Box Office: هرکول بازیِ لوسی و لوس بازیِ هرکول!

توسط bijan joker در ۸ مرداد ۱۳۹۳ , ۲۱:۰۰

باری دیگر با جدول پرفروش‌ترین فیلم‌های آخر هفته‌ی سینماهای آمریکای شمالی در خدمتتان هستیم. در این هفته چهار فیلم فیلم تازه اکران شده A Most Wanted Man و And So It Goes و Hercules و Lucy توانستند خود را در بین ۱۰ عنوان پر فروش اثبات کنند، اما نکته قابل توجه جدول این هفته شکست بزرگ تازه‌ترین نسخه “هرکول” و از آن جالب‌تر ظهور پدیده‌ای بنام “لوسی” بود که موفق شد در صدر جدول قرار بگیرد و نشان دهد که هنوز دود از کنده‌ی لوک بسون بلند می‌شود.
جدول Box Office این هفته به این شرح است:

۱- Lucy – $43,899,340 – $43,899,340
۲- Hercules (2014) – $29,800,263 – $29,800,263
۳- Dawn of the Planet of the Apes – $16,767,260 – $172,455,889
۴- The Purge: Anarchy – $10,482,760 – $51,858,905
۵- Planes: Fire & Rescue – $9,529,656 – $35,347,478
۶- Se*ks Tape – $6,052,050 – $26,953,582
۷- Transformers: Age of Extinction – $4,702,553 – $236,455,028
۸- And So It Goes – $4,642,329 – $4,642,329
۹- Tammy – $3,454,221 – $78,201,310
۱۰- A Most Wanted Man – $2,686,526 – $2,686,526

فیلم شماره اول جدول: Lucy
ژانر: اکشن/تخیلی – زمان: ۱ ساعت و ۳۰ دقیقه – درجه بندی: R – هزینه ساخت: ۴۰ میلیون
کارگردان: Luc Besson/ بازیگران: Scarlett Johansson و Morgan Freeman و Min-sik Choi و Analeigh Tipton
خلاصه داستان: لوسی نام قهرمان این فیلم است، دختر ۲۵ ساله‌ی آمریکایی‌ای که در تایوان مشغول تحصیل است. لوسی بعد از اینکه با پسر جوانی آشنا می‌شود و به او دل می‌بندد کم کم وارد باندهای خلافکاری و قاچاق مواد مخدر می‌شود، او در یکی از ماموریتهایش دستور می‌گیرد که محموله‌ای را باید به دست یکی از رئیس باندهای خلافکار کره‌ای برساند، اما این محموله چیزی نیست جر نوعی ماده مخدر که CPH4 نامگذاری شده و بعد از مصرف انسان را به جاهایی می‌برد که فضا عوارضی اول آن باشد! لوسی برای اطمینان از جابه‌جایی این ماده مقداری از آن را بعد از بسته بندی وارد معده خود می‌کند، اما او در حین انجام عملیات توسط گروه قاچاقچیان ربوده می‌شود و مورد ضرب و شتم قرار می‌گرد و بر اثر ضربه‌ای که به شکمش می‌خورد ماده‌ی مربوطه در بدن لوسی منتشر می‌شود، بعد از پخش شدن ماده در خون او، لوسی دارای قدرتهای مافوق بشری می‌شود تا تبدیل به کابوسی ماندگار برای تمامی قاچاقچیان محدوده‌ی تایوان شود.
+ جالب است بدانید که این فیلم تبدیل به موفق‌ترین فیلم کارگردان و نویسنده درجه یک سینمای اکشن یعنی لوک بسون از نظر فروش هفته آغازین شده است (قبل از این فیلم The Fifth Element با فروش هفته اول ۱۷ میلیون دلاری در صدر جدول مربوطه قرار داشت)، این در حالیست که قبل از این لوک بسون بارها اعلام کرده بود که هرگز بیش از ۱۰ فیلم را شخصا کارگردانی نخواهد کرد، اما باید بدانید که خوشبختانه “لوسی” یازدهمین فیلم بسون است که طلسم ساخت ۱۰ فیلم را به بهترین شکل شکست. این فیلم همچنین بعد از سه فیلم Avengers و Iron Man 2 و Captain America 2 که اسکارلت جوهانسون در همگی آنها در یکی از نقشهای فرعی حضور پیدا کرده بود تبدیل به چهارمین فیلم موفق هفته اول این بازیگر محبوب شد. بد نست بدانید که در ابتدا قرار بود آنجلینا جولی در نقش لوسی قرار بگیرد که در آخر نقش به جوهانوس جوان رسید. این فیلم دیدنی همچنین افتخار این را دارد تا اولین فیلم درجه Rای باشد که با دوربینهای پیشرفته‌ی IMAX فیلمبرداری شده است.

