ماجراجویی با طعم پین‌بال | نقد و بررسی بازی Yoku’s Island Express

اگر شما هم مثل من موقع بیکاری سرکی به بازی‌های پیش‌فرضِ ویندوزهای قدیمی کشیده باشید، احتمالاً متوجه شده‌اید که یکی از سرگرم‌کننده‌ترین‌شان بازی پین‌بال (Pinball) بوده. این بازی جادویی سرگرم‌کننده در خود دارد، که وقتی شما را به سمت خود بکشد سخت از دستش رها خواهید شد. کافی است توپ را به میدان بازی وارد کنید. توپ بی‌امان به این سو و آن سو می‌رود، به جاهایی که سخت می‌توان پیش‌بینی کرد؛ و وقتی پایین آمد با دو اهرمی که در دست دارید دوباره به جنبش می‌اندازیدش. اگر دقیقاً به آن جایی که می‌خواستید نرفت هم مشکلی نیست، چون احتمالاً به کلی چیزِ دیگر برخورد می‌کند و امتیازات بیشتری برایتان به ارمغان می‌آورد. به راستی که تکاپوی بی‌امانِ این توپ و کنترل آن دو اهرم لذت‌بخش است! حال بازی Yoku’s Island Express آمده است تا با الگوبرداری از این کیفیت اعتیادآور و تلفیق آن با حس ماجراجویی در جزیره‌ای تماشایی کلی سرگرم‌تان کند. با نقد و بررسی بازی Yoku’s Island Express در دنیای بازی همراه باشید.

نامه‌برِ ناجی

یوکو (Yuko) یک سوسک نامه‌بر بامزه است که با قایق توپی‌اش از راه اقیانوس خود را به جزیره‌ای اسرارآمیز رسانده. او باید محموله‌های پستی را به مقاصد معینی در جزیره برساند. اما طی مأموریت پستی‌اش متوجه می‌شود که نیروی خبیثی به جزیره‌ی مُکومانا (Mokumana) هجوم برده و عامل حیات این جزیره، یعنی مُکوما (Mokuma)، را زخمی کرده و به اغما فرو برده است. حال یوکو باید به کمک اعضا جزیره بشتابد و آنها را از شر این نیروی مهاجم خلاص کند.

با پیشروی یوکو در جزیره به تدریج با داستانِ این جزیره و اتفاق‌هایی که بر آن رخ داده آشنا می‌شوید. چارچوب اصلی داستان چیزی بیش از کلیشه‌ی نجات اعضا جزیره از دست نیرویی اهریمنی نیست، و این ساختارِ ساده با روایت چندان جذابی همراه نمی‌شود. این در حالی است که از یک بازی با چنین حال و هوایی انتظار داستان و روایت جذاب‌تری را داشتم، به ویژه که کیفیت داستانی و روایی بالاتری را در بازی‌های مشابه تجربه کرده‌ام. شخصیت‌های بازی نیز جز در مواردی معدود (مثلاً شخصیت‌هایی مثلِ Pazuzu قورباغه و omh زائر) آن چنان پرداخته نیستند که بتوان با آنها خو گرفت و با طراحی‌های عمدتاً ساده و شبیه به هم‌شان تصویری شاخص از آنها در ذهن باقی گذاشت. در مجموع، داستان‌سرایی بازی Yoku’s Island Express به سختی می‌تواند از سطح معمولیِ رو به بالا فراتر برود و در خلق روایتی جذاب و شخصیت‌های برجسته و به یادماندنی موفق عمل کند. به هر حال، عملکرد بسیار خوب تیم ویلا گوریلا (Villa Gurilla) در جنبه‌های دیگرِ بازی می‌تواند تا حد زیادی این کمبود را جبران کند.

توپ بازی

شاید در آغاز بازی این سوال ایجاد شود که چرا سوسک پستچیِ ما همیشه مجبور است زحمت حمل توپی بزرگ‌تر از جثّه‌اش را به خود بدهد. فلیک (Fleek) در جایی از بازی می‌گوید که یوکو این توپ را بیشتر شبیه یک «اسیر مُد» با خود به این سو و آن سو می‌کشد، در حالی که مثل اجدادش باید پِهِن قل بدهد. اما اجازه دهید بگویم که تنها دلیل منطقی همراهی همیشگی این توپ با یوکو، خصلت مدپرستِ یوکو نیست و بلکه سبک گیم‌پلی‌ بازی است. مأموریت‌های یوکو عبارت‌اند از رسیدن از نقطه‌ی آ به نقطه‌ی ب و تنها مانعی که بین این دو نقطه قرار می‌گیرد نوعی بازی توپی است: شما در Yoku’s Island Express برای گذر از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر یا برای انجام مأموریت‌ها باید پین‌بال بازی کنید و باید بگویم که این کار واقعاً سرگرم‌کننده است. Yoku’s Island Express واقعاً از این ظرفیت بهره برده، البته برای سرگرم کردنِ ما صرفاً روی این شکل از بازی تکیه نکرده است و به خوبی آن را با نوعی حس جست‌و‌جو و کاوش در جزیره تلفیق کرده است.

