نقد بازی «مرا به خاطر بسپار»؛ نابودی ایده های خام

نابودی ایده های خام

جدیدترین ها لزوما بهترین ها نیستند

 

«مرا به خاطر پسپار» عنوانی بود که سال گذشته توسط کپکام معرفی شد و توانست طرفداران خاص خودش را تعیین کند و نمایش های اولیه اش برای بسیاری جالب و با نوآوری های زیادی بودند.بازی ساخته شده ی شرکت فرانسوی و تازه تاسیس Dontnod Entertainment است.هر چند که کارمندان این استودیو از اعضای سابق کرایتریون گیمز (سازنده نید فور اسپید و برن آوت) و یوبی سافت هستند.

مغز ما مکانی مقدس به حساب می آید, جایی که خاطراتمان, کارهایی که انجام داده ایم و تمام اطلاعات و حوادث حال خوب باشد و یا بد همگی در آن جا ثبت می شوند.ایده ی مرا به خاطر بسپار دقیقا همین است, اما یک ایده ی شکست خورده و بر باد رفته.

و باز هم این کپکام لعنتی

در مرا به خاطر بسپار بازی در قرن فعلی و سال ۲۰۸۴ می گذرد که روایات شهر نئوپاریس را تعریف می کند.البته از اسم شهر جا نخورید چرا که همان پاریس پیشرفته خودمان است.ماشینی به نام Sensen اختراع شده است که می تواند افکار و ذهنیت افراد مختلف داخل شهر را بخواند.قهرمان داستان که کنترل آن را به دست می گیریم “نیلین” نام دارد که در گروهی به نام Errorist که تازه تشکیل شده است وارد شده است و قصد دارد که از انجام اهداف کمپانی دشمنش یعنی Memorize جلوگیری کند که باعث شده اند موجوداتی با نام Leaper به وجود بیایند که همه این مشکلات به خاطر Sensen است.نیلین قصه ما که در ابتدا او را زندانی شده می بینیم توسط شخصی به نام Edge آزاد می شود و به Errorist می پیوندد.نیلین به خاطر جرمی که مرتکب شده است با مجازات سختی روبرو شده است و بخشی از حافظه مغزش از او گرفته شده است.اما پس از مدتی او به یک شکارچی افکار تبدیل می شود و تمام خاطرات از دست رفته اش را دوباره باز می یابد.در ادامه Edge به نیلین پیشنهاد می دهد تا در عوض کاری که نیلین می کند – که همان شکا کردن افکار و خاطرات است – خاطرات گذشته اش را که دوست ندارد همراه خود داشته باشد را از ذهنش پاک کند.هر چند که داستان بازی و انتهایش را می توانید از همان ابتدا حدس بزنید اما در کل داستان بازی به خوبی پیش می رود.نیلین شخصیت پردازی خوبی دارد ولی برعکس Edge از شخصیت پردازی مناسبی بهره نمی برد و این باعث می شود نتوانید با او ارتباط برقرار کنید.

قربانی سوم

پس از عرضه ی افتضاحاتی هم چون «رزیدنت اویل: عملیات راکون سیتی» و بازی ناموفقی مثل «رزیدنت اویل ۶» امیدوار بودیم کپکام عبرت بگیرد و هوس اضافه کردن یک قربانی دیگر به لیست بازی های بد خود به سرش نزند اما, مرا به خاطر بسپار از نظر گیم پلی رنج می برد.شاید اگر بازی را تجربه نکرده باشید هنوز امیدی به این عنوان داشته باشید ولی مرا به خاطر بسپار یک افتضاح کپکامی از نظر گیم پلی است.ایده کلی گیم پلی را می توان در دو بخش دسته بندی کرد: “مبارزات بازی” و “نفوذ به خاطرات”.در بخش اول گیم پلی شما می توانید کمبو های مختلفی طراحی کنید و با استفاده از آن ها دخل طرف مقابل را بیاورید.هر چند که تعداد کمبوهای اعلام شده توسط کپکام و Dontnod یک بلوف بزرگ است.سبک مبارزات بازی هم چون بازی هایی مثل «بتمن: شهر آرکام» و «شیطان هم می گرید» است هر چند که اصلا با این بازی ها در این زمینه قابل مقایسه نیست.شاید در اولین مبارزات از بازی لذت ببرید اما شاید اگر کمی عرضه بازی را به تاخیر می انداختند و کمی روی بخش مبارزات کار می کردند بهتر بود.مبارزات بازی در ۴ کلاس مختلف طراحی شده اند به طوری که هر کدام یک ویژگی و قابلیت خاص دارند.از مهم ترین مشکلات بخش گیم پلی این است که بازی دیربارگذاری می شود به شکلی که هنگام اجرا کردن کمبوها به شدت اذیتتان می کنند.

در مکان های کوچک باگ های بازی که همه جا هم دیده می شوند روی دوربین بازی تاثیر می گذارند و باگ هایی می بینید که در بدترین عناوین ندیده اید.در بخش مبارزات همان طور که اشاره شد باید کمبو های مختلفی طراحی کنید و این باعث می شود تا با قدرت های مختلف در ضرباتتان روبرو شوید.باید بهترین را انتخاب کنید تا بیشترین ضربه را به رقیب بزنید و در عین حال کمترین ضربه را بخورید.باس فایت ها نسبتا خوب هستند و کمی مبارزات را از حالت کسل کننده در می آورند ولی کافی نیستند و مبارزات بسیار ساده هستند.بخش هایی از بازی نیز نیلین مجبور است به حل معماها می پردازند که در طول بازی قدرت ها و قابلیت هایی که به دست می آورید در حل این معماها نقش به سزایی دارند.