فیلم شماره دوم جدول: Hercules
ژانر: اکشن/ماجرایی – زمان: ۱ ساعت و ۳۸ دقیقه – درجه بندی: PG-13 – هزینه ساخت: ۱۰۰ میلیون
کارگردان: Brett Ratner/ بازیگران: Dwayne Johnson و John Hurt و Ian McShane و Ingrid Bolso Berdal و Irina Shayk
خلاصه داستان: ماجرای اصلی این فیلم همان چیزی است که بارها شنیده‌اید و با آن آشنایی دارید (مانند دیگر نسخه هرکول “The Legend Of Hercules” که امسال اکران شد). هرکول یک قهرمان نیمه انسان نیمه خدایان است و فرزند زئوس، او بعد از پشت سر گذاشتن دوازده خان دشوار اکنون به درجات بالایی رسیده است. در همین زمان پادشاه سرزمین تصمیم می گیرد تا از هرکول برای نبرد در مقابل ظلم استفاده کند، اما همزمانی این درخواست با از دست دادن خانواده‌ی هرکول این قهرمان را دچار مشکلات فراوانی می‌کند.
+ دواین “راک” جانسون برای ایفای این نقش درخواست مایکل بی را برای قرار گیری در نقش اصلی قسمت چهارم فیلم “ترنسفورمرز” رد کرد، انتخابی که احتمالا راک هم اکنون از آن پشیمان است! همچنین گفته شده که راک برای آماده بودن بدنی و اندام خود برای ایفای نقشی که از کودکی آرزو داشت بجایش بازی کند هشت ماه تمام رژیم غذایی خاصی را گرفت و هر روز تمرینات فشرده و سختی را تحمل کرده است. لازم به ذکر است که در این فیلم اولین تجربه سینمایی Irina Shayk که مدل معروف و همسر کریس رونالدوی فوتبالیست است رقم خورده است، Irina Shayk قبل از این در بازی کامپیوتری Need for Speed: The Run بجای یکی از شخصیتها صداپیشگی کرده بود.

فیلم شماره هشتم جدول: And So It Goes
ژانر: کمدی/درام/رمانتیک – زمان: ۱ ساعت و ۳۴ دقیقه – درجه بندی: PG-13 – هزینه ساخت: ۳۰ میلیون
کارگردان: Rob Reiner/ بازیگران: Michael Douglas و Diane Keaton و Sterling Jerins و Annie Parisse
خلاصه داستان: این فیلم در رابطه با مردی پا به سن گذاشته و بسیار خودشیفته بنام اورن (داگلاس) است که بیشتر زمان خود را در منزل می‌گذراند و با همسایه خود که خانمی هم سن و سال خودش است (کیتون) با سردی برخورد می‌کند، اما زمانی که پسر او بعد از سالها به خانه‌اش می‌آید و از اورن درخواست می‌کند که برای مدتی از نوه‌ی کوچکش مراقبت کند همه چیز اورن از جمله اخلاق و رابطه‌اش با همسایه تغییر می‌کند.