جست‌وجو و کاوش در جزیره‌ای زیبا

جزیره‌ی مُکومانا جهانی باز (open-world) است که می‌توانید آزادانه در آن بگردید. کاوش در این جزیره واقعاً لذت‌بخش است. این جزیره تنوع اقلیمی بالایی دارد، از اعماق اقیانوس تا قله‌های پوشیده از برف، از جنگل‌های بارانی تا غارهای تاریک. شما از جست‌وجو در این جزیره خسته نخواهید شد چون هر ناحیه از آن متفاوت و تماشایی است. جهان بازِ بازی انتخابِ مأموریت بعدی و کشفِ بعدی را در اختیار شما قرار می‌دهد. برای رسیدن به هر مقصد جدید باید از میادین بازی پین‌بال گذر کرد، که سرگرمی اصلی بازی و جمع‌آوری امتیاز عمدتاً در این میادین رخ می‌دهد. به سیاق بازی‌های جهان باز با انجام مأموریت یا رسیدن به نقاط خاص می‌توان موانعی را برداشت و راه‌های میان‌بری را برای دسترسی ساده‌تر به آن ناحیه باز کرد. این ویژگی با توجه به کوتاه بودنِ نسبیِ بخش اصلیِ داستانی (برای تمام کردن بخشِ داستانی به بیش از هشت ساعت زمان نیاز ندارید) برای حضور بیشتر در جزیره و بازگشت به نواحی پیشین جهت انجام مأموریت‌های فرعی مفید است. اما با نظر به شکل ساده‌ی بازی (بازی تنها با دو عدد کلید به همراه فلش‌های چپ و راست کنترل می‌شود)، عدم تنوع گیم‌پلی (ساختار اصلی همه‌ی مأموریت‌های بازی رسیدن به یک نقطه‌ی خاص است)، و خط پیشرفت نه چندان قابل توجه یوکو، ظرفیت چندانی برای طراحی مأموریت‌های فرعی متنوع در این بازی به وجود نیامده است. به هر حال، شماری مأموریت فرعی در بازی وجود دارند که می‌توانند بهانه‌ای برای ماندن در بازی و کاوش بیشتر در جزیره به دست‌تان دهند. یکی از این مأموریت‌ها که می‌تواند بازیکن را زمان بسیار طولانی‌تری در دنیای بازی نگه دارد و او را وادارد تا همه‌ی جزیره را زیر و رو کند، مربوط است به تخمی اسرارآمیز در غاری زیر زمینی که شخصیت مخوفِ تار (Tar) از آن نگهداری می‌کند. این مأموریت فرعی به تنهایی می‌تواند حس کاوشگری در جزیره‌ی مُکومانا را زنده نگه دارد.

با معامله با بعضی از افراد جزیره یا باز کردن صندوقچه‌ها می‌توان تجهیزات یوکو را ارتقاء داد. ارتقاء تجهیزات عملاً چیزی بیش از بالا بردن ظرفیت جمع‌آوری میوه و مشخص کردن مکان‌ها روی نقشه نیست که کافی به نظر نمی‌رسد. همچنین، در طول بازی یوکو به بعضی قابلیت‌های جدید مثل شنا کردن یا طناب بازی دست پیدا می‌کند، که با به کارگیری این قابلیت‌ها می‌توان به نواحی تازه‌ای در جزیره دسترسی پیدا کرد یا میانبرهایی ایجاد کرد و بهانه‌ای برای کشف دوباره‌ی جزیره به دست آورد. به هر حال، شمار این قابلیت‌های جدید کم است و امکانات خط پیشرفت و ارتقاء‌دهیِ یوکو در بازی چندان بالا نیست چون با پایان مراحلِ داستانی می‌توان حس کرد که مهارت‌های یوکو نسبت به اول بازی تغییر چندانی نکرده است.

هماهنگی جلوه‌های دیداری و شنیداری

پیمایش در جزیره مُکومانا به راستی لذت‌بخش است و بازی Yoku’s Island Express این کیفیت را مدیون طراحی و گرافیکِ محیطیِ زیبا و متنوع، و موسیقی و صداگذاری‌های جذاب و هماهنگ با محیط است. اگر از گرافیک محیطیِ بازی‌هایی چون Ori and the Blind Forest خوش‌تان می‌آید، پس گرافیک محیطیِ این بازی را هم دوست خواهید داشت. با وجود آن که وسعتِ جزیره‌ی مُکومانا چندان زیاد نیست (حداقل نه به وسعتی که از «دنیای آزاد» انتظار داریم) اما محیط‌های بسیار متنوعی دارد که واجد شخصیت و جزئیات قابل توجهی‌اند و با هر یک از آنها می‌توان به خوبی ارتباط برقرار کرد. طراحی شخصیت‌های بازی اما در قیاس با طراحی‌های محیطی ساده‌تر هستند، و بافت، جزئیات و تنوع کمتری دارند. اما شاید یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث می‌شود از گرافیک بازی لذت ببرید، هماهنگی قابل توجه آن با جلوه‌های شنیداری است.

