من صبر کردم تمام قسمتای فصل هشتو باهم ببینم و به تازگی دیدم.
از نظر من دیگه زیاد از حد داره در حق این سریال بی انصافی میشه.
با اینکه ایرادهایی هم داره ولی نباید نکات مثبتشو نادیده گرفت.
من از دیدن فصل آخر بسیار لذت بردم و همون پایانی رو دیدم که انتظار داشتم. پر از غافلگیری و تلخی.
برای نمونه تاریکی قسمت نبرد وینترفل ضعف نبود بلکه یک عنصر زیباییشناسانه هدفمند از سوی سازندگان بود که به نظر من خوش ساخت و موفق هم بود. هیچکاک گفته برای القای بیشتر ترس نشون ندادن منبع ترس تاثیرگذاری بیشتری از نشون دادنش داره.
همونطور که سازندگان وعده داده بودن این نبرد بزرگترین نبرد تاریخ تلویزیون بود.
قسمتهای پایانی ذات و پوچی جنگ رو به بهترین شکل نشون دادن و از اون بهتر اینکه این جنگ احمقانه هیچ برندهای نداشت و هیچ شخصیتی رستگار نشد، همه جنگها باز برمیگردند سر نقطه اول. انگار از اراده انسانها خارجه همونطور که چهره اکثر شخصیتها و قهرمانهای سریال تو دو قسمت پایانی به خوبی این رو نشون میداد. مثل جان اسنو.
با اینکه قدرت به تار مویی بنده اما جاهطلبی و طمع، انسانها رو از هیچ جنایتی باز نمیداره چه سرسی که هفت فصل و چه دنریس که تو یک روز آیرون ترون کورشون کرد.
از نظر فنی به خصوص طراحی صحنه هم فوقالعاده بود، پر از سمبل، کنایه و معنا. از جمله شاخ و برگ دادن سقوط و خرابشدن قصر وستروس تا برفی که بیشتر شبیه خاکستر بود.
دلیل آتش نزدن جان اسنو هم من فکر مینم برای این بود که اسنو در واقع یک تارگارین بود.
خلاصه خیلی حرف برای گفتن در مورد این سریال دارم اما سرتونو درد نمیارم . هنوزم که هنوزه به این اثر عشق میورزم و قطعا برام موندگار خواهد بود.
البته از نظر من هم سریال مشکلات کمی نداشت ولی چون خود علی جان و بقیه دوستان حسابی به مشکلات پرداختن من دیگه اونارو تکرار نمیکنم.
Dino Crisis 1 و 2 جزو تاپ 10 منن اما نسخه 3 برای اکسباکس اورجینال ساخته شد که یک شکست در همه زمینه ها محسوب میشد. خود من با چه ذوقی رفتم تهیش کردم ولی گیمپلی به معنای واقعی کلمه شکنجه بود. از اون به بعد کپکام سراغش نرفت.
بینهایت به این بازی عشق میورزم.
امیدوارم موفق بشه تا شاهد دنباله های این بازی باشیم.
از این میترسم که سرنوشت دیگر بازیهای ژانر ترسوبقای خطی سومشخص مثل آلن ویک، dead space، سایلنت هیل و I Am Alive برای این بازی تکرار بشه.
انقد منتظر موندم تا ببینم کار بعدی کن لوین چیه که خسته شدم. از سال 2013 محو شده. آخرین بازیش برای نسل قبل منتشر شد، داریم به آخرای این نسل میرسیم، هنوز نمیدونیم رو چی داره کار میکنه. اصلا به شک افتادیم که روی چیزی کار میکنه. حیف این نابغه اگه خودشو بازنشست کرده باشه.
خداروشکر مریل استریپ امسال دیگه نامزد نشده :-)
جدا از بحث نژادپرستی، بحث تبعیض جنسیتی و از زمانی که ترامپ شده رئیس جمهور بحث ناسیونالیسم هم تو انتخاب و داوری اسکار تاثیر دارن از وقتی ترامپ حرف دیوار مکزیکو زده، تعداد مکزیکیهای اسکار بیشتر از آمریکاییها شده حتی نظر شخصیم اینه اسکار دوم اصغر فرهادی هم به ممنوع کردن ورود بعضی کشورهای مسلمون مرتبط بود. خلاصه دیگه تنها کیفیت فیلم ملاک حساب نمیشه. اینو هم تو فیلما میشه دید و هم تو صحبتهای مجریها. البته آزادی کشور آمریکا قابل تحسینه.
