بررسی سریال Resident Evil: Infinite Darkness

جدیدترین محصول انیمیشنی فرنچایز رزیدنت ایول چه‌قدر موفق بوده است؟ در ادامه با معرفی سریال Resident Evil: Infinite Darkness و همچنین نقد و بررسی انیمیشن سریالی Resident Evil: Infinite Darkness همراه دنیای بازی باشید.

معرفی انیمیشن سریالی جدید رزیدنت ایول

جدا از سری بازی‌های Resident Evil، آثار اقتباسی و ارجینال آن همواره برای عاشقان درجه یک رزیدنت ایول ساخته شده‌اند و در نگاه نخست این قضیه برای سریال Infinite Darkness هم صدق می‌کند. سریال رزیدنت ایول: تاریکی بی‌پایان برای تازه‌واردان مجموعه ساخته نشده است. مخاطب هدفش آن‌هایی هستند که حداقل قسمت‌های دوم و چهارم بازی‌های Resident Evil را تجربه کرده باشند. حال با این توصیفات، آیا تماشای انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness می‌تواند برای طرفداران مجموعه رضایت‌بخش است؟

لیان کندی و کلر ردفیلد سال‌ها بعد از وقایع راکون سیتی (Raccoon City) به صورت غیرمستقیم وارد یک داستان مرتبط می‌شوند. از طرفی لیان با نجات دادن دختر رئیس جمهور (اشلی) حال یک قهرمان ملی به شمار می‌آید، اما این بار چه چیزی قهرمانان کلاسیک ما را به صحنه‌ی نمایش بازگردانده است؟

مطلب پیشنهادی: در کنار بررسی سریال Resident Evil: Infinite Darkness، برای آگاهی از وقایع راکون سیتی تایم‌لاین سری رزیدنت ایول را در دنیای بازی مطالعه کنید.

شخصیت کلر ردفیلد

در سال ۲۰۰۶ و در پی اتفاقاتی مشکوک در کاخ سفید، لیان کندی و گروهی از محافظان رئیس جمهور با زامبی‌هایی روبرو می‌شوند که هزاران مرتبه آن‌ها را در بازی‌های مجموعه دیده‌ایم. خط داستانی کلر هم به بررسی یک پرونده مشکوک در کشور خیالی پنمستان (Penamstan) که به ترکیب افغانستان و پاکستان شباهت دارد مربوط می‌شود. این پرونده مشکوک کلر هم به سلاحی بیولوژیکی مرتبط است که در نهایت انسان‌ها را به زامبی‌هایی بی‌مغز تبدیل خواهد کرد. اما معرفی سریال Resident Evil: Infinite Darkness را که پشت سر بگذاریم، آیا با اثری درخشان مواجه هستیم؟

بررسی انیمیشن رزیدنت اویل تاریکی بی پایان

سریال Resident Evil: Infinite Darkness حتی شخصیت‌های جدیدی را هم وارد جهانش می‌کند که پیش‌تر وجود نداشتند. از قضا شخصیتی همچون شِن مِی (Shen Mei) حضوری کوتاه اما قابل توجهی دارد. هرچند که سازندگان به این جای کار فکر نکرده‌اند که هر شخصیتی، کلر و لیان نیست. در نتیجه شن می تبدیل به آن شخصیتی می‌شود که صرفا حضورش مایه خشنودی است، اما حرف خاصی برای گفتن ندارد.

از زاویه‌ای خاص، می‌توان انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness را همانند آب در هاون کوبیدن نویسندگان سریال با استفاده از فرمول‌های بی‌مصرف بازی‌های Resident Evil 5 و Resident Evil 6 دانست. تمرکز بر دیالوگ‌های دارای ته‌مایه‌ی سیاسی بی‌هدف و اکشن نظامی به هویت سری رزیدنت ایول آتش می‌زند. ناگفته نماند که با قرار دادن تحمیلی چند دیالوگ کمدی در اپیزود پایانی سعی شده تا تعادلی در دیالوگ‌نویسی ایجاد شود که نتیجه‌اش چند جمله نچسب، کودکانه و خارج از قاعده است.

شن می و جیسون

مجموعه رزیدنت ایول از گذشته به دنبال خلق وحشت بقا بود و موفقیتش را هم مدیون این امر است، اما انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness نه وحشت دارد و نه می‌تواند یک اثر اکشن شایسته باشد. اجزای تشکیل‌دهنده‌ی سریال رزیدنت اویل تاریکی بی پایان به نامتناسب‌ترین شکل ممکن کار شده‌اند. تدوین‌ها و تصویرسازی‌های سریال به معنای واقعی کلمه افتضاح هستند که در این راستا به ضرب‌آهنگ روایی آن آسیب بسیاری وارد می‌کنند. به طور مثال یک سکانس زامبی‌محور در میان سربازان به دارآویخته نباید در افتتاحیه به نمایش درآید، چرا که پتانسیل تعلیق به باد خواهد رفت. در کنار این‌ها، مخاطبان ده‌ها زامبی دیگر پیش از سکانس پایانی می‌بینند و دیگری حس تعلیقی برای مخاطب باقی نمی‌ماند.

