفته بود اما نسخههای دیگر این بازی زیاد چنگی به دل نمیزدند. بهخصوص اتحاد و آن لحجههای مصنوعی فرانسوی! باید منتظر ماند تا بعد از تجربه بازی در این باره بحث کرد، چرا که این بخش به سختی با بازی و نحوه روایت آن گره خورده و نمیتوان بعد از دو تریلر نظر قطعی داد. فرقه آخر از سال پیش که نمایشهای اتحاد را دیدم و با شوق فراوان منتظر تجربه یک فرقهی اساسین ناب بودم و چنان افتضاحی نصیبم شد، تصمیم گرفتم که دیگر برای فرقهی اساسینها خودم را امیدوار نکنم؛ هر سال یوبیسافت بر روی صحنه میگوید که این بهترین فرقهی اساسینیست که ما ساختهایم و هر سال نسخهای افتضاحتر را روانهی بازار میکند. هنوز هم منتظرم تا داستان و شخصیتی فوقالعاده مثل داستان و شخصیت اتزیو را تجربه کنم و خودم را در آن غرق کنم. شاید این بار خواهر و برادر داستان ما بتوانند زوج طلایی باشند و فرقهی اساسین را دوباره به اوج برسانند… شک و تردیدی عمیق پشت جملهی قبل پنهان شده بود چرا که من، به عنوان یک گیمر دیگر اعتمادی به یوبیسافت ندارم و چه چیزی بدتر از این برای یک ناشر بازی؟ یوبیسافت سالها باید تلاش کند تا بتواند دوباره اعتماد گیمرها را بهدست آورد و بهترین فرصت آن نیز همین مجموعهی فرقهی اساسین است چرا که میلیونها نفر بدون توجه به خرابکاری شمارههای قبل، بازی را میخرند و اگر بازی کم نقص و خوب باشد دوباره همه عاشق اساسینها و یوبیسافت میشوند. در این میان متاسفانه از ما کاری برنمیآید جز امید داشتن برای برگشتن این سری محبوب به دوران طلایی خود… Assassin’s Creed: Syndicate در تاریخ ۲۳ اکتبر برای PS4 و Xbox One و در تاریخ ۱۹ نوامبر برای کامپیوترهای شخصی عرضه میشود. نویسنده نیما امامی به پایان برس، ای بی پایانترین پایانها... بازی Assassin's Creedبازی Assassin's Creed Syndicateشرکت یوبی سافت (Ubisoft) مقالات بازی 24 دیدگاه ثبت شده است دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخبرای ارسال دیدگاه باید وارد شوید متاسفانه خیلی وقت هست ک دیگه این سری جذابیتی نداره واسم و امیدوارم این نسخه یک بازگشت خوب باشه ۰۰ پاسخ نیما جان دستت درد نکنه واسه نقد پیش نمایش بازی خیلی کامل و جذاب به بازی و نسخه های قبلی این سری پرداختی من که هیچ حسی به این بازی ندارم ولی باز هم میخرمش و بازی میکنم فقط امیدوارم که بازی خوبی در بیاد و پولم رو هدر نداده باشم ۰۰ پاسخ با سلام میخواهم به موضوع( تکراری و خسته کننده) نقد شما بپردازم. از یک گیمر انتظار این جمله غیر حرفه ای را داشتم اما نه از یک نقد کننده شما اگر چند لحظه ای با خود مروری بر تمامی نسخه های این سری جاودانه کنید به این نتیجه میرسید که این سری بعد از نسخه سومش III هرساله نه بهتر و نه بدتر منتشر میشود تنها یک سری تغیرات سطحی لحاظ میشود و این به این معناست که ما داریم همان AC را بازی میکنیم که قبل تر بازی میکردیم اما به دلیل نسخه هایی نظیر revelations وACIII انتظار ما بالاتر