برند همیشه نمی‌دهد خبر از سرّ درون | ۱۵ بازی اسپین‌آف نامطلوب

همیشه نام یک برند محبوب قرار نیست شما را به راهی مطلوب و خوب ببرد. گاهی با دیدن و یا شنیدن نام و داستان یک بازی اسپین‌آف با خود خواهید گفت این تصمیم که از بخشی از یک بازی برای ساختن یک بازی دیگر مشتق گرفته شود منطقی است و خود بازی هم جذاب و زیبا خواهد بود. ولی گاهی اوقات قضیه این‌طور نیست و سازندگان بازی، احتمالاً فقط برای کسب درآمد، دست به ساختن برخی اسپین‌آف‌های نه‌چندان مطلوب می‌زنند. در ادامه به ۱۵ مورد از آنها اشاره خواهیم کرد؛ با دنیای بازی همراه باشید.

Metal Gear Survive

این سناریو را در نظر بگیرید: شما رئیس یکی از شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی هستید و خالق یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین سری‌های ساخته‌شده در شرکتِ شما به دلایلی دیگر در تیم‌تان حضور ندارد. این سری، که محتوایی سیاسی، جنایی، رمزآلود و هیجانی داشته است، در قالب یک بازی که در آن یک جاسوس مخفیانه از درون این گروه‌ها به نابودی دشمنان و تروریست‌ها می‌پردازد، دیگر قرار نیست به شیوه‌ی قبلی ادامه پیدا کند. حال شما برای بهبود این مسأله چه می‌کنید؟

پاسخ واضح است؛ یک بازی Co-Op در سبک بقا می‌سازید که پر از زامبی است!

Mortal Kombat: Special Forces

در این بازی که در سال ۲۰۰۰ برای پلی‌استیشن (۱) منتشر شد، شما در نقش Jax در صدد انتقام گرفتن از Kano به‌خاطر به قتل رساندن برخی اعضای تیم نیروهای ویژه‌ی خود بودید. این بازی تنها عنوان اسپین‌آفی نبود که بر پایه‌ی این فرض ساخته شده باشد که برخی طرفداران بازی‌های فایتینگ و مبارزه‌ای علاقه دارند تا داستانی عمیق‌تر را، مثلاً در مورد یک سوسمار نینجا که می‌خواهد سر یک شبه «ژان کلود» را از تنش جدا کند، تجربه کنند. اگر لیستی از این عناوین تهیه کنیم این عنوان بدترین‌شان خواهد بود. گیم‌پلی سرسری و کم‌کیفیت این بازی حتی باعث شد که طرفداران دوآتشه‌ی این سری نیز از این بازی خوش‌شان نیاید.

Death By Degrees

این بازی تقریباً مشابه Mortal Kombat: Special Forces است. طرز فکر پشت ساخت این بازی مشابه همان عنوان است. در این بازی شما در نقش شخصیت Nina Williams از سری Tekken Fighter باید مأموریت کلیشه‌ای که از سوی CIA و MI6 به او و تیمش داده شده است را انجام دهید. برخلاف حالت‌های قدیمی سری Tekken نظیر Tekken Forces که مطلوب بودند، بازی Death By Degrees حتی به گرد آن‌ها نیز نمی‌رسد و شما باید برای کنترل شخصیت بازی از آنالوگ‌های دسته استفاده کنید.

Street Fighter 2010: The Final Fight

بازی Street Fighter 2010 یک اسپین‌آف از بازی Street Fighter است که زیاد رنگ و بویی از این سری در آن دیده نمی‌شود. این یک بازی پلتفرمر است که شما در آن در نقش Ken باید با کشتن دشمنان خود انرژی جمع کنید تا پُرتالی را باز کنید! در هنگام تجربه‌ی این بازی گاهی فکر می‌کنید که شاید این بازی هیچ ربطی به Street Fighter نداشته و Capcom فقط برای جذب کردن بازیکنان غربی برچسب SF به آن زده است.