فیلم شماره دهم جدول: A Most Wanted Man
ژانر: هیجانی – زمان: ۲ ساعت و ۲ دقیقه – درجه بندی: R – هزینه ساخت: اعلام نشده
کارگردان: Anton Corbijn/ بازیگران: Philip Seymour Hoffman و Grigoriy Dobrygin و Homayoun Ershadi و Robin Wright و Rachel McAdams و Willem Dafoe
خلاصه داستان: یک مهاجر چچنی به شکل غیرقانونی به آلمان می‌آید و درخواستهایی دارد، اما پلیس آمریکا با همکاری افسران آلمانی به شدت او را تحت تعقیب قرار می‌دهند و در آخر وی را دستگیر می‌کنند، اما با دستگیری او ماجراهای پیچیده‌تری شکل می‌گیرد.
+ به غیر از سری فیلم The Hunger Games که دو دنباله از آن باقی مانده است، فیلم “مرد تحت تعقیب” آخرین فیلم فیلیپ سیمور هافمن است که در زمستان گذشته در سن ۴۶ سالگی از دنیا خارج شد.

فروش جهانی چهار فیلم Planet of the Apes و Transformers 4 و How to Train Your Dragon 2 و Maleficent تا به امروز به ترتیب ۳۶۴ و ۹۶۷ و ۴۲۴ و ۷۱۵ میلیون دلار گزارش شده است.

: برچسب‌ها

: دسته‌بندی‌ها

63 Replies to “Box Office: هرکول بازیِ لوسی و لوس بازیِ هرکول!”

ahmadpop4 گفت:

۱۳۹۳-۰۵-۰۸ ۲۱:۱۵

ادامه ی باز بینی فیلم BLUE is the warmest color
دوستان تقریبا تمام نکات اصلی و قابل بررسی رو دفعه ی قبلی خدمتتون عرض کردم. این دفعه فقط به بعضی نکات اشاره میکنم و بقیه موضوعات پیرامون فیلم میرسم.