رفته و هرسال منتظریم تا بازی طبق انتظارات ما منتشر شود درمان درد شما دوست عزیز زمان است اگر ubi تغیر کوچکی در زمان انتشار این بازی دهد برای مثال یک سال را طولانی تر کند و بشود سه سال دیگر هیچ نقد کننده ای حتی شما از جمله (تکراری وخسته کننده)در نقد خود استفاده نخواهید کرد بلکه دنبال جمله ای برای تحسین آن نسخه خواهید گشت این بود نظر بنده در مورد نقد شما بطور کوتاه و خلاصه حالا بماند که در مورد گیم پلی بازی و سیستم مبارزات این نسخه کم لطفی کردید. در هر صورت موفق باشید. ۰۰ پاسخ بابت مقاله خیلی ممنون نیما ی عزیز … چند بار گفتم و باز هم تکرار میکنم که این نسخه رو اخرین امید خودم برای بازگشت به پرستش این سری میدونم ….. تا اینجا که چشمم هم آب نخورده … باید دید در ادامه چه میکنند ….. ۰۰ پاسخ تشکر از پیش نمایش بنظرم این نسخه هم مثل ۴ جهش مثبتی خواهد داشت ۰۰ پاسخ تشکر از پیش نمایش در این مقاله موضوعی که خیلی زیادبه چشم میومد و بهش توجه شده بود مقایسه این عنوان|(و حتی کل سری)با سگانه دوم بود.از صداگذاری بگیر تا داستان و شخصیت پردازی و گیم پلی. در اینکه قسمت دوم و بعد برادری بهترین قسمتای سری بحساب میان درش شکی نیست،ولی مسعله اینجاست که این بهترین بودن به معنی همه چیز تموم بودن نیست.اینکه دیگه براحتی نسخه های اول،دوم و چهارم رو نادیده بگیریم و فقط بچسبیم به سگانه اقای ادیتوره. من طرفدار این سری نیستم و حس خاصی هم نسبت به نسخه ی جدید ندارم،ولی میشه گفت تقریبا همه ی قسمتای سری رو تجربه کردم و میتونم نقریبی بگم که هرکدوم در چه سطحی قرار داشتن.و از این نظر شاید بتونم بگم که کامل ترین نسخه سری نسخه چهارم و داستان ادوارد کنوی بود.چرا؟چون بعد از نسخه سوم و زمانی که بیشتر از همیشه ماجرای تکراری شدن و یکنواختی و پول و این چیزا در میون بود یدفعه یوبیسافت یه نسخه خیلی خوب عرضه کرد که نه تنها خیلی محتوای گیم پلی داشت،بلکه خیلی هم خوب بود.نه فقط از نظر بصری و گرافیکی که یوبیسافت درش استاده،بلکه چه از نظر گیم پلی و موسیقی و همینطور هم داستان.در این حد که منی که هیتر سری شده بودم رو مجبور به تحسین کرد. همون نسخه هم دلایل مختلفی برای موفق شدنش وجود داره.یکی از دلایل که اقای ایزدی هم در نقد این قسمت در دنیای بازی بهش پرداخته بودن اضافه کردن یه رکن یا ستون تازه به بازی بود.و اون ستون هم دزدان دریایی و کشتی رانی بود که به بهترین شکل ممکن هم در بازی پرداخته شد.همین کار بظاهر ساده با پرداخت درستی که شد تونست سری رو به طرز چشم گیری از تکرار نجات بده و دوباره به روزای خوبش برگردونه. از قسمت دوم تا برادری و مکاشفات و سومین قسمت تقریبا یه جال و هو ا رو سری دنبال میکرد.و عرضه سالیانه اش هم این یکنواختی حسی!! رو بیش ا بیش چشم گیرش کرد.اگه متال گیرا هم از نسخه یک تا همین فانتوم پین شاهکار هر سال پشت سره هم میومدن مطمعن باش هیچکس دوست نداشت نگاهش به عینکای اقای کوجیما بیوفته. بعد از نسه چهار که کلا حال و هوا رو تا حدودی تغییر داد،با نسخه اتحاد همه چیز دوباره برگشت به سابق.