بههرحال اسکار دیگه ابهت گذشترو نداره و دیگه رقابت غولهای بخش بازیگری و کارگردانی هیجان گذشترو ندارن. یه زمانی تو بخش بازیگری نامهایی مثل جکنیکلسون، تام هنکس، راسل کرو، آل پاچینو، رابرت دنیرو، مارلون براندو آنتونی هاپکینز و ... دیده میشد ولی الان... نمیگم اینا بدن ولی اونا کجا اینا کجا
Money
من صبر کردم تمام قسمتای فصل هشتو باهم ببینم و به تازگی دیدم. از نظر من دیگه زیاد از حد داره در حق این سریال بی انصافی میشه. با اینکه ایرادهایی هم داره ولی نباید نکات مثبتشو نادیده گرفت. من از دیدن فصل آخر بسیار لذت بردم و همون پایانی رو دیدم که انتظار داشتم. پر از غافلگیری و تلخی. برای نمونه تاریکی قسمت نبرد وینترفل ضعف نبود بلکه یک عنصر زیباییشناسانه هدفمند از سوی سازندگان بود که به نظر من خوش ساخت و موفق هم بود. هیچکاک گفته برای القای بیشتر ترس نشون ندادن منبع ترس تاثیرگذاری بیشتری از نشون دادنش داره. همونطور که سازندگان وعده داده بودن این نبرد بزرگترین نبرد تاریخ تلویزیون بود. قسمتهای پایانی ذات و پوچی جنگ رو به بهترین شکل نشون دادن و از اون بهتر اینکه این جنگ احمقانه هیچ برندهای نداشت و هیچ شخصیتی رستگار نشد، همه جنگها باز برمیگردند سر نقطه اول. انگار از اراده انسانها خارجه همونطور که چهره اکثر شخصیتها و قهرمانهای سریال تو دو قسمت پایانی به خوبی این رو نشون میداد. مثل جان اسنو. با اینکه قدرت به تار مویی بنده اما جاهطلبی و طمع، انسانها رو از هیچ جنایتی باز نمیداره چه سرسی که هفت فصل و چه دنریس که تو یک روز آیرون ترون کورشون کرد. از نظر فنی به خصوص طراحی صحنه هم فوقالعاده بود، پر از سمبل، کنایه و معنا. از جمله شاخ و برگ دادن سقوط و خرابشدن قصر وستروس تا برفی که بیشتر شبیه خاکستر بود. دلیل آتش نزدن جان اسنو هم من فکر مینم برای این بود که اسنو در واقع یک تارگارین بود. خلاصه خیلی حرف برای گفتن در مورد این سریال دارم اما سرتونو درد نمیارم . هنوزم که هنوزه به این اثر عشق میورزم و قطعا برام موندگار خواهد بود. البته از نظر من هم سریال مشکلات کمی نداشت ولی چون خود علی جان و بقیه دوستان حسابی به مشکلات پرداختن من دیگه اونارو تکرار نمیکنم.
Dino Crisis 1 و 2 جزو تاپ 10 منن اما نسخه 3 برای اکسباکس اورجینال ساخته شد که یک شکست در همه زمینه ها محسوب میشد. خود من با چه ذوقی رفتم تهیش کردم ولی گیمپلی به معنای واقعی کلمه شکنجه بود. از اون به بعد کپکام سراغش نرفت.
بینهایت به این بازی عشق میورزم. امیدوارم موفق بشه تا شاهد دنباله های این بازی باشیم. از این میترسم که سرنوشت دیگر بازیهای ژانر ترسوبقای خطی سومشخص مثل آلن ویک، dead space، سایلنت هیل و I Am Alive برای این بازی تکرار بشه.
انقد منتظر موندم تا ببینم کار بعدی کن لوین چیه که خسته شدم. از سال 2013 محو شده. آخرین بازیش برای نسل قبل منتشر شد، داریم به آخرای این نسل میرسیم، هنوز نمیدونیم رو چی داره کار میکنه. اصلا به شک افتادیم که روی چیزی کار میکنه. حیف این نابغه اگه خودشو بازنشست کرده باشه.
خداروشکر مریل استریپ امسال دیگه نامزد نشده :-) جدا از بحث نژادپرستی، بحث تبعیض جنسیتی و از زمانی که ترامپ شده رئیس جمهور بحث ناسیونالیسم هم تو انتخاب و داوری اسکار تاثیر دارن از وقتی ترامپ حرف دیوار مکزیکو زده، تعداد مکزیکیهای اسکار بیشتر از آمریکاییها شده حتی نظر شخصیم اینه اسکار دوم اصغر فرهادی هم به ممنوع کردن ورود بعضی کشورهای مسلمون مرتبط بود. خلاصه دیگه تنها کیفیت فیلم ملاک حساب نمیشه. اینو هم تو فیلما میشه دید و هم تو صحبتهای مجریها. البته آزادی کشور آمریکا قابل تحسینه. بههرحال اسکار دیگه ابهت گذشترو نداره و دیگه رقابت غولهای بخش بازیگری و کارگردانی هیجان گذشترو ندارن. یه زمانی تو بخش بازیگری نامهایی مثل جکنیکلسون، تام هنکس، راسل کرو، آل پاچینو، رابرت دنیرو، مارلون براندو آنتونی هاپکینز و ... دیده میشد ولی الان... نمیگم اینا بدن ولی اونا کجا اینا کجا