اولین موضوع قابل بررسی شخصیت پردازی ادله. ادل دختری ۱۵ سالس که با خانواده ی نه چندان مرفه و پدر نچسبش! در شهری به نام شهر لیل ( شهری در فرانسه که تو سال ۲۰۰۴ پایتخت فرهنگی اروپا هم شده و این موضوع هم کاملا تو فیلم مشهوده. تنوع فرهنگی مردم و بیشتر از همه چیزی که ما تو فیلم میبینیم پویایی تفکر دانش آموزاس. اینکه همراه بقیه مردم تو اعتراض های خیابونی علیه تصمیمات دولتشون شرکت میکنن و یا اینکه نا پدری اما به زبون میاره که علاقه زیادی به فرهنگ داره و خیلی موارد دیگه.) زندگی میکنه. یه جورایی میشه گفت ادل برخلاف همکلاسی های دیگش هنوز با خودش و بلوغش کنار نیومده. ادل داره یکی از مهمترین دوره های زندگیشو طی میکنه وخوانوادش باید با درک این موضوع تو این راه کمکش کنن. ولی زندگی ادل از این ناحیه به شدت میلنگه. ادل مادر ساده ای داره که از بی خوابی مزمن رنج میبره ( این قضیه مال کمیکه تو فیلم نبود) و رابطه ی خیلی خوب و نزدیکی با دخترش نداره. پدر ادل به شدت یه دندس و تفکرات قدیمی داره که اونها هم کفاف کار ادل رو در دوران بلوغ نمیده. پدر ادل دوست داره اطرافیانش همونجوری باشن که اون دوست داره و حاضر نیست برای این موضوع اندکی هم تلاش کنه. خب نتیجه ی این رفتار پدر و مادر ادل چی میشه؟ دختر سر به هوای قصه ی ما که الان حس استقلال میکنه و فکر میکنه کم کم باید از خانوادش دور بشه به شدت در خودش خلا عاطفی احساس میکنه و میخواد این خلا عاطفی رو با هر کسی که شده پرش کنه ومیبینیم که قبل اما هم سعی میکنه این خلا رو با دوتا از هم مدرسه ای هاش پر کنه که موفق نیست( تو صحنه ای که ادل با دوستاش نشسته و دارن در مورد پسری که به ادل علاقه منده صحبت میکنن میبینیم که ادل از خیره شدن به پسرک هیچ واهمه ای نداره و برای چند ثانیه خیره تو چشم های اون نگاه میکنه. اونم خیلی ضایع! توی اون صحنه ای هم که ادل به بار رفته و اما رو برای دومین بار اونجا میبینه نگاه های خیرش به اما کاملا گویای قضیس! این خلا عاطفی رو یه جای دیگه هم واضح میتونیم ببینیم. جایی که ادل با یکی از دختر های هم کلاسش بیرون کلاس نشستن دوستش برای اولین بار باعث میشه که ادل متوجه تمایلات عجیبش بشه. تو اون صحنه دوست ادل میگه که پاس کردن انگلیسی براش سخته وادل هم برای اینکه الکی بین خودش و دوستش تفاهم ایجاد کنه میگه این کار برای اونم سخته ولی وقتی برای دومین بار اما رو تو کافه میبینه میگه که زبان فرانسه و انگلیسی رو دوست داره و نمره هاش تو اون درسا هیچوقت بالا پایین نمیشن!). اوج این رابطه ی ادل با پدر و مادرشو میتونیم تو صحنه ای که ادل اما رو برای شام خونشون دعوت کرده ببینیم. مادر ادل زیاد با خیلی از کارا کاری نداره و فقط پیگیر درس های ادله که اما داره بهش کمک میکنه. ادل هم کلا چیزی از رابطش با اما به مادرش نمیگه ولی به اندازه ای هم که با پدرش قایم موشک بازی میکنه با مادرش اینطوری نیست. اما هم از نوع رفتار پدر و مادر ادل مطلعه و سر میز شام مخصوصا جلوی پدر ادل خیلی با احتیاط عمل میکنه. وجه دیگه ای که ادل وتمام آدما موقع بلوغ دارن مفهوم های انتزاعی ای هست که تو ذهنشون رژه میره. ادل بر عکس اما درک درستی از عشق نداره و فقط یه سری مفهوم خام و ناقص رو تو ذهنش پرورونده (دقیقا همون مسئله ای که اما تو چند جای فیلم بهش میگه بچس و هنوز بزرگ نشده. این یه حقیقته. ادل تو یه جای دیگه وقتی که با اون پسر هم مدرسه ایش بیرون رفته میگه که از این بدش میاد که معلم ها میان و یه کتاب رو شرح میدن و اون رو با زندگی نویسنده مرتبط میکنن. میگه که این جلوی خلاقیتش رو میگیره! خب این یعنی چی؟ یعنی اینکه ذهن ادل اتفاقا خیلی هم بیشتر از هم سن و سالاش از مفاهیم انتزاعی پره و دائم در حال خیال پردازیه وهنوز به درک انضمامی از زندگی نرسیده. ابن مقدمه ای میشه برای اون اشتباه بچه گانه ی ادل در اواسط فیلم که به جای اینکه مشکلش رو منطقی با اما حل کنه و به اما بفهمونه که نسبت به ادل کم توجه شده، به خیال خودش میره تا دنبال عشق یه جای دیگه بگرده! ولی خب…). در یکی از صحنه های مهم و کلیدی! که به شخصیت پردازی ادل خیلی کمک کرده میبینیم که ادل با چند تا از دوستاش رفته به تظاهرات که برای وضع بد اقتصادی برگزار شده. بعد دیدن این صحنه آدم پیش خودش میگه این ادل دیگه چه آدم خارجی ای که با اون همه دغدغه اومده کنار مردمش داره تظاهرات میکنه. ولی میشه فهمید که این فقط یه رد گم کنیه وادل اصلا نمیدونه داره چیکار میکنه! چرا؟ دلیل اول اینکه گفتیم ادل تو سن بلوغه و یکی از نیاز های اساسی این سن نیاز به اجتماعی شدن و دیده شدنه. خب چی بهتر از بودن تو یه تظاهرات با بزرگترا ضد دولت میتونه ادل رو به این هدف برسونه؟! دلیل دوم هم جای این سکانسه. این صحنه درست بعد از موقعیه که ادل رابطش رو با اون پسر هم مدرسه ایش به هم میزنه و شبش حتی گریه هم میکنه. پس بهش نمیخوره که به عنوان یک انسان بالغ و دقیقا برای گرفتن حقش تو اون تظاهرات شرکت کرده باشه! راستی بعد تموم شدن تظاهرات و وقتی که ادل و دوستاش دارن نوشیدنی میخورن پشت سرشون یه پارچس که روش نوشته : فرانسه ی آبی! لطیف آبی زدمون کرد تو فیلم!