در بخش دوم که مموری ریمیکس (Memory Remix) خوانده می شود, بازی از حالت خشکی تا حدودی در می آید و می توانید یک نوآوری خوب را ببینید چیزی که در بازی های دیگر دیده نشده است.در این بخش می توانید به اصطلاح ذهن اهدافتان را هک کنید و اطلاعات آن ها را کلا بگیرید و یا به آن نفوذ کنید که شما را می تواند به هدفتان نزدیک کند.برای مثال می توانید ذهن شخصی را دستکاری کنید تا اقدام به خودکشی کند! هر چند که در ابتدا تمام قابلیت ها برای نفوذ به افکار را در اختیار ندارید اما در ادامه و با پیشرفت کردن در این زمینه قابلیت هایتان بیشتر می شود.با این که این بخش در ابتدای بازی ساده به نظر می رسد اما با یک اشتباه متوجه می شوید که Dontond تمرکز خود را بر روی این بخش گذاشته است.در اکثر این سکانس های Edge همراه شماست.در کل گیم پلی بازی خطی است, امیدوار بودیم بیشتر از این را ببینیم.در نگاه اول شاید بگویید چقدر محیط های مختلف در بازی حضور دارند اما همگی یک شعار تبلیغاتی برای بازی هستند.گیم پلی خطی است, بی بر و برگرد.

طبل تو خالی

مرا به خاطر بسپار از نظر گرافیک در بخش جدایی تقسیم بندی می شود.ساخت بازی هایی هم چون مرا به خاطر بسپار که در ۲۰۸۴ و آینده رخ می دهد به تیم گرافیکی قدرتمندی نیازمند است در صورتی که از همه جای بازی مشخص است که چنین تیمی برای طراحی مراحل و گرافیک وجود نداشته است.شاید در نگاه اول که پاریس را در ۲۰۸۴ می بینید با دیدن چند برج بگید “واو!” ولی این برج ها و ساختمان ها همگی فقط در ابتدا جذاب هستند و در ادامه جذابیت خود را از دست می دهند.توصیه من به شما این است که این عنوان را بر روی رایانه های شخصی تست کنید.نسخه های پلی استیشن ۳ و ایکس باکس ۳۶۰ از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و از باگ های گرافیکی زیادی رنج می کشند.هر چند که موتور پایه بازی هم قوی نیست پس انتظار دیدن تکسچر های بسیار با کیفیت را نداشته باشید, مشکلی که رزیدنت اویل ۶ هم از آن مستثنا نبود.در طراحی ساختمان ها هم متاسفانه به هر سمتی نگاه می کنید اثری از رنگ نارنجی می بینید و این اصلا در طول مدت زیاد مناسب نیست و شما را زده خواهد کرد.همچنین گرافیک و طراحی مراحل اصلا شبیه ۷۰ سال بعد نیستند و اصلا برای واقع گرایی آن ها تلاشی نشده است.کل رنگ هایی که در طراحی دشمن ها و کرکتر ها و ساختمان ها استفاده شده است عبارتند از چهار رنگ: قرمز, نارنجی, سفید و مشکی.اگر مثل بنده باشید همان ابتدای بازی قید بازی را می زنید چرا که در ادامه فقط یک مداد رنگی چهار رنگ را می بینید نه یک بازی که تهیه کننده اش کپکام است.

از نظر موسیقی و صداگزاری مرا به خاطر بسپار یک عنوان متوسط رو به بالا است.آهنگ سازی بازی توسط Olivier Deriviere انجام شده است و او انصافا در این زمینه عالی عمل کرده است.تم موسیقی بازی کاملا با سبک و گرافیک و طراحی آن برابری می کند و این یکی از مهم ترین عناصر در موفقیت هر بازی است و شما را در بازی غرق خواهد کرد.

خانم باروز (Kezia Burrows) را احتمالا دوست داران سینما و تئاتر به خوبی می شناسند.وی در مرا به خاطر بسپار صداپیشگی نیلین را بر عهده دارد که در این زمینه به خوبی عمل کرده است.صدای او کلا با صدای نیلین و شخصیتش هماهنگ است ولی بر عکس او Edge کلا چه در زمینه شخصیت پردازی و چه در زمینه صداگزاری متوسط است.

Remember Me بدون شک عنوانی با نوآوری ها و ایده های نابی است اما اگر توقع یک بازی شاهکار را دارید سراغش نروید.این بازی یک بازی متوسط دیگر است که قربانی سیاست های بد کپکام و راهی که در پیش گرفته است شده و امیدواریم دیگر شهده چنین عناوینی نباشیم و یا ایده های استفاده شده کمی پخته تر باشند.مبنی بر حرفی که کپکام چندی قبل در مصاحبه ای اعلام کرد, ممکن است ادامه ای برای این بازی ساخته شود.

۶/۱۰

پلتفرم تست: PC
نویسنده: مسعود تیموری
(Masoud76)