!Hey You, Pikachu

در اواخر دهه‌ی ۷۰ (۹۰ میلادی) نام پوکمون همه‌جا شنیده می‌شد و بازی !Hey You, Pikachu سعی داشت تا با استفاده از این محبوبیت سری پوکمون، برای شما تجربه‌ی تعامل و کنترل این هیولای موشی الکتریکی را در Nintendo 64 به ارمغان بیاورد. بعد از عرضه‌ی این بازی، همه متوجه شدند که این شبیه‌ساز حیوان خانگی دیجیتالی چه‌قدر بدساخت و بی‌کیفیت است و حتی میکروفونی که به‌همراه این بازی برای تعامل با شخصیت ارسال شده بود در اکثر اوقات دستورات را دریافت نمی‌کرد.

Castlevania Judgement

این سری خودش دست‌خوش آشوب و غوغاست و قطعاً می‌دانید که سری Castlevania در شکل‌ها و قالب‌های مختلفی تولید و عرضه شده است؛ از بازی Symphony of the Night گرفته تا Super Castlevania VI. ولی یکی از بدترین بازی‌های این سری Castlevania Judgement بود که علاوه بر مشکل در طراحی شخصیت‌ها، کنترل بسیار بدی داشت که اکثر بازیکنان را از آن نفرت‌زده کرد و آنان را مجبور کرد که برای لذت بردن از طعم واقعی این سری دوباره به کنسول DS برگردند. بدتر از همه این است که این سری، اگر به‌دست یک کارگردان و سازنده‌ی خوب بیافتد، برای تبدیل شدن به یک بازی مبارزه‌ای خوب پتانسیل بالایی دارد.

Shadow The Hedgehog

بعد از کم شدن محبوبیت سگا و از چشم افتادن این شرکت و کاهش فروش کنسول‌های این شرکت، سری سونیک نیز از چشم بسیاری از افراد افتاد. بازی Shadow The Hedgehog سعی کرد تا با دادن یک اسلحه به سونیک و اضافه کردن چند مرحله‌ی کوچک در یک داستان خسته‌کننده پولی از این بازی به جیب بزند؛ ولی این عناصر کم‌کیفیت به‌اضافه‌ی وضعیت بد دوربین بازی باعث شد که بازیکنان اصلاً از این عنوان لذت نبرند.

Bomberman: Act Zero

وقتی سبک اکشن و انفجاری Michael Bay و سبک تخیلی M.Night Shyamalan با هم ترکیب شود و به آن مواد اولیه‌ی Bomberman، که همه‌ی ما با آن خاطرات زیادی داریم، اضافه شود، نتیجه چه آشی خواهد شد؟ Bomberman: Act Zero پاسخ این سؤال است. گیم‌پلی این بازی تقریباً همان بازی اصلی است و تغییری در آن داده نشده بود. تغییری که در این بازی مشاهده می‌شد این بود که به جای موجودات ریز و دوست داشتنی بازی اصلی، روبات‌هایی ساخته شده بودند که همانند گلادیاتورها به نبرد با یکدیگر می‌پرداختند تا برنده این مسابقه بتواند به سطح کره‌ی زمین برسد؛ که البته خودتان باید حدس بزنید که این بازی چه‌قدر بد است.

Sonic R

در طول تاریخ اسپین‌آف‌های زیادی از بازی Sonic ساخته شده‌اند و شاید فرصت کافی برای نام بردن و صحبت کردن در مورد تمام آن‌ها در این مقاله وجود نداشته باشد. ولی بهتر است که فعلاً به عناوینی بپردازیم که شاید بتوان گفت آبروی سری سونیک را برده‌اند. یکی از این عناوین، Sonic R، یک عنوان مسابقه‌ای است که خب شاید در نگاه اول منطقی و جالب به نظر برسد. ولی سگا این بازی را صرفاً برای افزایش فروش کنسول خود یعنی Sega Saturn ساخته بود و شاید به همین دلیل است که این بازی طراحی مراحل و کنترل بسیار بدی داشت و محتوای چندان زیادی هم نداشت که باعث خسته شدن بازیکنان می‌شد.