ادل یه نوجوونه که هنوز به خود شناسی نرسیده. هنوز نمیدونه کیه و نمیدونه کجاس. نمیدونه حتی چی میخواد. نمیدونه چرا با مردم عادی متفاوته. روح ادل تماما قرمزه و عمیقا به آبی شدن نیاز داره. ادل یه پروانس که هنوز تو پیلس. هنوز مونده که از پیله در بیاد. تو این راه خیلی ها کمکش کردن مثل اما و دوستش ولنتاین. پس این پیله ی ما کی میخواد تبدیل به به پروانه بشه؟ خوشبختانه عبدالطیف کشیش بی جواب نذاشته ما رو در فیلم ( میگن فیلم پایان بازه ولی خوب همه سوالا به جواب میرسه فقط پایان کارو ما نمیبینیم که مهم هم نیست همون بهتر که نبینیم!). یک بار دیگه لطفا برید و صحنه آخر فیلم رو که در نمایشگاه اما میگذره ببینید. یه تابلوی بزرگ اونجا هست که لیزا به اون اشاره میکنه و از ادل میخواد که بهش نگاه کنه. خب اون تابلو چی داره مگه؟ تابلو یه نقاشی سه نفره از مثلث عشقی فیلم ( البته فیلم مثلث عشقی نداره چند ضلعی عشقی داره!) ادل و اما و لیزاس که ادل تو اون نقاشی وسط تصویر نقش بسته. یه نگاه دقیقتر به دور ادل تو تصویر بندازید. چی میبینید؟ بله چند تا پروانه که به صورت خیلی اتفاقی! رنگشون هم آبیه و دارن دور ادل ما که اون هم تازه از پیله در اومده میچرخن!!! لیزا به عنوان مکمل کنار عکسه و اما تو عکس دستش بالای سر ادله جوری که انگار رنگ آبی رو رو سر ادل میریزه! بالاخره روح ادل هم آبی شد! ممنون اما!

