اولین نگاه به Dark Souls III؛ داستان بازگشت میازاکی

[tabs type=”horizontal”][tabs_head][tab_title]اولین نگاه به Dark Souls 3؛ داستان بازگشت میازاکی[/tab_title][/tabs_head][tab]به خانه‌ات خوش آمدی.[/tab][/tabs]

The story behind magnificent hidetaka returns

با فرا رسیدن سال ۲۰۱۳ و معرفی دنباله‌ای دیگر برای عنوان تحسین‌‌شده‌ی «ارواح تاریک» (Dark Souls)، طرفداران حسابی شور برشان داشت و از خود بی‌خود شدند اما انتشار یک خبر نحس اوقات هوادارهای جان‌سوخته را رسماً مشوش کرد؛ خبر از این قرار بود که آقا/استاد هیدتاکا میازاکی در نسخه‌ی دوم این مجموعه قرار نیست قدم‌های مبارکش را به‌عنوان یک کارگردان بر تخم چشم‌های بعضی از کارکنان استودیویش (From Software) بگذارد تا باز هم طرفداران را با صحنه‌ی ملعون «تو مردی» و آن نوای غریب به مرحله‌ی اضطراری اغما ببرد. خب، تا اینجایش را ما منت گذاشته و می‌بخشیم اما دیگر کار از کار گذشته بود. نسخه‌ی دوم این مجموعه منتشر شد و باز هم تاریخی که می‌گوید: «کارگردان که جدا شد بازی یا شور می‌شود یا بی‌نمک» را تکرار کرد. البته ارواح تاریک ۲ را به هیچ‌وجه نمی‌توان عنوان بدی شمرد ولی در مقابل برادر بزرگ‌ترش (شماره‌ی اول) حرف‌های زیادی برای گفتن نداشت.

چند ماه پیش مطمئناً مستحضر بودید و دیدید که چگونه اثر نوشکفته‌ی میازاکی یعنی «بلادبورن» (Bloodborne) پا به میدان گذاشت تا دوباره هوادارها را شیفته‌ی خود کند. با متولدشدن این IP باز هم چشممان به جمال آقایمان یعنی میازاکی روشن شد و در این بین هم بسی فیض بریم. به‌طوری که تا مدت‌ها کبکمان خروس می‌خواند و در پوست خودمان نمی‌گنجیدیم که یک بازی چقدر می‌تواند در کنار مشکلاتش زیبا باشد. مدت‌ها و ساعت‌ها از عذابمان گذشت تا این که بالاخره به خودمان آمدیم و دیدیم: «عجب! حالا کار بعدی استاد گران‌قدر چی می‌تونه باشه؟ آیا باز هم برمی‌گرده تا یک ارواح تاریک مرغوب دیگه به ما تحویل بده تا حداقل حسرت به‌دل از این دنیای داغون نریم؟» و سپس در کمال شگفتی دیدیم که هنوز چیزی نگذشته که ارواح‌ تاریک ۳ معرفی شده است. پچ‌پچ‌های مردم و گیمرها درباره‌ی این که آیا میازاکی کارگردان این نسخه هست یا خیر گوشمان را کر کرده بود تا بالاخره رسماً بازگشت میازاکی تایید شد. آن هم در حالی که ما هنوز در دنیای بلادبورن غرق بودیم. هنوز مست و خراب در ویرانه‌های Yharnam حرکت می‌کردیم و هر قدر آن دشمن‌هایی که برایمان تبدیل به گلابی شده بودند را می‌کشتیم سیر نمی‌شدیم. جدایی از دنیای آن بازی کاری به جد سخت است. حتی بعد از گرفتن تروفی پلاتینوم هم از بازی سیر نشده بودیم و رهایی از آن دنیای منحوس اما زیبا برایمان کابوس بود؛ در حقیقت، وداع و جدایی از این بازی مثل ترک کردن پاتوق و خانه‌ی عزیزتر از جانمان بود اما مشکلی نیست، تا وقتی چشم به‌راهی ارواح تاریک ۳ را داریم غم برایمان معنی‌ای ندارد! این است عاقبت کسی که به دنیای میازاکی ایمان می‌آورد، این است داستان بازگشت میازاکی.

ادامه‌ی مطلب در صفحه‌ی بعد ⇐