موسیقی بازی Yoku’s Island Express به قدر اقلیم‌های جزیره متنوع و به اندازه‌ی فضاهای دیداری آن زیباست. هر ناحیه از بازی موسیقی خاص خود را دارد که کاملاً حال و هوای فضا را تغییر می‌دهد و حتی گاهی، کاملاً به موقع، موسیقی قطع می‌شود تا فقط صدای گوش‌نواز طبیعت را بشنوید و محو تماشای جزئیات تصویری آن شوید. صدا و تصویر در بازی Yoku’s Island Express کاملاً هماهنگ با یکدیگر کار می‌کنند. آن زمان که نیاز به کنش‌های سریع است (مثلاً انتقال سریع از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر جزیره) بازی با ضرب سریعِ خود شما را پیش می‌راند و آن زمان که نیاز به مکث و تفکر است آرام می‌گیرد و شما را با نوای گوش‌نواز طبیعت تنها می‌گذارد.

ترکیب هماهنگِ جلوه‌های بصریِ جزیره‌ی مُکومانا و جلوه‌های شنیداریِ آن به هر محیط حال و هوای خاصی بخشیده است. در جنگل با سرزندگی حیات و نوای صمیمی گیتار و ساز دهنی همراه می‌شوید، در بزرگراه زنبوری با موسیقی پرهیجان و وجدآوری که زنبورها عاشق‌اش هستند، در اعماق جنگل با حجم انبوه گیاهان و سر و صدای حشرات و قورباغه‌ها، در سردیِ کوهستانِ سپیدپوش با نداهای تبتی، در غار با خاکستریِ سکوت و نجوای قطره‌های آب، و در ساحل با آوازِ مرغان دریایی و آبیِ آرامِ دریا. لذت این هماهنگی را حین عبور از سکوتِ دلهره‌آور و صدای خفیفِ آب‌های زیرزمینی در فضای گرفته و نمای بسته‌ی غار و، ناگهان، گذار به نمای بازِ ساحلی روشن و استیلای غبار آبی، صلابتِ صخره‌های سنگیِ دست‌نیافتنی، لطافتِ دریا و ندای آزادیِ پرندگان –آخرِ دنیا– می‌توان به خوبی حس کرد.

موجودات دنیای Yoku’s Island Express به زبانِ خاص و ناشناخته‌ی خود حرف می‌زنند. مشخصاً صدای بعضی از شخصیت‌ها مثلاً اهالی اسکال گَنگ (skull gang) و سردسته‌شان اسپینا (Spina)، یا شخصیت‌هایی مثل جوس مَستر جیپرس (Juice Master Jeepers)، دیپرلُف (Dipperloaf)، و واندروس ویلو (Wonderous Willo) نوعی صدای بم و بامزه دارند که جلوه‌ی خاصی به دیالوگ‌شان می‌دهد. صدای بعضی شخصیت‌ها نیز، مثل آداپا (Adapa) و اوم (Omh)، این سبک صداگذاری را با مایه‌هایی از صدای حیوانات تلفیق کرده که ترکیب جالب توجه‌ای به وجود آورده است.

در کل، موسیقی و صداگذاری بازی Yoku’s Island Express متنوع، زیبا، و هماهنگ با دنیای زیبای بازی است و می‌تواند کاوش‌های محیطی را بسیار لذت‌بخش کند.

ساده، زیبا و سرگرم‌کننده

Yoku’s Island Express یک سایداسکرولینگ جهان بازِ ساده، زیبا و سرگرم‌کننده است که با تلفیق ساز و کارِ ساده‌ی بازی پین‌بال با حس کاوش و ماجراجویی در جزیره‌ای اسرارآمیز می‌تواند لحظات دلنشینی را رقم بزند. توپ‌بازی‌های یوکو با جادوی آرکِیدش کلی سرگرم‌تان خواهد کرد و جست‌وجو و کاوش در جزیره‌ی مُکومانا با گرافیک دلپذیر، تنوع محیطیِ بالا و هارمونی‌اش با موسیقی و جلوه‌های شنیداری گوش‌نواز، تجربه‌ای بسیار لذت‌بخش خواهد بود. اگر چه این بازی احتمالاً از بعضی جنبه‌ها، به ویژه از نظر روایت و چارچوب داستانی عالی‌ترین دوبعدی ماجرایی‌تان نخواهد بود؛ امّا بعید می‌دانم دلیلی وجود داشته باشد که از تجربه‌ی آن لذت وافر نبرید. انجام این بازی را به همه‌ی علاقه‌مندان به بازی‌های ساید اسکرولینگ و آرکید توصیه می‌کنم.

Resolution

Platform: PC – Score: 8.5 out of 10

Yoku’s Island Express presents a unique and enjoyable experience with its pinball-focused gameplay which is combined with an adventure on a mysterious island. Even though it might not have the best narrative among other 2d games you played, but it is a quality game for all gamers who are into Arcade and Side–scrolling.

(نقدی که مطالعه کردید، نسخه‌ی منتقدین بازی Yoku’s Island Express بود که توسط ناشر آن یعنی Team17 Digital Limited برای دنیای بازی ارسال شده است.)