موضوع قابل بررسی بعدی کمیکیه که فیلم از روش اقتباس شده. این کمیک موفق نوشته خانم جولی مارو نویسنده فرانسویه. حالا یه کم فیلم و کمیک رو با هم مقایسه میکنیم ( فقط خطر اسپویل جدی برای اونایی که هنوز نخوندن کمیک رو وجود داره) داستان کمیک و حتی شخصیت پردازی هاش با دنیای فیلم فاصله ی زیادی داره که این صدای خود خانم مارو رو هم به کشیش درآورده بود. اول خیلی خلاصه بپردازیم به داستان کمیک. داستان در مورد یه دختر ۱۵ ساله به اسم کلمانتینه ( همون ادل خودمون) که بعد اینکه میفهمه علایقش مثل بقیه نیست با یه دختر مو آبی به اسم اما آشنا میشه و مدتی با هم زندگی میکنن. اما بعد اینکه کلمانتین مرتکب اشتباهی میشه اما ازش جدا میشه و کلمانتین هم به یه نوع قرص اعتیاد پیدا میکنه و در آخر وقتی دوباره اما رو میبینه تا کدورت هارو کنار بذارن دچار حمله قلبی میشه و در آخر هم میمیره و اما رو تنها میذاره. اولین تفاوت کمیک و فیلم در شخصیت پردازی هاس که بررسی میکنیم. شخصیت کلمتاین تقریبا همون شخصیت ادل تو فیلم رو داره فقط با این تفاوت که مثل ادل فیلم خیلی خنگ نیست وحتی بعضی جاها اون اما رو ترک میکنه و دوباره برمیگرده و پشیمون میشه. لطیف تقریبا به شخصیت کلمتاین وفادار مونده. شخصیت بعدی اماس که لطیف متاسفانه یا خوشبختانه (کفه ترازو به نفع متاسفانه میچربه!) اصلا بهش پایبند نبوده و امای فیلم و کمیک به جز موهای آبی و نقاش بودن شباهت دیگه ای با هم ندارن. اما در فیلم چند خلا شخصیتی داره که برای خود منم سوال شده بود چرا اینطوریه و کمیک سوال هارو جواب داد. اول اینکه همونطور که دیدیم اما خودش رو طرفدار سارتر معرفی میکنه در فیلم وبرای همین در نگه داشتن رابطه هاش جدیه و آخر فیلم حتی نمیتونه با خودش کنار بیاد که لیزا رو رها کنه و پیش عشق قدیمیش اما برگرده ولی اول فیلم خیلی راحت سابین رو که به ادل میگه الان دو ساله که با هاشه رو ول میکنه و با ادل زندگی میکنه؟! چرا لطیف جان؟ لااقل توضیح میدادی تو فیلم چی شد. لطیف تو فیلم میخواسته دید گاه هاش رو معرفی کنه برا همین هم به نفع خودش شخصیت اما رو عوض کرده و لی بهتر بود قضیه رو انقد پیچیده نمیکرد و پای سارتر و فلسفه رو وسط نمیکشید و اما رو انقد روشنفکر و پاک جلوه نمیداد که در آخر به تناقض شخصیتی برسه. اما امای خانم جولی مارو خیلی ساده تر و باور پذیر تره. امای کمیک الان دو ساله که با سابینه ولی همزمان رابطش رو با کلمانتین هم شروع میکنه الکی هم از این لوس بازی های فلسفی در نمیاره. حتی رابطش با کلماتین رو از سابین پنهان میکنه ولی به کلمانتین میگه که هنوز نمیتونن زندگی با همو شروع کنن چون سابین هست. این یعنی چی؟! یعنی اما ی کمیک هم مثل ادل فیلم خیانت میکنه و همون اشتباه بچه گانه ادل رو انجام میده! و وقتی هم که کلمانتین اون اشتباه رو مرتکب میشه اما اون رو میبخشه و دوباره روابطشون خوب میشه!!! اصلا مثل فیلم لیزایی هم در کار نیست. یکی دیگه از جاهایی که امای فیلم غیر قابل باور میشه اینه که سریعا بعد ادل یه رابطه ی عشقی دیگه رو شروع میکنه و کلا بیخیال ادل میشه! ولی تو کمیک بعد اینکه اما کلمانتین رو ترک میکنه دوباره رابطه ای رو شروع نمیکنه و منتظر برگشت کلمانتین میمونه. هر جوری نگاه میکنم اما ی کمیک خیلی بهتر و باور پذیر تر بود ولی امای فیلم غیر قابل پیش بینی و تکان دهنده!

شخصیت بعدی که یه جورایی در فیلم فدا شد و اصلا اونطوری که شایستس بهش پرداخته نشد دوست و هم مدرسه ای ادل، ولنتاین بود. این شخصیت تو کمیک خیلی خوب و پرداخت شدس و حتی مقدمات دیدار دوباره ی کلمانتین و اما رو اون فراهم میکنه ولی تو فیلم بعد مدتی کلا از بیخ غیب میشه و معلوم نیست چه بلایی سرش میاد. در صورتی که چون خودش هم شبیه کلمانتینه تو کمیک تا آخرش پیش کلمانتین میمونه. به نظر بهتر بود آقای عبدالطیف کشیش به جای اینکه انقد تو اون سه ساعت فیلم به صحنه های ج**ی بپردازه شخصیت ولنتاین رو بالا میاورد نه اینکه کلا ولش کنه.

