متاسفانه تا الان به دلیل نداشتن اطلاعات کافی از دنیای وارفریم و ترس از اینکه مثل وارکرفت وسط کار ولش کنم سراغش نرفتم که این تاریخچه بهونه خوبی شد تا برم سراغش و اونطوری که شنیدم، یکی از بهترین عناوین این نسل بازی های آنلاین از لحاظ پشتیبانی رو، تجربه کنم. سپاس از علی ارکانی عزیز بابت این مقاله ی پروپیمون و چشم انتظار شماره های بعدی :D

متاسفانه زمانی شاهد پخش و تولید این مستند هستیم که بازی و بازی سازی در چندسال اخیر نسبت به گذشته بیش تر به چشم آمده و قدمهای مناسبی، چه از سوی بنیاد و چه از سوی توسعه دهندگان مستقل برداشته شده و سعی همه بر این بوده که نگاه از بالا به پایین به بازی ویدیویی خصوصا در سطح دولتی از بین بره و تابوی "بازی برای بچه هاست" شکسته بشه.از بدیهیات ساخت هرگونه مجموعه ای که خود را به اسم مستند معرفی می کند، اتکا به آمار رسمی و درست و استفاده از حقایق اثبات شده است که متاسفانه در این برنامه چیزی جز جانبداری ویک طرفه به قاضی رفتن و تحمیل نگاه سازنده به مخاطب را شاهد نبودیم. نیازی نیست تا بازی ساز یا بازیکن باشید، بلکه کافی است به اینترنت دسترسی داشته باشید تا با یک جستجوی ساده و سرانگشتی متوجه ی حجم عظیم دروغ ها و گفته های بی اساس این مثلا برنامه ی مستند شوید. امیدوارم سازمان صدا و سیما که بودجه ی دولتی دارد، حداقل پا به پای دولت در این زمینه پیش رود و با ساخت برنامه های این چنینی دیواری را که جامعه ی بازی دوست ایرانی سالها برای ساختش زحمت کشیده خراب نکند.

سپاسگزارم از توجه و لطفت. توصیه میکنم برای گذران وقت و ترکوندن انواع و اقسام جسم بی جان و جاندار یه سر به جاست کاز بزنی که مثل آب روی آتیش و مسکن اعصابه!

یادمه اولین باری که نشریه دنیای بازی رو دیدم به خودم گفتم پسر عجب چیزیه! ایول که دیگه من گیمر که جامعه بعنوان ...(جای خالی رو خودتونم می تونید پر کنید از بس که انگ زیاد زدن به این قشر) می شناسه می تونم تو آعوش صفحات کاغذی مجله تو دنیای گیم غرق بشم.از بازی هایی که اسماشونوفقط تو مجله خوندم و تا سالها اشتباه تلفظ میکردم گرفته تا تریلرایی که حکم آب رو آتیشو داشتن برای منی که دستم از بازی دور بود و می تونستم حداقل ببینم چه شکلیه! از اون زمان تقریبا یه دهه میگذره و هنوزم وقتی آرشیوم رو نگاه می کنم چیزی جز خاطرات خوب یادم نمیاد. خیلی از کسانی که با خوندن نوشته هاشون بزرگ شدم رو دیدم و افتخار یادگیری در محفلشون رو داشتم و خیلی ها هم از جمعمون رفتن مثل شروین استادزاده. سایت دنیای بازی هم تا جایی که در توان داره سعی می کنه محتوایی رو برای مخاطبی که دغدغه ش گیمه فراهم کنه, هر چند که می دونیم خیلی بیشتر میشه کار کرد و لیاقت مخاطبین ما هم خیلی بیشتر از این حرفاست. این مژده رو میدم که بزودی خبرای خوبی خواهید شنید و قراره کلی برنامه ی جدید تدارک ببینیم. امیدوارم دنیای بازی همین که بوده بمونه و فقط بهتر بشه. دم همتون گرم :D

پایه های بخش آنلاین متال گیر جدید رو میشه به نوعی در نسخه Peace Walker پیدا کرد که متکی بر همکاری 4 نفره بود و تقسیم وظایف نقش مهمی درش ایفا می کرد. با وجود کوچ بخش زیادی از تیم فنی Kojima Production که مسئول ساخت موتور Fox Engine هم بودند عملکرد فنی و آینده ی این موتور انعطاف پذیر و کاربردش تو بازی های Third-Party تو سایه ای از ابهام قرار می گیره. به شخصه به Survive و آینده ی سری اصلا خوشبین نیستم.اثری که زائیده ذهن مولفش باشه بدون خالق و مولفش هرچقدر هم مسیرو صاف بره بازم از راه بدر میشه،شاید این منطق برای عناوین Mainstream صادق نباشه ولی برای کالت هایی مثل MGS مطمعنا صدق می کنه. متن جالبی بود. ;)

نقد جامع و خوبی بود :11: باعث خوشحالیه که نیپون بازی اصیل :D این عنوان رو نقد کردند و با اشراف بر ژانر و سری یکی از نقدهای خاص دنیای بازی رو نوشتند. پ.ن : نمراتی که به بازی دادم بر پایه ی تجربه ای کوتاهه بنابراین بهشون اعتماد نکنید :-)