همن حالت،همون روایت،دقیقا شبیه گذشته.در این صورت بازی باید در همه ی ابعاد خودش به قدری خوب ظاهر بشه که بتونه این ضعف بزرگ رو بپوشونه.داستان،گیم پلی،همه چیز.و اینطور که از نقدا و نظرات گیمرا بر میاد،اتحاد نتونست موفق به این مهم بشه. حالا یک سال گذشت و میرسیم به سیندیکیت که باز همون فرمول قدیم رو دنبال میکنه.بازی اضافات و بهبودای خیلی خوبی داشته،ولی بازم…،بنظرم در حال حاضر این سری فقط برای طرفداران درجه یک و سینه چاک این سریه.نه هیچ گروه دیگه ای.فقط فنای این سرین که میتونن با وجود تکرار بخشای مختلفش و ضفعاش،بازم ازش لذت ببرن. هرچند که هنوز برای نتیجه گیری زوده و باید تا انتشار نسخه جدید صبر کرد. کسی چی میدونه،شاید این قسمت تونستن بر خلاف تمام حرفای من عمل کنه… ۰۰ پاسخ حرف شما در باره ی گیم پلی نو آورانه و دزد های دریایی در نسخه بلک فلگ صحیحه ولی نسخه بلک فلگ کمترین استاندارد شخصیت بازی یعنی اساسین بودن رو نداشت . از اول بازی فقط لباس یک اساسین بنده خدارو پوشید و تا تقریبا اخرای بازی فقط یه گنده لات دزد دریایی بود . در نهایت هم با زور یک اساسین بدونمش . چیزی که این سری رو به فنا کشونده فقط گیم پلی نیست . چرا که گیم پلی نسخه های جدید بهتر از قبلی ها هستن . ولی مشکل کار عدم شخصیت پردازیه . بشخصه هیچ همزاد پنداری ای با شخصیت اصلی نمیکنم . در حالی که با شاهکار اتزیو زندگی میکردم . حتی الطایر هم در نوع خودش فوق العاده بود . شخصی کاملا گنگ و مبهم . این نسخه داره حال و هوای اساسین بودن رو از بین میبره . اساسین هایی که همیشه در پس زمینه ی وقایع حضور پنهان داشتن و مخفی کاری های فوق العاده ی اونا مارو عاشقشون میکرد دیگه تو نسخه های جدید نیست . همشون فقط یه مشت بزن بهادر شدن که به ندرت و اجبار مخفی کاری کنند . علت دیگه هم عدم اسطوره سازی بازیه . اتزیو در زمان خودش عظمتی داشت . از شنیدن اسمش و یا حتی دیدن گوشه ی کلاهش همه میترسیدن … اون حس انتقام و اون رشد و تبدیل از یک جووت خام به یک استاد زبر دست و بی همتا چیزی بود که دیگه تو هیچکدوم از شخصیت های اصلی ندیدیم . علت بزرگ کردن نسخه های اتزیو دار هم نسبت به نسخه های بدون اتزیو اینه که واقعا بزرگ هستن . بلک فلگ رو فقط یه نوآوری بی ربط توی این سری میدونم که هیچ کمکی به سبک اصلی بازی نکرد … البته نظر شما دوست خوبم هم کاملا محترمه …. ۰۰ جووت = جوون ۰۰ نمایش بیشتر
متاسفانه خیلی وقت هست ک دیگه این سری جذابیتی نداره واسم و امیدوارم این نسخه یک بازگشت خوب باشه ۰۰ پاسخ
نیما جان دستت درد نکنه واسه نقد پیش نمایش بازی خیلی کامل و جذاب به بازی و نسخه های قبلی این سری پرداختی من که هیچ حسی به این بازی ندارم ولی باز هم میخرمش و بازی میکنم فقط امیدوارم که بازی خوبی در بیاد و پولم رو هدر نداده باشم ۰۰ پاسخ