از شخصیت های دیگه ای که تو فیلم فنا شدن میشه به پدر ادل اشاره کرد. پدر کلمانتین کمیک خیلی بی اعصاب تر و داغون تر از ادله فیلمه و حتی بعد مرگ کلمانتین هم با اما کنار نمیاد و دائم اما رو ترور شخصیتی میکنه. حتی ما تو فیلم نمیفهمیم چجوری میشه که ادل از پدر مادرش جدا میشه و با اما زندگی میکنه ولی تو کمیک میبینیم که وقتی پدر کلمانتین از رایطه ی دخترش و اما خبر دار میشه جفتشونو از خونه پرت میکنه بیرون. حتی کلمانتین وقتی از اما هم جدا میشه خونه ی ولنتاین زندگی میکنه و خونه خودشون نمیره. ( پایان خطر اسپویل).
مورد دیگه ای که صدای بعضی ها رو درآورده بود صحنه های عاشقانه بین ادل و اما بود که میگفتن کشیش درک درستی از این رابطه نداره و مردونه به قضیه نگاه کرده. منکر اینکه این صحنه ها تو فیلم و کمیک با هم تفاوت دارن نمیشم ولی به علت نداشتن تجربه کافی! در این زمینه نمیتونم نظر بدم شرمنده.

در کل لطیف تو فیلم از روابط ساده و بی تکلف کمیک فاصله زیادی گرفته بود و به شدت تو فیلمش از سمبولیسم استفده کرده. کاری که خانم مارو به جز موهای آبی اما فکر میکنم جای دیگه ای سمبل گرایی نکرده ولی کشیش در این زمینه افراطی گری کرده حتی تو خلق شخصیت هاش. که البته این به هیچ وجه یه نکته منفی نیست خب شاید اصلا برای فیلم اینجوری بهتر بوده!

جنبه ی دیگه ای که فیلم رو بررسی میکنیم از دید تراژیک بودن اثره. ببینیم فیلم چقد تراژدیه. اصلا تراژدی هست یا نه؟! همونطور که از ویژگی های تراژدیه ناتوانی انسان تو فیلم و ایضا کمیک کاملا خوب به تصویر کشیده شده. خوب که چه عرض کنم عالی. تو تراژدی باید قهرمان داستان یه نقطه ی ضعف داشته باشه ( تراژیک فلاو) که اون نقطه ضعف باعث بروز اشتباه از طرف قهرمان قصه میشه که در آخر هم باعث مرگ قهرمان میشه. این چیز هایی گه گفته شد تو کمیک اتفاق میافته و کمیک رو میشه یه تراژدی سرراست دونست. اما فیلم…

یکی از ارکان اصلی تراژدی کاتارسیسه. کاتارسیس به این معنیه که تراژدی باید چنان تاثیر عمیقی روی مخاطب بذاره که حس ترس وشفقت رو توی مخاطب تحریک کنه و باعث تزکیه نفسش بشه. ( اوج کاتارسیس رو میتونید در یگانه شاهکار تلویزیون خودمون و در سریال فاخر شاید برای شما هم اتفاق بیافتد ببینید! همونطور که میدونید به قدری در آخر هر اپیزود! نفس شما تزکیه میشه که به کل مسیر زندگیتون تحت الشعاع قرار میگیره!) این اتفاق به زیبا ترین شکل ممکن در کمیک و فیلم اتفاق میافته طوری که آدم پیش خودش احساس سبکی میکنه که چقدر خوبه جای ادل و اما نیست و از طرفی هم ترس ورش میداره که نکنه همچین چیزی برای من هم پیش بیاد! اما چرا نمیشه فیلم رو تراژدی دونست؟ ( شاید هم بشه ها! این نظر شخصیه). همونطور که اشاره شد در آخر تراژدی شخصیت اصلی فیلم باید بمیره تا حس ترس و شفقت رو تو مخاطب ایجاد کنه ولی تو اثر عبدالطیف کشیش ادل بعد از مرگش تازه زنده میشه و روحش آبی میشه. این رو نمیشه مرگ در نظر گرفت چون کاملا یه تولده تا مرگ ( همون قضیه ی پیله و پروانه). اینجاست که برخلاف کمیک آدم میمونه که این شاهکار لطیف بالاخره تراژدی بود یا نه. با اینکه رد پاهای زیادی از تراژدی دیده میشه ولی من دوست دارم بگم که اصلا تراژدی نبود فیلم چون بُعد تولد دوباره از مرگ قهرمان خیلی پر رنگ تره.