زوایای بد دوربین را هم به تدوین صوتی بدتر از آن اضافه کنید که سریال Resident Evil: Infinite Darkness همان چند پتانسیل تنش‌زا و اتمسفریک خود را به فنا دهد؛ چنین استفاده‌های نابه‌جا و ناگهانی از موسیقی‌ها و تصویرسازی نادرست به از هم‌گسیختگی روایی می‌انجامد. پس دقیقا هدف انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness چیست؟

با نقد و بررسی سریال Resident Evil: Infinite Darkness در می‌یابیم که پاسخ سوال بالا را حتی نمی‌توان از سازندگان سریال Resident Evil: Infinite Darkness دریافت کرد. در حالی که انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness تلاش می‌کند تمام فرمول‌های کلیشه‌ای مجموعه را اجرایی کند، از ماهیت رزیدنت ایول دور و دورتر می‌شود. انیمیشن رزیدنت اویل تاریکی بی پایان هر چیزی است به جز خود «رزیدنت ایول».

«جیسون» هم یکی از آن شخصیت‌هایی است که پیش‌تر در جهان رزیدنت ایول ندیده بودیم. جیسون بیشتر از این که شخصیتی متمایز باشد، به کلون کریس ردفیلد (برادر کلر) شباهت دارد. جدا از طراحی ناشیانه چهره و بدن جیسون، او از همان آغاز ماجرا به دنبال فرصتی برای حرف زدن است. شخصیت‌پردازی سطحی او مایه عذاب ببیندگان می‌شود؛ عذابی که تا آخرین ثانیه‌های حضورش ادامه خواهد یافت. دریغ از یک دیالوگ دغدغه‌مند، تمام جملات جیسون به آگاهی مردم جهان از طریق ترس خلاصه شده است.

جیسون حتی انگیزه‌ای برای تصمیم‌ها و انتخاب‌هایش ندارد. باورنکردنی است که یک کاراکتر به این اندازه بی‌مصرف و هرز باشد، ولی به لطف سریال Resident Evil: Infinite Darkness این دستاورد هم با موفقیت فتح شد.

لیان کندی

خلق لوکیشن‌ها و طراحی محیط‌های انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness آمیخته‌ای از ریمیک Resident Evil 2، ریمیک Resident Evil 3، رزیدنت ایول ۵ و ۶ است. در واقع سازندگان آن چنان به خود زحمت نداده‌‌اند تا حداقل چیزی به جهان Resident Evil اضافه کنند. در نتیجه پکیجی تکراری را در شمایل امروزی‌تر به مخاطب ارائه داده‌اند. همچنین این جهان‌سازی‌ها در تضاد با عنوان رزیدنت ایول هستند. این سریال از هیچ موقعیتی برای تخریب و پایمال‌ کردن ارزش‌های سری بازی‌های Resident Evil دریغ نمی‌کند!

اگر خیال کرده بودیم که مشکلات سریال Infinite Darkness تا این‌جا به پایان می‌رسد، بدون شک اشتباه می‌کردیم. انیمیشن تاریکی بی‌پایان یکی از بی‌تفاوت‌ترین آثار تلویزیونی این چند سال است؛ به‌قدری بی‌تفاوت که صداگذاری‌ها هم با حالات چهره‌ی شخصیت‌ها تطابق درستی ندارند. حتی در سکانس‌هایی که مرگ و زندگی شخصیت‌ها به آن وابسته است، با خونسردی و بی‌حالی دهانشان را باز می‌کنند. این در حالی است که تکنولوژی CGI در چند سال اخیر رشد بی‌وقفه‌ای داشته و شاهد محصولات قوی‌تری در این سبک از انیمیشن‌سازی هستیم.

انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness

شاید مضحک‌ترین بخش سریال به عنوان «تاریکی بی‌پایان» تعلق داشته باشد. سوال این است که کدام تاریکی؟ چه تاریکی بی پایانی؟ از هر منظر معناپردازانه و غیرمعناپردازانه، این عنوان احمقانه به شمار می‌رود. سریالی که شعارزدگی، کلیشه‌ها و استریوتایپ‌های هالیوودی را به بدترین شکل ممکن کنار هم قرار می‌دهد. ماهیت تاریکی بی‌پایان چیست جز یک عنوان فریب‌دهنده طبق مارکتینگ پرزرق و برق نتفلیکس؟ حال باید در نظر داشت که همکاری کپکام و نتفلیکس به این ختم نخواهد شد. سریال، فیلم و لایواکشن‌های دیگری از مجموعه Resident Evil در راه است و این در حالی است که اولین همکاری آن‌ها یک ناامیدی بزرگ محسوب می‌شود. در نتیجه بعید است که زین پس روزی از راه برسد که اقتباس یا برداشت شایسته‌ای را در سینما و تلویزیون از سری رزیدنت ایول شاهد باشیم. گاهی اوقات باید پذیرفت که مسیر ویدیوگیم به سینما یا برعکس، پیچیده‌تر از آن چیزی است که در عامه تصور می‌شود.

نه تنها نمی‌توان انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness را به مخاطبان جدید جهان رزیدنت ایول پیشنهاد کرد، بلکه طرفداران قدیمی مجموعه نیز نباید از فاصله‌ی صدفرسنگی آن عبور کنند. انیمیشن رزیدنت اویل تاریکی بی پایان به ما نشان می‌دهد که حتی با وجود شخصیت‌های محبوبی همچون کلر و لیان نمی‌توان یک محصول سرگرم‌کننده ارائه داد؛ محصولی که اشتیاق و امید طرفداران را در یک محفظه اسیدی به خاکستر تبدیل کرد.

 امیدواریم از مطالعه نقد و بررسی سریال Resident Evil: Infinite Darkness لذت برده باشید. نظر شما همراهان همیشگی دنیای بازی درباره انیمیشن Resident Evil: Infinite Darkness چیست؟