با سلام میخواهم به موضوع( تکراری و خسته کننده) نقد شما بپردازم. از یک گیمر انتظار این جمله غیر حرفه ای را داشتم اما نه از یک نقد کننده شما اگر چند لحظه ای با خود مروری بر تمامی نسخه های این سری جاودانه کنید به این نتیجه میرسید که این سری بعد از نسخه سومش III هرساله نه بهتر و نه بدتر منتشر میشود تنها یک سری تغیرات سطحی لحاظ میشود و این به این معناست که ما داریم همان AC را بازی میکنیم که قبل تر بازی میکردیم اما به دلیل نسخه هایی نظیر revelations وACIII انتظار ما بالاتر رفته و هرسال منتظریم تا بازی طبق انتظارات ما منتشر شود درمان درد شما دوست عزیز زمان است اگر ubi تغیر کوچکی در زمان انتشار این بازی دهد برای مثال یک سال را طولانی تر کند و بشود سه سال دیگر هیچ نقد کننده ای حتی شما از جمله (تکراری وخسته کننده)در نقد خود استفاده نخواهید کرد بلکه دنبال جمله ای برای تحسین آن نسخه خواهید گشت این بود نظر بنده در مورد نقد شما بطور کوتاه و خلاصه حالا بماند که در مورد گیم پلی بازی و سیستم مبارزات این نسخه کم لطفی کردید. در هر صورت موفق باشید. ۰۰ پاسخ
بابت مقاله خیلی ممنون نیما ی عزیز … چند بار گفتم و باز هم تکرار میکنم که این نسخه رو اخرین امید خودم برای بازگشت به پرستش این سری میدونم ….. تا اینجا که چشمم هم آب نخورده … باید دید در ادامه چه میکنند ….. ۰۰ پاسخ
تشکر از پیش نمایش در این مقاله موضوعی که خیلی زیادبه چشم میومد و بهش توجه شده بود مقایسه این عنوان|(و حتی کل سری)با سگانه دوم بود.از صداگذاری بگیر تا داستان و شخصیت پردازی و گیم پلی. در اینکه قسمت دوم و بعد برادری بهترین قسمتای سری بحساب میان درش شکی نیست،ولی مسعله اینجاست که این بهترین بودن به معنی همه چیز تموم بودن نیست.اینکه دیگه براحتی نسخه های اول،دوم و چهارم رو نادیده بگیریم و فقط بچسبیم به سگانه اقای ادیتوره. من طرفدار این سری نیستم و حس خاصی هم نسبت به نسخه ی جدید ندارم،ولی میشه گفت تقریبا همه ی قسمتای سری رو تجربه کردم و میتونم نقریبی بگم که هرکدوم در چه سطحی قرار داشتن.و از این نظر شاید بتونم بگم که کامل ترین نسخه سری نسخه چهارم و داستان ادوارد کنوی بود.چرا؟چون بعد از نسخه سوم و زمانی که بیشتر از همیشه ماجرای تکراری شدن و یکنواختی و پول و این چیزا در میون بود یدفعه یوبیسافت یه نسخه خیلی خوب عرضه کرد که نه تنها خیلی محتوای گیم پلی داشت،بلکه خیلی هم خوب بود.نه فقط از نظر بصری و گرافیکی که یوبیسافت درش استاده،بلکه چه از نظر گیم پلی و موسیقی و همینطور هم داستان.در این حد که منی که هیتر سری شده بودم رو مجبور به تحسین کرد. همون نسخه هم دلایل مختلفی برای موفق شدنش وجود داره.یکی از دلایل که اقای ایزدی هم در نقد این قسمت در دنیای بازی بهش پرداخته بودن اضافه کردن یه رکن یا ستون تازه به بازی بود.و اون ستون هم دزدان دریایی و کشتی رانی بود که به بهترین شکل ممکن هم در بازی پرداخته شد.