نمیخوام یه دروغگو اینجا باشه. وسایلتو جمع کن و برو بیرون. بزن به چاک. گمشو! ادل سریع مثل یه بچه میزنه زیر گریه و اشک از چشاش سرازیر میشه. اما معلومه که بغض گلوشو بسته و ته چشمهای اون هم اشک جمع شده ولی محکم و قاطع به ادل میگه گمشو! ادل رو هل میده و اونو به زمین میندازه. ادل که حالا بیرون در خونس مثل بچه ها گریه و داد وبیداد میکنه. ( مثالی از بازی شاهکار دو بازیگر فیلم که بردن جایزه نخل طلا و همچنین اسکار رو برای هردوی اونها توجیه میکنه!)
و اما آخرین منظری که فیلم رو بررسی میکنیم بازی های انجام شده تو فیلم. نقش اما به عهده ی بازیگر خوب فرانسوی لئا سیدوکس (Lea Seydoux) هست که چهره اش با اون گریم و موهای آبی با چهره ی واقعیش کاملا متفاوت شده. سیدوکس خیره کننده بازی کرده تو این فیلم چیز دیگه ای نمیشه گفت. ایفای نقش ادل هم بر عهده ی ادل اکسارچوپولوس(Adele Exarchopoulos) بوده که کلمات از توصیف بازیش عاجزه واقعا. البته برنیس بژو از فیلم گذشته هم که نخل طلا برد واقعا مثال زدنی بازی کرد اما با توجه سن کم ادل باید تو مراسم اسکار شرکت میکردن و اسکار ها رو درو میکردن که متاسفانه به خاطر بد شانسی هایی فیلم به اسکار راه پیدا نکرد. اگر فیلم به اسکار میرفت من که خوش نداشتم اسکار به کیت بلانشت برسه. البته لطیف برای اینکه این بازی هارو ازشون بگیره خیلی بهشون سخت گرفته طوری که بعضی عوامل فیلم وسط کار ول کردن و رفتن و این دو تا بازیگر هم به شدت از دست کشیش شاکی بودن.خب کشیش هم یه جورایی تو فیلم از این دوتا سوءاستفاده کرده تا بازی کشیدن. البته من نمیتونم بگم که اگه این صحنه ها تو فیلم وجود نداشت فیلم باز هم به این خوبی میشد یا نه ولی همونطور که بالا هم گفتم کشیش میتونست به جای تمرکز رو این صحنه ها به شخصیت های جانبی از جمله ولنتاین بپردازه و بهتر بود اینطوری صریح و بی پرده از این صحنه ها استفاده نمیکرد. در این زمینه باید از اصغر فرهادی خودمون یاد بگیره که بدون وجود صحنه های س**ی کاری میکنه که بار احساسی فیلم یقه ی آدمو بچسبه و بغض راه نفسو ببنده.

در آخر باز هم به این نتیجه میرسیم که این فیلم کشیش یه فرا شاهکاره که اگه این چند اشکال کوچیک رو هم نداشت به یه فیلم افسانه ای و تکرار نشدنی بدل میشد. باز هم میگم عبدالطیف کشیش حلالت جوایزی که بردی!!!

۰ ۰

Box Office: هرکول بازیِ لوسی و لوس بازیِ هرکول!

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

63 Replies to “Box Office: هرکول بازیِ لوسی و لوس بازیِ هرکول!”