Link’s Crossbow Training

فرنچایز Legend of Zelda سال‌های متمادی در دنیای بازی‌های ویدئویی حضور داشته است و این بازی به یکی از نمادهای شرکت نینتندو بدل شده است. ولی وقتی نینتندو دید که فروش Wii چندان خوب نیست و سلاح Wii Zapper که برای این کنسول ساخته شده بود طرفداران زیادی ندارد، شخصیت The Legend of Zelda: Twilight Princess را در یک شوتر آرکید ساختند و به Link یک کمان دادند و به بازیکنان چند ساعت ناامیدی.

Pokemon Channel

هرچند بازی Hey You, Pikachu عنوان بسیار بدی بود (عمدتاً به‌دلیل ضعف تکنولوژی در آن زمان) و طرفداران سری پوکمون را بسیار ناامید ساخت، هنوز امیدی بود تا از پتانسیل نینتندو گیم کیوب استفاده و یک عنوان خوب از پوکمون ساخته شود. ولی سال‌ها گذشت و هیچ عنوانی عرضه نشد تا این که بازی Pokemon Channel عرضه شد که یک بازی بسیار بد شبیه‌سازی حیوان خانگی دیجیتالی دیگر بود که در آن می‌توانستید در کنار پیکاچو به تماشای تلویزیون بپردازید!

Metroid Prime Federation Force

بازی Metroid Prime Federation Force که بیش‌تر توهینی به طرفداران سری بود تا این که تنها یک عنوان ناامیدکننده باشد. این بازی، اولین عنوانی بود که نینتندو بعد از مدت‌ها در سری Metroid Prime می‌ساخت. همه‌ی طرفداران منتظر بودند تا در تجربه‌ای تازه با Samus Aran، همانند عنوان Metroid: Other M، به ماجراجویی بپردازند ولی تنها چیزی که گیرشان آمد یک عنوان شوتر بسیار کوتاه روی Nintendo 3DS بود.

Resident Evil: Survivor

تقریباً همه‌ی طرفداران سری «رزیدنت ایول» می‌دانند که شرکت Capcom جایی بین نسخه‌ی چهارم و هفتم بازی داستان و قالب خوب سری را از دست داد و آن را تقریباً نابود کرد. ولی آیا می‌دانستید که در سال ۲۰۰۰ کپکام دست به ساختن Resident Evil Survivor، یک بازی شبیه به نسخه‌ی اول بازی، زد که بتواند پول بیشتری از فروش این بازی روی PlayStation 1 در بیاورد؟ بدتر آن که این بازی چندان چنگی به دل نمی‌زد و نسخه‌ی NTSC آن حتی امکان استفاده از دسته‌ی light gun‌ی که این بازی برای آن ساخته شده بود را از بین برده بود که مزید بر علت شد تا این بازی یکی از بدترین نسخه‌های سری Resident Evil نام بگیرد.

Mega Man Soccer

کپکام دست از سر این شیوه‌ی دوشیدن بازیکنان برنداشت و در سال ۱۳۷۲ بازی Mega Man Soccer را، که اسپین‌آفی از نسخه‌ی کلاسیک Mega man بود، ساخت. کپکام تقریباً هیچ تجربه‌ای در زمینه‌ی ساختن عناوین ورزشی نداشت. هرچند قابلیت شوت‌های پرقدرت در این بازی وجود داشت و خود بازی نیز خیلی بد نبود، کنترل بازی و سرعت پایین آن باعث شد که این بازی بسیار نامطلوب بشود.

Hotel Mario

امیدوارم که صبرتان تا این‌جا لبریز نشده باشد، زیرا این آخرین بازی این لیستِ بسیار نامطلوب و دل‌شکننده خواهد بود. بازی Hotel Mario زاده‌ی تصمیمات بد اقتصادی نینتندو در دوران عرضه‌ی Super Nintendo بود. در این دوران نینتندو حق استفاده از برخی شخصیت‌های ساخته‌ی خود را به شرکت‌های مختلفی داد. یکی از این شرکت‌ها Philips بود که یک بازی CD-i تحت عنوان Hotel Mario ساخت که در آن ماریو در هتل Bowser به بستن و بازکردن درب آسانسورها می‌پرداخت. این برداشت بسیار بد از عنوان Elevator Action در زمان عرضه با واکنش‌های تند شدیدی روبه‌رو شد و نقد سایت Wired آن را «یک بازی پازل که در آن پازلی وجود ندارد» توصیف کرد.