همین کار بظاهر ساده با پرداخت درستی که شد تونست سری رو به طرز چشم گیری از تکرار نجات بده و دوباره به روزای خوبش برگردونه. از قسمت دوم تا برادری و مکاشفات و سومین قسمت تقریبا یه جال و هو ا رو سری دنبال میکرد.و عرضه سالیانه اش هم این یکنواختی حسی!! رو بیش ا بیش چشم گیرش کرد.اگه متال گیرا هم از نسخه یک تا همین فانتوم پین شاهکار هر سال پشت سره هم میومدن مطمعن باش هیچکس دوست نداشت نگاهش به عینکای اقای کوجیما بیوفته. بعد از نسه چهار که کلا حال و هوا رو تا حدودی تغییر داد،با نسخه اتحاد همه چیز دوباره برگشت به سابق.همن حالت،همون روایت،دقیقا شبیه گذشته.در این صورت بازی باید در همه ی ابعاد خودش به قدری خوب ظاهر بشه که بتونه این ضعف بزرگ رو بپوشونه.داستان،گیم پلی،همه چیز.و اینطور که از نقدا و نظرات گیمرا بر میاد،اتحاد نتونست موفق به این مهم بشه. حالا یک سال گذشت و میرسیم به سیندیکیت که باز همون فرمول قدیم رو دنبال میکنه.بازی اضافات و بهبودای خیلی خوبی داشته،ولی بازم…،بنظرم در حال حاضر این سری فقط برای طرفداران درجه یک و سینه چاک این سریه.نه هیچ گروه دیگه ای.فقط فنای این سرین که میتونن با وجود تکرار بخشای مختلفش و ضفعاش،بازم ازش لذت ببرن. هرچند که هنوز برای نتیجه گیری زوده و باید تا انتشار نسخه جدید صبر کرد. کسی چی میدونه،شاید این قسمت تونستن بر خلاف تمام حرفای من عمل کنه… ۰۰ پاسخ
حرف شما در باره ی گیم پلی نو آورانه و دزد های دریایی در نسخه بلک فلگ صحیحه ولی نسخه بلک فلگ کمترین استاندارد شخصیت بازی یعنی اساسین بودن رو نداشت . از اول بازی فقط لباس یک اساسین بنده خدارو پوشید و تا تقریبا اخرای بازی فقط یه گنده لات دزد دریایی بود . در نهایت هم با زور یک اساسین بدونمش . چیزی که این سری رو به فنا کشونده فقط گیم پلی نیست . چرا که گیم پلی نسخه های جدید بهتر از قبلی ها هستن . ولی مشکل کار عدم شخصیت پردازیه . بشخصه هیچ همزاد پنداری ای با شخصیت اصلی نمیکنم . در حالی که با شاهکار اتزیو زندگی میکردم . حتی الطایر هم در نوع خودش فوق العاده بود . شخصی کاملا گنگ و مبهم . این نسخه داره حال و هوای اساسین بودن رو از بین میبره . اساسین هایی که همیشه در پس زمینه ی وقایع حضور پنهان داشتن و مخفی کاری های فوق العاده ی اونا مارو عاشقشون میکرد دیگه تو نسخه های جدید نیست . همشون فقط یه مشت بزن بهادر شدن که به ندرت و اجبار مخفی کاری کنند . علت دیگه هم عدم اسطوره سازی بازیه . اتزیو در زمان خودش عظمتی داشت . از شنیدن اسمش و یا حتی دیدن گوشه ی کلاهش همه میترسیدن … اون حس انتقام و اون رشد و تبدیل از یک جووت خام به یک استاد زبر دست و بی همتا چیزی بود که دیگه تو هیچکدوم از شخصیت های اصلی ندیدیم . علت بزرگ کردن نسخه های اتزیو دار هم نسبت به نسخه های بدون اتزیو اینه که واقعا بزرگ هستن . بلک فلگ رو فقط یه نوآوری بی ربط توی این سری میدونم که هیچ کمکی به سبک اصلی بازی نکرد … البته نظر شما دوست خوبم هم کاملا محترمه …. ۰۰
